Úrval - 01.11.1965, Blaðsíða 39

DÍRLINGURINN FRÁ DJÖFLAEYJUNNI
37
til eftir allri strandlengju Paríaskag-
ans virtist teygja sig endalaus röð
af eldum og suðuílátum.
Veikin tók að réna, er lyfið fór
að draga úr hitasóttinni. Það var
hætt að láta hina dánu í sjóinn.
Læknirinn fyrirskipaði að grafa þá
eða brenna. Hann vildi ekki láta lík-
in í sjóinn, því að þá kynni þau að
reka að ströndum Trinidad eða suð-
ur á bóginn að ströndum megin-
landsins og valda þar sams konar
farsótt.
Að tveim dögum liðnum, hafði
læknirinn náð tökum á farsóttinni.
Eftir þrjá daga var sjúklingunum
tekið að batna, og eftir fjórða dag-
inn urðu engin dauðsföll. Nýtt líf
tók smám saman að færast í fólkið
á skaganum og einnig í Baugrat
lækni. Konurnar önnuðust hann af
engu minni ástúð og umhyggju en
hvítvoðung. Hann var allt í einu
orðinn þeirra guð og frelsari. Hefði
hann ekki komið utan af hafinu með
þekkingu sína, þóttust þær vita, að
þær hefðu allar dáið.
Allir vissu að hann hafði komið
utan af hafi, frá hinni illræmdu
Djöflaeyju, sakamaður, ef til vill
morðingi, því að Bougrat læknir
sagði ekki sögu sína. Hann var of
önnum kafinn við að vinna bug á
farsóttinni, og öllum stóð á sama
um fortíð hans. Maðurinn sjálfur
skipti öllu máli, en ekki hvaíð hann
hafði gert eða látið ógert einhvern
tíma áður.
Það var ekki fyrr en farsóttin
var um garð gengin og nýtt líf hafði
færst í fólkið á skaganum, að Bou-
rgat læknir sagði föður Sellés sögu
sína, sögu, sem í dag fer á nýjan leik
eins og eldur í sinu um allt Frakk-
land, þar sem fjölda margir þekktir
rithöfundar, læknar, skurðlæknar
og andans menn krefjast þess, að
mál Bougrats læknis sé tekið fyrir
að nýju. Þeir vilja að maðurinn,
sem varð dýrlingur Venezuela, öðl-
ist viðurkenningu eftir dauðann.
í 34 ár, frá þeim degi er hann bar
að landi á Zrapa, því nær holdlaus
beinagrind, til þess dags árið 1962,
er 50 þúsund menn, konur og börn
báru hann eins og dýrling til hins
síðasta hvílustaðar, varð hann mest
metinn, heiðraður og dáður allra
lækna, sem nokkurn tíma munu
starfa í Suður-Ameríku.
Pierre Bougrat var fæddur í Ly-
ons árið 1890, sonur prófessors í
læknisfræði, yfirmanns læknadeild-
arinnar í Lyons. Móðir hans var
af frönskum aðalsættum, þekkt sem
fegursta konan í Lyons.
Pierre hafði mjög mikið dálæti
á móður sinni, og það er almennt
talið, að orsök þess, sem síðar henti
hann hafi einmitt verið þessi ó-
venjulega elska, sem hann hafi haft
á móður sinni.
Hann vildi feta í fótspor föður
síns — verða læknir -— og lagði
stund á læknisfræði undir hand-
leiðslu föður síns. Þegar fyrri heims-
styrjöldin braust út var Pierre 24
ára gamall og gerðist sjálfboðaliði.
Hann særðist í starfi, og meðan
hann enn lá í sjúkrahúsi, voru hon-
um færð þau tíðindi að móðir hans
væri dáinn.
Það var sem heimurinn hefði
hrunið umhverfis hann. Áður en
hann hafði náð fullum bata, sneri
hann aftur til vesturvígstöðvanna