Úrval - 01.03.1964, Side 143

LÍF THEODORES ROOSEVELTS
hvern tíma myndi hann reyna
að vinna að framgangi betri
stjórnarhátta í New Yorkborg.
Og er hann var i lagadeildinni,
iagði hann því oft leið sína
til aðalstöðva republikanaflokks-
ins þar í borg. Vinir hans urðu
hissa og hneykslaðir á þessu
uppátæki. Þeir, sem virkir voru
í borgarstjórnarmálunum, voru
aðallega kráeigendur og aðrir
skuggalegir náungar, að þeirra
áliti, en alls ekki af þeirri mann-
tegund, sem hann umgekkst að-
allega.
„Nú, jDað merkir þá, að fólk-
ið, sem ég umgengst, tilheyri
alls ekki þeirri stétt, sem raun-
verulega ræður gangi mála og
stjórnar öllu,“ svaraði hann.
„Ég ætln að teljast til þeirrar
stéttar, og ég mun ekki gefast
upp, fyrr en ég hef komizt að
því, hvort ég er of mikill dúkku-
drengur til þess að geta staðið
mig vel i hinni raunverulegu
lífsbaráttu."
Aðalstöðvar flokksins reynd-
ust vera i herbergi uppi yfir
krá einni á miðri Manhattan,
og þangað tók hann brátt að
venja komur sinar. Stjórnmála-
mennirnir, sem hann hitti þar,
álitu hina geysilegu orku hans
og æskuþrótt vera liklegt til
þess að afla atkvæða, og skömmu
eftir að hann kom heim frá
Evrópu, var hann þvi látinn
133
bjóða sig fram sem fylkisþing-
maður.
Nú hóf Roosevelt atkvæða-
smölun og heimsótti meðal ann-
ars áhrifamikla kráeigendur.
Einn þeirra kvartaði yfir of há-
um leyfisgjöldum veitingamanna,
en þegar Roosevelt heyrði, að
þau voru aðeins 200 dollarar,
sagðist hann álíta, að þau væru
helmingi of lág.
Stuðningsmenn hans hrædd-
ust óskammfeilni hans. En Roo-
sevelt vann samt með 1500 at-
kvæða meirihluta, sem var helm-
ingi meiri en hinn venjulegi
meirihluti flokksins i kjördæmi
þessu.
Brátt ávann hinn ungi þing-
maður sér aðdáun annarra þing-
manna fylkisþingsins í Albany
með óttalausri framkomu sinni,
starfsgleði sinni og vaxandi
stjórnmálakænsku og snilli.
Fyrsta þingárið sitt vakti Roo-
sevelt geysilega athygli, er hann
krafðist þess, að mál yrði höfð-
að gegn dómara einum í hæsta-
rétti fylkisins, en sá hafði verið
meðsekur í fjársvikamáli nokk-
urra vátryggingarfélaga, er lýst
höfðu verið gjaldþrota. Hann afl-
aði sér sönnunargagna fyrir þvi,
að dómarinn hafði lagt á ráðin
með öðrum hópi fjármálamanna
undir forystu hins alræmda
Gould um að ná þannig yfirráð-
um yfir járnbrautarfélagi einu,