Úrval - 01.04.1956, Qupperneq 88

86
ÚRVAL
tilraun til að skýra hvernig
þetta heppilega samspil á sér
stað eða hvað það er!
P. B.: Teljið þér að. forlög
mannsins séu ráðin meðan hann
er enn í eggi? Ég á við, að nið-
urskipun litninganna við frjóvg-
unina ráði öllu um framtíð okk-
ar á sama hátt og spilamanni
eru gefin spil, sem hann telur
ýmist „góð“ eða „vond“?
J. R.: Segja má, að þetta
gildi um sumt fólk, og hef ég
þá í huga þá, sem hlotið hafa
andlega veilu að erfðum. Það
eru til aðrar tegundir af arf-
gengum fávitahætti, t. d. hinn
svonefndi phenylpyruviski fá-
vitaháttur, sem svo er kallaður
vegna þess að í þvagi slíkra
fávita er efnasamband, sem
nefnist phenylpyruvinsýra. Þessi
fávitháttur á rætur sínar að
rekja til rangra efnaskipta, sem
án efa valda því að heilafrum-
urnar fá ekki rétta næringu.
Ef til vill finnst einhvern tíma
ráð til að lagfæra efnaskiptin,
á sama hátt og við getum nú
bætt úr þeim skorti á hormón-
um, sem valda sykursýki. Allt
um það verðum við að viður-
'kenna, að phenylpyruviskir fá-
vitar hafi hlotið sinn forlaga-
dóm í arf. Sem betur fer eru
þesskonar fávitatilfelli fágæt.
Að sjálfsögðu eru einnig til
einstaklingar, sem fyrir áhrif
erfða er fyrirmunað að komast
á hátt vitsmunastig. Samt hafa
flestir þessara manna hlotið
nægilega skynsemi að erfðum
til þess að geta orðið nýtir þjóð-
félagsþegnar. Þeir hafa að vísu
ekki fengið sérlega góð spil á
hendurnar í upphafi, en mann-
lífið er svo margbrotið, svo dui-
arfullt og furðulegt, að við sér-
stakar aðstæður geta léleg spil
komið að jafnmiklum notum og
góð spil.
P. B.: Getum við vænzt þess,
að vísindunum muni einn góðan
veðurdag takast að þekkja litn-
inga mannsins og finna þann-
ig nákvæmlega hverju hann
á að þakka gáfur sínar, þrek,
heilsu, fegurð — eða hvað eigi
sök á heimsku hans, þrekleysi
eða jafnvel löstum?
J. R.: Já, sennilegt má telja,
að einhvern tíma muni vísinda-
mönnum takast að rekja erfðir
til uppruna síns. Við getum vel
ímyndað okkur þá tíma þegar
mönnum mun takast að greina
í sundur í rafeinda- eða prótónu-
smásjá — eða einhverju full-
komnara stækkunartæki en nú
er til — erfðastofnana eða kon-
in í frumunum og þekkja ,,kosti“
þeirra og ,,galla“. Þá ætti að
verða unnt að spá við fæðingu
einstaklings hvernig hann muni
verða í útliti. Einnig kynni að
vera hægt að segja fyrir um
það hvort honum verði eitthvað
áfátt andlega, og jafnvel einnig
hvort hann búi yfir sérstökum
hæfileikum. En slík greining
mundi tæpast gera okkur kleift
að sjá fyrir framtíð einstakl-
ingsins — jafnmargvísleg og
þau áhrif eru, sem hann á eftir