Úrval - 01.11.1965, Qupperneq 62

íiO
ÚRVAL
konu umgangist hana í beinu hlut-
falli við það, hversu fús hún er til
að tileinka sér hugmynd karlmann-
anna um það, hvernig kona eigi að
vera. Hin andhverfu viðbrögð gagn-
vart kvenkynvillu eru öðruvísi hjá
körlum en konum. Konum finnst
hún venjulega hneykslanleg, en
körlum hlægileg. Jafnvel andlega
menntaðir og víðsýnir karlmenn
virðast eiga mjög erfitt með að trúa
því, að til séu konur, sem kjósi held-
ur að lifa í kynvillu. Það virðist
særa kynferðislegt sjálfsmat þeirra
mjög djúpt. Ef karlmenn trúa því
ekki, þá leiða konur ekki hugann
að því, og ég held að þegar um
starfssystur er að ræða, þá falli
andleg hula fyrir augu þeirra
hversu augljóst sem ástandið er.
Fólk sér ekki af því að það vill ekki
sjá. Sú hugsun, að vel metinn sam-
starfsmaður eða kona, sé „einn af
þessum“ er því um megn.
Hvað snertir persónulegan embætt-
isframa, þá held ég að slíkt sé ein-
göngu komið undir persónulegum
hæfiieikum, alveg eins og hjá ó-
kynvilltum konum. Heimskulegu
þvaðri um „klíku af áhrifríkum
kynvilltum konum,“ sem hjálpa
hver annarri upp metorðastigann,
ætti enginn að ljá eyra. Það er
hreinn tilbúningur.
Hve margar kynvilltar konur eru
í Stóra-Bretlandi? Hvað er gert
fyrir þær? Hvað ætti að gera fleira?
Enginn veit svarið við fyrstu spurn-
ingunni. Kynvillingaendurbótafélag-
ið (Homosexual Law Reform Soci-
ety) telur að það hljóti að vera
minnst ein miljón karlkynvilling-
ar, og það er engin ástæða til að
halda að kvenkynvillingar séu færri
í nýkominni grein í New Statesman,
telur Brian Magee hlutfallstölu kyn-
villinga bæði karla og kvenna, vera
einn af hverjum 20 af íbúum lands-
ins.
Til þess að hjálpa kynvilltum kon-
um í vandamálum þeirra: sektar-
tilfinningu, einangrun og einmana-
leik, tóku fimm konur höndum
saman, og ein þeirra var ég, um að
stofna félag, sem hlaut nafnið
„Minorieties Research Group,“ sem
hefur aðsetur sitt í Great Russel
Street 41 London, W.C. 1. Mark-
mið félagsins er í aðaldráttum að
reyna að hjálpa kynvilltum konum
til þess að finna og skilja sig sjálf-
ar með því að vera þeim til ráðu-
neytis og með því að halda sam-
komur, þar sem þær gætu hitt aðr-
ar konur, sem hefðu sömu reynslu
og vandamál við að glíma. Frétta-
bréf félagsins, „Arena Three,“ sem
Esme Langley gefui- út mánaðarlega,
birtir greinar og bréf um málefni
kynvilltra kvenna, og einnig um
önnur mál, meira almenns eðlis. Það
vonar að geta bætt þær hugmyndir,
sem almenningur gerir sér um kyn-
villtar konur, með því að kynna
honum þessi undirstöðuatriði. Með
því að gera það af heiðarleik og
raunsæi en ekki tilfinningasemi.
Að rita grein eins og þessa, er
eitt af því sem við gjarnan viljum
gera. Nýlega sáum við um efni og
viðtöl í sjónvarpsdagskrá, þar sem
meðlimir félagsins töluðu frjáls-
mannlega um sjálfar sig og hvernig
þær lifðu lífinu. í blöðum hefur
birzt allmikið efni okkur í hag og