Úrval - 01.05.1965, Síða 118

116
ÚRVA'.
Katrín sjálf kvartaði sorgmædd
um, að hún væri að deyja í húsi,
sem „væri líkast járnbrautarstöð,“
en fáir vissu betur en hún, hve
blátt áfram óhugsandi það var, að
losna frá stailfi Hjálpræðishers-
ins. Eldri foringjar komu og fóru
á öllum tímum; sendiboðar með
áriðandi skeyti létu dyrabjölluna
glymja; og nú varð svefnherbergi
Iíatrinar sainkomustaður, þar sem
hin fjölþættu þjóðfélagslegu áform
voru rökrædd og teknar ákvarð-
anir. í veilcindum sinum jafnt og
við fulla heilsu var hún ennþá
„Móðir Hersins.“
Þrautatími hennar stóð yfir í
tvö ár, en trúnaðartraust hennar
var óhaggað. „Hafið ekki áhyggjur
af dauða ykkar,“ skrifaði hún vin-
um sínum. „Haldið aðeins áfram
að lifa vel, og þá mun dauðinn
verða auðveldur.“ Það eina sem
olli henni áhyggjum, sagði hún við
mann sinn, var það, „að vera hér
ekki til þess að hjúkra þér á dauða-
stundinni.“
2. október 1890 tók henni að
hraka. Booth sat hjá henni, hélt
í liönd hennar og fann, að hún
mjakaði gullna giftingarhringnum
af fingri sér og smeygði honum
á fingur hans. Með þessu tákni
vorum við sameinuð alla ævi,“
mælti hún, „og með þvi erum við
nú sameinuð um alla eilífð.“ Þög-
ull féllst Booth á það. Hérna meg-
in Paradisar mundi hann aldrei
elska aðra konu.
Tveim dögum síðar dó Katrín í
örmum Bootlis, með nafn hans á
vörum. Við jarðarförina blöktu
hvítar veifur á fánastöngum, og
sérhver hermaður bar hvitan borða
um handlegginn. Þvi að þannig
var háttur Hersins. Þeir báru aldrei
svartan sorgarlit. Katrín var nú
í himninum, og hvítt var litur
gleðinnar, tákn þess, að hún hafði
öðlazt dýrðina.
SVARTASTA ENGLAND
Skömmu eftir dauða Katrinar,
gaf Booth út bók um brezk fá-
tækrahverl'i, sem hann nefndi /
svartasta Englandi — skopleg
eftirliking á nafni nýlegrar met-
sölubókar, / Svörtustu Afríku, eftir
landkönnuðinn Henry Morton
Stanley. í bókinni, sem raunveru-
lega var sett saman af hinum gamla
bandamanni hans i baráttunni
gegn hvitu þrælasölunni, Williain
Stead, var sett fram áætlun, sem
var hvorki meira né minna en
tilraun Booths til að veita krist-
inni siðfræði inn í iðnaðarmenn-
inguna. Fjöldi fólks, sem hingað
til liafði aðeins litið á Hershöfð-
ingjann, sem enn einn sérvizkutrú-
boðann, heyrði nú í fyrsta sinn
um starf hans í fátækrahverfunum,
matsölustaði lians og skýli. Og
það komst að raun um, að þetta
voru aðeins fyrstu undirstöðu-
atriði í víðtækri áætlun.
Sökum þess að verkamenn og
fyrirtæki skorti sameiginlegan
grundvöll, opnaði Bootli fyrstu
vinnumiðlunarskrifstofu á Bret-
landi, þjónusta, sem væntanlega
mundi með tímanum finna starf
handa ótalmörgu atvinnulausu
fólki. Þegar hann komst að því
að nálægt 9000 manns hvarf í
Lundúnum á ári hverju, setti hann