Úrval - 01.05.1970, Qupperneq 6

4
ÚRVAL
**-

1-
jfc*
smásögur
,, um .
stormenm
**
SCOTT, LANDKÖNNUÐURINN
MIKLI, fór þess eitt sinn á leit við
Lloyd George, að hann veitti pólar-
leiðangri sínum fjárhagsaðstoð.
Lloyd George var þá forsætisráð-
herra, og hann benti Scott á að fara
til ríks landeiganda, sem væri mjög
áhugasamur um heimskautaferðir.
Landkönnuðurinn gerði svo og
fór að því loknu aftur á fund for-
sætisráðherrans.
— Tókst yður að fá hann til að
leggja eitthvað af mörkum til leið-
angursins, spurði Lloyd George.
— Hann gaf eitt þúsund pund,
svaraði Scott. — En hann lofaði mér
50 þúsund pundum, ef ég gæti talið
yður á að koma með mér, og ég á
að fá milljón pund, — ef ég skil yð-
ur þar eftir!
HÉR KEMUR
GÖMUL saga um
Sveinbjörn Egil-
son, rektor, en
ekki þorum við að
ábyrgjast að hún
sé sönn, fremur en
svo margar aðrar
góðar sögur um
menn.
Á siglingaárum sínum á Svein-
björn Egilsson að hafa komið í hafn-
arborg í Bandaríkjunum. Hann
heimsótti matsöluhús eitt og naut
þar veitinga. Við næsta borð sátu
tveir menn og töluðu saman á
ensku. Sveinbjörn var talsvert við
skál og sletti sér fram í samræður
þeirra. Þegar hann hafði gert það
nokkrum sinnum, fór mönnunum að
leiðast þetta og fluttu sig að öðru
borði. Sveinbjörn flutti sig þá nær
þeim. Mennirnir ætluðu þá að leika
heldur betur á þennan framhleypna
gest og tóku að ræða saman á þýzku.
Sveinbjörn sletti sér enn fram í tal
þeirra á því eðla tungumáli. Þegar
það hafði gerzt nokkrum sinnum,
fluttu mennirnir sig enn, og Svein-
björn elti þá sem fyrr. Nú mæltu
mennirnir á frönsku. Og Sveinbjörn
var ekki af baki dottinn. Hann lagði
orð í belg á því tungumáli. Mönn-
unum tók nú ekki að lítast á blik-
una, en ákváðu að gera enn eina
tilraun til þess að losna við þennan
málgefna sjómann. Þeir fluttu sig
enn og töluðu nú á latínu. Og enn
gat Sveinbjörn slett sér fram í um-
ræður þeirra. Þá loks gáfust þeir
upp og spurðu sjómanninn, hvaðan
úr veröldinni hann væri.
—• Ég er íslenzkur sjómaður,
svaraði Sveinbjörn.
— Er algengt á íslandi, að sjó-
menn tali ensku, þýzku, frönsku og
latínu, spurðu þeir.
— Já, auðvitað, svaraði Svein-
björn. — Latínan er eitt af aðalfög-
um Sjómannaskólans og fullnaðar-
kunnátta í henni skilyrði til þess að
geta fengið skiprúm. Ensku, þýzku
og frönsku lærum við íslendingar í
barnaskólunum . . .