Úrval - 01.05.1970, Síða 17

15
HVAÐ GERÐIST Á
Boston“, sem Stóð þar með gylltu
letri á bláum grunni.
Éftir nokkrar mínútur réðu De-
veau og menn hans til uppgöngu á
skipið og stigu hálfvegis hikandi á
þilfarið-— bjuggust við að sjá ljóta
sjón þegar til kæmi. En svo litu
þeir forviða hverir á aðra. Því að
á þiifarinu var ekkert ískyggilegt
að sjá. Kaðlar voru hringaðir kyrfi-
lega, eins og vera ber á góðu segl-
skipi. Málningarkirnur stóðu við
borðstokkinn. Á þilfarinu lá tjöru-
kústur og löng fjöl. Hafði helming-
urinn af henni verið tjargaður, og
ekki annað að sjá en að maðurinn,
sem var að því, hefði horfið frá
andartak. Þarna hlaut að vera fólk?
Líklega allir undir þiljum? Deveau
kallaði, en engin rödd svaraði.
Hrædd rotta hlj óp yfir þröskuldinn
inn í káetuna. Þá datt stýrimanni
annað í hug. Hann gekk að fjöl-
inni og snerti hana. Tjaran var
þurr — þornuð fyrir nokkrum dög-
um. Og nú tók hann eftir öðru:
Yfirbreiðslán á einu lestaropinu
var rifin og opið niður í lestina.
Hann gægðist niður, en gat ekki
séð annað en það, að þarna var
raðað eikartunnum og vel frá öllu
gehgið. Deveau húgsaði sem svo, að
lestin hefði verið opnuð til ’þess að
hleypa lofti ofan í hana.
Kanadasjómennirnir fóru að
kanna skipið. í matsalnum hafði
verið bórið á borð. IJálfétnir
skammtar lágu eftir á diskunum. ;
Vatn í könnum og matur á pönnum
og í tarínum. En þetta var gamall
matur. í skipstjóraklefanum voru
ýmis leikföng á gólfinu, eins og
börn hefðu verið að leika sér þar.
MARIE CELESTE?
Út við þilið stóð saumavél. Á henni
var fingurbjörg, en munnharpa
skammt frá. Allt bar þess vott, að
skipið hefði verið yfirgefið í bezta
veðri. Deveau og menn hans urðu
því meir forviða sem lerígur' leið.
Þarna var allt í röð og reglu, Fatn-
aður, skipskassinn ósnertur. Þarna
lá leiðarbókin. Stýrimaður opnaði
hana og leit á hvað síðast hafði ver-
ið skráð þar. Síðasta dagsetningin
var 25. nóvember — níu dagar síð-
an! Svo skoðuðu þeir hásetaklef-
ana. Þar var tóbak; og, reýkjarpíp-
ur, olíufötin héngu á sínum stað í
skápunum. Vistir og vatn til sex
mánaða voru þarna í skipinu.
Deveau vár linur í hnjánufn, þeg-
ar hann kom út á þilfarið aftúr.
Hann 1 lét menn sina taka niðujr
seglin, og svo reru þeir aftur til
„Dei Gratia“.
Morehoues starði skelfdur og
undrandi á stýrimanninn, er hann
hafði sagt honum tíðindin,; Áhöfnin
horfin? . Og björgunarbátur og'
björgunartæki óhreyfð um borð?
Leiðarbókin líka. Það eina sem
ekki fannst voru skipsskjölin.
Fáum dögum fyrir, jól lögðust
„Dei Gratia“ og „Maria Celeste" á
höfnina í Gibraltar. Þó að More-
house hefði fámenna . áhöfn, hafði
honum tekizt að láta sigla „Marie
Celeste" í höfn, Lögreglunni var
C ' • • y» n/~i( irfk
gert aðvart og skipstjórinn gaf tor-
tryggnum , yfirvöldum skýrslu ! um
málið. Engínn vildi trúa framburði
hans fyrst í sta.ð, þó að öll skips-
höfnin ynni eið að honum. Orð-
rómur komst á kreik um að More-
house mundi hafa fallið fyrir freist-
ingunni og gerzt sjóræningi og