Úrval - 01.02.1968, Síða 113

ROBINSON KRÚSÓ
111
unglingar skilja og þá ekki síður
þeir eldri.
Hann er með afbrigðum mann-
legur og hugsar vel um dýrin, sem
hann hefur sér til ánægju — hund-
ana, kettina, páfagaukana og geit-
urnar — og þetta fær hvern ein-
asta lesanda til að finnast, að þrátt
fyrir allt sé Robinson Kruso ekki
einn í hinni geysilöngu útlegð sinni.
Svo er það pilturinn Frjádagur,
sem rekur þarna á fjörur Robin-
sons og verður fyrsta mannlega
veran til að rjúfa einlífið á eyj-
unni, og þessi maður verður einnig
mjög elskulegur í penna Defoe.
Það er dálítið skrýtið, en áhugi
lesandans dvín á stundu björgun-
arinnar. Defoe gerði sér þetta ljóst
og reyndi að sjá við þessu og lýsa
brottförinni og björguninni eins líf-
lega og æsandi og kostur er á, en
allt kemur fyrir ekki. Friður eyj-
arinnar hefur verið rofinn fyrir
Robinson Kruso, Fjárdegi og les-
andanum. Frásögnin um þau ævin-
týri sem fylgja í kjölfar heimkomu
Robinsons Kruso eru andstæða við
aðra frásögn bókarinnar. Robinson
Kruso ríkti í tuttugu og átta ár og
tvo mánuði á eyjunni og sérhver
lesandi bókarinnar er þegn hans, og
þessi ár eru burðarás þessar sígildu
bókar.

Ég varð af þýðingarmiklu langlínusamtali morgun einn nýlega. Svo
var mál með vexti, að konan mín var enn í rúminu, en ég var frammi
í baðherbergi að raka mig. En hún fór ekki fram úr til þess að svara
símanum. Hún sagði, að henni hefði heyrzt það á sóninum,, að það
hefði verið hringt í vitlaust númer.
Harold Coffin, AP.
Yfirþjónn segir við mann, sem ætlar að ganga inn í veitingahús,
þar sem „topplausar" frammistöðustúlkur ganga um beina: „Afsakið
herra minn, þér getið ekki farið hingað inn. Hingað fá engir herrar að
koma, nema þeir séu með hálsbindi."
Fertugur maður, sem ég þekki, rakaði nýlega af sér sitt skrautlega
skegg. Þegar ég spurði hann að því, hvers vegna hann hefði gert
þetta, svaraði hann: „Af því að mér fannst skeggið gera mig of ung-
legan.“
Sidney J. Harris.
Þegar kona ein var spurð um álit sitt á örstuttum kjól annarrar
konu, sem stödd var í sömu veizlu, svaraði hún: „Hann sýnir allt ....
nema góðan smekk.“