Úrval - 01.05.1970, Qupperneq 9

indum stöndum við bezt
að vígi hvað fyrsta at-
riðið áhrærir, mengun
andrúmsloftsins er til-
tölulega lít'il á íslandi
og kannski ekki mikil
hætta á ferðum, hvað
það. snertir alveg á
næstunni. Um sjóinn í
víkum og vogum um-
hverfis lándið gegnir
öðru máli, þar er þegar
orðið um alvarlega
mengun að ræða á sum-
um stöðum, sbr. Naut-
hólsvíkina, en rann-
fIsóknir eru hinsvegar
mjög takmarkaðar og
erfitt að gera sér grein
fyrir hvernig ástandið
eí í raun og veru. Hvað
varðar þriðja atriðið,
mengun vatns er kann-
ske mest ástæða til að
vera vel á verði og það
strax, ef ekki á illa að
fara. Með vaxandi
byggð í landinu, þétt-
býli, verksmiðjum og
iðjuverum, eykst meng-
unarhætta í fallvötnum
og stöðuvötnum stórlega
með hverju árinu sem
líður.
Það sem fyrst og
fremst þarf að gera, er
að vera á verði, fylgjast
með þróuninni, rann-
saka ástandið á hverj-
um stað og tíma. Það
þarf að koma upp
spjaldskrá um öll fall-
vötn og stöðuvötn á
landinu og fylgjast með
hverju fyrir sig frá ári
til árs, rannsaka og
skrásetja ásigkomulag
þeirra og mengunarstig.
Gera síðan gagnráðstaf-
anir jafnharðan og
ástæða er til eða þörf
gerist. En til þess að
koma þessu í kring þarf
skipulag og fjármagn,
sem hið opinbera verður
að láta í té, í það má
ekki horfa.
íslendingar standa í
dag á tímamótum, hvað
mengunarvandamálið
snertir. Hér er ennþá
um tiltölulega litla
mengun að ræða og við
höfum alla möguleika á
að halda henni í skefj-
um, ef skjótt og ákveð-
ið er við brugðið. Áreið-
anlega vildu margar
iðnaðarþjóðir heims
mikið til gefa að hafa
þá aðstöðu, sem við höf-
um gagnvart mengun-
arvandamálinu og ekki
verður í tölum metin.
Og þjóðin hefur við
engan nema sjálfa sig
að sakast, ef hún þekkir
ekki sinn vitjunartíma.
C