Úrval - 01.05.1965, Blaðsíða 44

42
ÚRVAL
sig í skólanum með fáránlegan
liatt. En hann finnur sjálfur ekkert
athugavert við aS koma inn milli
vina hennar i tötrum og óhreinn
upp fyrir haus. María getur skamin-
ast sín alveg jafn mikið fyrir hatt-
inn hennar mömmu sinnar, en hún
er líklegri til aS vilja hafa góð
áhrif á fullorðna fólkið, sem hún
umgengst. Og þótt hún sé kannske
ekki alveg táhrein, reynir hún aS
mannsta kosti að vera þokkaleg.
Þetta er kyndvalatíminn, tími
mikils ómeðvitaSs náms, vaxandi
sjálfstæðis frá foreldrunum og
þroska sálar og líkama án sérstakr-
ar íhlutunar kynferðis. Það er eins
og svo margl sé að gerast á þessum
tíma, að þróun þeirra mála, sem
eiga að sjá um framhald mann-
kynsins, verði útundan, sé um stund
vikið til hliðar fyrir vexti einstakl-
ingsins. En aðeins um stundarsakir.
Þetta tímabil, síðari hluti hinnar
raunverulegu bernsku, endar i því,
sem sumir álíta erfiðasta tímabil
í ævi dætra okkar, hin fyrstu ár
kynþroskans.
Það vill svo óheppilega til, að
á þessum árum kynnast þær einnig
nýjum þætti i skólalífinu, og nýtt
umhverfi, meiri heimavinna og
nauðsyn þess, að samlagast um-
hverfinu utan heimilis, verður að-
kallandi, um leið og stúlkan vex
upp úr fyrri leit sinni og tilfinn-
ingaástandi. Hún er ekki lengur
ánægð með að vera meðlimur inn-
an fjölskyldunnar en ekki undir
það búin að yfirgefa hana. Hún
finnur hið innra með sér vaknandi
áhuga fyrir hinu kyninu, en er ekki
búin undir raunverulegt kynferðis-
líf, jafnvel þótt bráðþroska vinir
hennar og þjóðfélagslegt umhverfi
leggi á það áherzlu.
Á þessum aldri verða foreldrar
hennar, sérstaklega móðir hennar,
fyrir fjandsamlegri gagnrýni, með-
an foreldrar vinkvennanna, kenn-
aralið skólans og eldri stúlkurnar
í skólanum verða að fyrirmynd um
skoðanir og hegðun. Takmarkalaus
aðdáun og stæling á þessum kven-
hetjum, nálgast venjulega það, sem
kallast mætti stutt tímabil kynvillu,
meðan stúlkan er að leita að fleiri
gerðuin fullorðins kvenleika, en
móðir hennar ein getur séð henni
fyrir. Hún er að leita að sýnishorn-
um að þeirri kventegund, sem hún
vill sjálf verða að.
Einhvern tíma á þesum árum
veldur það telpunni enn m'eiri
ólgu, að leg hennar grætur í fyrsta
sinn, og likami hennar er orðinn
að konu. Þetta með tilheyrandi
óþægindum og tilfinningaróti get-
ur komið henni fyllilega úr jafn-
vægi. Sú stúlka er hamingjusöm,
sem kemst yfir þær breytingar,
sem verða i líkama liennar á fyrstu
táningsárunum, án þess að þjást.
hún hefur ekki lengur kennileita-
lausan og kynvana vöxt barnsins.
Hún hefur örugglega áhyggjur af
því, hvernig hún muni verða vax-
in. Hún er viss um, aö annað hvort
muni hún hafa of lítil eða of stór
brjóst. Hún er of mjó eða hún er
of feit. Hörund hennar hefur misst
bernskublómann og fáeinar bólur
koma henni til að finnast hún vera
útlagi. Fötin hennar eru aldrei
alveg mátuleg og hárið, sem hún
hefur varla tekið eftir fram að