Úrval - 01.04.1956, Blaðsíða 51

AÐ BYRJA NÝTT LlF
49
stigi, einkum meðal kvenþjóð-
arinnar. Fyrsta konan, sem
stundaði nám við indverskan
háskóla, var frá Trivandrum,
höfuðborg Travancore. Land-
læknisembættið í Travancore
skipaði kona þegar árið 1925,
og var hún án efa fyrsti kven-
landlæknirinn í heiminum.
Fyrsta þingkonan á Indlandi var
frá Travancore. Þegar kvenfé-
lagasamband Indlands ætlaði að
stofna kvenfélag í Trivandrum,
urðu konur í Travancore undr-
andi. Baráttumál hins nýja
félags voru þeim engin nýjung.
Ástæðan er sú, að í Travancore
er enn við lýði einskonar mæðra-
veldi. I meira en helming allra
fjölskyldna í fylkinu er kona
forsjá og höfuð fjölskyldunn-
ar. Og þetta er ekki aðeins í
afskekktum frumskógaþorpum,
heldur meðal hástétta eins og
Nayera, þaðan sem fjöldi af
forustumönnum og konum Ind-
lands eru komin.
Þar er enn siður, að arfur
og erfðaréttur gangi í kven-
legg. Konur eru um kyrrt með
börn sín á mæðraheimilum sín-
um. Maðurinn er einnig kyrr
á móðurheimili sínu og vinnur
fyrir það — en á kvöldin kem-
ur hann tii konu sinnar og
barna og er hjá þeim um nótt-
ina. Hann hefur sem sé engar
framfærsluskyldur gagnvart
þeim, en er aðeins bundinn þeim
tilfinningaböndum. Konurnar
eru sjálfstæðar í hjóanbands-
málum og gátu til skamms
tíma búið við fjölveri ef þær
vildu. Átrúnaðurinn er bundinn
við gyðjur í stað guða, og frjó-
semisdýrkun er bundin tungl-
komu.
Nú er þetta fjölskyldufyrir-
komulag að riðlast fyrir áhrif
nútímalífs, hinar stóru fjöl-
skyldur leysast sundur og æsk-
an kynnist vestrænum lifnað-
arháttum. Henni finnst ekki
lengur fínt að lifa við mæðra-
veldi og vill ekki einu sinni
viðurkenna hve djúpum rótum
hún stendur í því. En það hefur
að minnsta kosti gætt konurn-
ar í Travancore kyrrlátu öryggi.
1 Nayer-lögunum frá 1925 er
skilgreining á mæðraveldinu.
Og í útbreiddri lestrarbók stend-
ur: Þú skalt tilbiðja móður þína
eins og gyðju!
Höjerhjónin höfðu í fyrstu
ætlað sér að búa í litlu húsi
nálægt sjúkrahúsinu. En þegar
þau komu til Trivandrum, fóru
fulltrúar ríkisstjórnarinnar með
þau í stórt og glæsilegt ein-
býlishús í nálægum bæ, þar sem
beið þeirra sjö manna þjónustu-
lið. Ekki var annað að gera en
taka þessu með þögn og þolin-
mæði, og þeim mun frekar sem
ekki var hægt að reka sjö manns
út á kaldan klaka í landi þar
sem atvinnuleysi er mikið og
næstum ógerningur að fá vinnu.
Þessu fylgdi þó sá kostur, að
frú Signe fékk tóm til að kynna
sér menningu landsins og vinna
að félagsmálum. Enda var þörf-
in í því efni brýn. Húsið stóð