Bókasafnið - 01.01.2002, Blaðsíða 4

Bókasafnið - 01.01.2002, Blaðsíða 4
Steingrímur Jónsson Bókabærinn Hay-on-Wye Abökkum árinnar Wye við rætur Svörtufjalla, rétt við landamærin milli Englands og Wales, stendur bærinn Hay þar sem um 1400 manns búa. Upphaf bæjarins má rekja aftur á 12. öld þegar Normannar reistu kastalann sem enn stendur á hæðinni í miðjum bænum. Margar orustur voru á miðöldum háðar á svæðinu umhverfis bæinn og kast- alinn brann nokkrum sinnum en var jafnan endur- reistur. Um miðja 17. öld heimsótti Oliver Cromwell bæinn og gisti á kránni Old Black Lion þegar hann reyndi að hreinsa til á trúarbragðasviðinu með því að setja kaþólikka til hliðar. Annars gerðist fátt í Hay sem fest hefur verið á spjöld sögunnar. Árið 1921 komst Hay-on- Wye í fréttirnar. Herbert Rowse Armstrong, rúmlega fimmtugur lögfræðingur og majór í breska hernum sem barist hafði í Frakklandi á fyrra- stríðsárunum, var ákærður fyrir að hafa myrt eiginkonu sína með arseníki. Armstrong var sekur fundinn, dæmdur til dauða og hengdur ári síðar. Skiptar skoðanir hafa alla tíð verið um sekt Armstrongs; margir sem skrifað hafa um málið hafa efast um réttmæti dómsins og talið aftökuna dómsmorð. Eftir seinni heimsstyrjöldina seig mjög á ógæfu- hliðina í mörgum minni bæjum í Wales. Unga fólkið fluttist burt og verslun og viðskipti drógust saman. Um 1960 hafði kránum í Hay sem í upphafi aldarinn- ar voru 35 talsins fækkað niður í ellefu. Og hinn 31. desember 1962 ók síðasta járnbrautarlestin frá Hay og járnbrautarstöðinni sem þjónað hafði íbúunum um aldarskeið var endanlega lokað. Þá var það að Richard Booth, 23 ára gamall maður sem stundað hafði nám við Oxfordháskóla, fluttist til foreldra sinna sem keypt höfðu búgarð rétt utan við Hay. Fátt var um að velja fyrir Booth til að starfa við. Þegar honum árið 1962 bauðst að kaupa fyrir lítið fé gömlu slökkvistöðina í Hay sem breytt hafði verið í verslunarhúsnæði sló hann til og setti á stofn forn- bókabúð. Engum leist á fyrirtækið. „Nobody reads books in Hay-on-Wye“. Booth auglýsti að hann keypti notaðar bækur, allt frá einstökum bindum upp í heil söfn. Honum bauðst bókasafn sem tilheyrt hafði kaþólskum erkibiskup í Cardiff, mörg hundruð bindi af 17. og 18. aldar guðfræði. Gömul guðfræði var reyndar eitt hið vonlausasta til að selja í fornsölu, en engu að síður tóku menn eftir honum þegar hann var kominn með þetta mikla safn og hann komst í sam- band við ýmsa aðra fornsala sem keyptu hver af öðr- um. Booth réði til sín Frank English, drykk- felldan garðyrkjumann foreldra sinna, og varð það hlutskipti hans að smíða bókahillur fyrir allar bæk- urnar sem Booth keypti á næstu árum. Frank kenndi Booth líka að lifa vel fyrir lítið fé; benti honum á að krárnar sem Booth stund- aði væru þær dýrustu í bænum en til væru aðrar þar sem menn fengju jafn- gott og jafnmikið fyrir mun lægra verð. Ein besta kráin í þeim efnum var The Three Tlms þar sem fröken Lucy skenkti ölið og sagði sögur í þessari elstu krá í Hay, sem er svo gömul að þar drukku menn öl áður en Shakespeare skrifaði sína dramatík við lok 16. og í upphafi 17. ald- ar. Frank leist vel á Lucy og bað hennar iðulega en fékk jafnan sama svarið: „I’H thinfe about it, Frank." Bækur eru félagslyndar. Þær safnast þangað sem fleiri bækur eru fyrir. Og hjá Booth var þetta algildur sannleikur. Hann keypti skömmu síðar matvörubúð sem farið hafði yfirum og breytti í fornbóksölu. Og árið 1969 keypti hann kvikmyndahúsið í bænum, breytti því í fornbóksölu og nefndi Hay Cinema Bookshop. Það varð stærsta fornbóksala í heimi með 250 000 bókum í hill- um og Booth komst í Guinness Boofe ofRecords fyrir vikið! Booth ferðaðist um Wales, England og Skotland og keypti bækur. Stundum keypti hann af endurvinnslu- fyrirtækjum sem lágu með mörg tonn af prenti og bjargaði þar með margri bókinni frá hakkavélunum. Booth fór nokkrar ferðir til Bandaríkjanna og keypti bækur í þúsundatali. Bækurnar voru allar sendar í gámum til Hay-on-Wye; margir Bandaríkjamenn fylgdu í kjölfarið, keyptu bækurnar á margföldu verði og fóru með þær aftur heim. 2 BÓKASAFNIÐ 26. ÁRG. 2002
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Bókasafnið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bókasafnið
https://timarit.is/publication/245

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.