Úrval - 01.04.1956, Blaðsíða 36

34
ÚRVAL
vafningsviðurinn fyrir gluggan.
um og andrúmsloftið í herberg-
inu hafi verið henni nauðsynlegt
til þess að geta ort.
En hvað um Florence Nigh-
tingale, hinn stjórnsama skipu-
leggjanda, konu sem hafði áhrif
á ráðherra og varakonunga,
sem fékkst við samningu laga
og átti tíða fundi með stjórn-
málamönnum —- það hlýtur þó
að hafa verið óumflýjanlegt
fyrir hana að vera mikið á ferli,
hitta fólk, sækja fundi. En hún
lá í rúminu með stuttu milli-
bili, í meira en fimmtíu ár.
Hún trúði því, að hún væri
veik fyrir hjarta; hún var sann-
færð um það árið 1857, að líf
hennar héngi á þræði, og hún
lifði áfram í þeirri trú, samdi
erfðaskrár, gaf af eigum sínum,
ekki einu sinni heldur ótal sinn-
um, en hún dó ekki fyrr en
1910 og stóð þá á níræðu.
Á þessum árum stjórnaði
hún úr svefnherbergi sínu
í South Street 10 í London
heilu heimsveldi, ef svo mætti
segja. Það er enn á lífi fólk,
sem man eftir herberginu henn-
ar. Það var alger andstæða her-
bergis Elísabetar Barrett, hvít-
málað, bjart, baðað í sólskini
og fersku lofti, angandi af blóm-
um. Gluggarnir vissu út að
garði þar sem fuglar sungu og
laufmikil tré bærðust í golunni
og vörpuðu iðandi skuggum á
gólfteppið. Hún var vandlát í
smámunum: kristalsvasinn, sem
stóð með blómum hjá rúminu
hennar, varð alltaf að vera gljá-
fægður, rúmfötin urðu að vera
mjallhvít og knipplingarnir á
hettunni hennar urðu að vera
Buckinghamshire-knipplingar af
beztu gerð.
Fjöldi manns kom til að finna
hana, en reglur hennar voru
mjög strangar. Enginn, jafnvel
ekki ættingi eða náinn vinur,
ekki einu sinni forsætisráðherr-
ann eða yfirhershöfðinginn,
fengu að heimsækja hana án
þess að biðja fyrst um viðtal.
Var hún raunverulega sjúkling-
ur, bundin við rúmið? Fólk sem
beið niðri eftir að ná fundi henn-
ar, heyrði oft fótatak í herbergi
hennar uppi yfir. Gat verið, að
líf hennar hafi hangið á jafn-
veikum þræði og hún taldi sjálf ?
Hefði hún þá getað unnið eins
og hún vann og náð níræðis-
aldri? Það sem afkastað var í
þessu herbergi er ótrúlegt. Ind-
verska heilbrigðisskýrslan, svo
aðeins sé nefnt eitt af verkum
hennar, var 1000 þéttprentaðar
síður. Bréfin, sem hún skrifaði,
veit enginn tölu á, en sem dæmi
má nefna, að yfirfangaverði
Highgate fangelsisins skrifaði
hún á einu ári 100 bréf.
Stöldrum nú við og hugleið-
um •— hvernig hefði Florence
Nightingale getað komið öllu
þessu í verk, ef hún hefði ekki
haft næði, getað verið ein, og
hvar gat hún verið ein eins og
félags- og fjölskyldulífi á Eng-
landi var háttað á þessum tím-
um? Eilíft fjas um smámuni,