Úrval - 01.08.1967, Blaðsíða 101

JÓHANNES PÁFI
99
gegna þessu mikla starfi. En hann
var góður „hermaður", og því bjó
hann sig undir að yfirgefa höll sína
í Istanbul. En samt sendi hann orð-
sendingu til Vatíkansins í varúðar-
skyni ,og í henni mátti greina örlít-
inn kvörtunartón. Og hann fékk taf-
arlaust svar. Efni þess var á þá
leið, að Angelo Roncalli væri bezti
maðurinn til þess að leysa af hendi
erfitt viðfangsefni. Píus páfi 12.
hafði valið hann persónulega, og
hann færi til Parísar.
Það var vissulega erfitt viðfangs-
efni, sem hinn 63 ára gamli Roncalli
átti nú að glíma við. Bráðabirgða-
stjórn Frakklands undir forystu de
Gaulle hershöfðingja (sem er ekkert
lamb að leika sér við, eins og hálf
veröldin veit nú orðið), hafði kraf-
izt þess, að fyrirrennari Roncallis
yrði kvaddur heim. Sá sendiherra
páfa hafði verið viðurkenndur af
hinni fyrirlitnu stjórn Petains, og
de Gaulle hélt því fram, að sá
sendiherra hlyti því að hafa unnið
með Þjóðverjum. Páfinn sjálfur var
jafnvel ekki hafinn yfir allan grun.
Og slíkt var andrúmsloftið, sem
ríkti í París, er Roncalli kom
þangað. Honum var ekki aðeins tek-
ið fálega við komuna þangað, eins og
hann hafði búizt við. Hann mætti
andúð og varð var við, að hann
var grunaður um græsku. Þar að
auki var honum skipað án allra
málalenginga að setja af heilan hóp
biskupa, sem voru ásakaðir um að
hafa hjálpað óvinunum.
Það var hershöfðinginn sjálfur,
sem afhenti Roncalli skjalamöppu,
sem hafði að geyma fyrirskipanir
þessar og annað þar að lútandi. Ron-
calli opnaði hana og fletti því, sem
hún hafði að geyma. Síðan leit hann
upp og hélt áfram að líta upp, þang-
aðað til hann horfðist í augu við
hinn risavaxna mann, sem þarna
stóð. Hann horfði í þessi röku, reiði-
legu og andúðarfullu augu. Svo
brosti hann örlítið og lagði þybb-
inn fingur á skjalið, sem hafði að
geyma fyrirskipunina.
„Má ég þá fá að sjá sönnunargögn-
in? Þetta......þetta er mappa með
dagblaðaúrklippum. “
Hann hafði á réttu að standa. Það
var allt og sumt, sem mappan hafði
að geyma. Unnið var að söfnun
sönnunargagna, en þó kvartað mjög
yfir nauðsyn slíks. Það tók 10 mán-
uði. Að lokum neyddist de Gaulle
svo til þess að viðurkenna, að
hann hefði haft á röngu að standa,
hvað 30 biskupa snerti. Og af þeim
33 biskupum, sem krafizt hafði verið,
að yrðu látnir hætta störfum, voru
aðeins 3 látnir hætta.
Margir menn hafa deilt og rök-
rætt við de Gaulle hershöfðingja.
En engum hefur samt gengið eins
vel og Roncalli. Allt frá því augna-
bliki að Angelo Roncalli kom til
Parísar, sýndi hann það greinilega,
að undir broshýru yfirborði bónda-
sonarins leyndist járnvilji og krafa
um skilyrðislausa sanngirni og heið-
arleika.
Stríðinu lauk, og Roncalli varð
kyrr í Frakklandi. Brátt var hann
farinn að taka þátt í hinum æva-
gamla bardaga, sem háður var um
fjárveitingar til kaþólskra skóla.
Og samt ferðaðist hann einnig mik-