Úrval - 01.05.1970, Side 22

20
ÚRVAL
ströndina. Þeir komust fyrst í snert-
ingu við umheiminn fyrir tæpri öld
og voru þá hvorki farnir að taka
stálið, leirker né hjólið í sína þjón-
ustu. Þeir iðkuðu mannát, hausa-
veiðar og hinn viðbjóðslega svarta-
galdur. Þeir brenndu og rændu,
myrtu bæði konur og börn, hjuggu
miskunnarlaust af handleggi og fót-
leggi til notkunar í mannátsveizlum
sínum. Höfuðin reyktu þeir svo og
geymdu.
Slíkar grimmilegar erfðavenjur
deyja ekki út strax. Frá því að
fyrstu hvítu mennirnir náðu sam-
bandi við hina frumstæðu ættflokka
inni í Nýju-Guineu, hafa rúmlega
200 Evrópumenn verið drepnir þar
og að öllum líkindum étnir. Ótöld-
um þúsundum innfæddra hefur ver-
ið slátrað í fáránlegum ættflokka-
stríðum. Það eru enn framin meira
en 600 morð árlega á þessum hluta
Nýju-Guineu, og oftast er þar um
blóðhefnd að ræða. Um 100 fermíl-
ur eru hálfgert „bannsvæði“, sem
þýðir, að þangað mega aðeins koma
vopnaðir lögreglumenn. Og enn bíða
rúmlega 10.000 steinaldarvillimenn,
sem aldrei hafa augum litið hvítt
andlit eftir fyrstu tengslunum við
umheiminn.
í þessum furðulega og ógnvekj-
andi umhverfi vinna hinir 253 ástr-
ölsku lögregluforingjar og lögreglu-
menn skyldustörf sín af hinni mestu
kostgæfni, nærfærni og með slíkum
aga, að slíkt er alveg sérstakt. Und-
ir eina varðstöð getur heyrt allt að
því 1000 fermílna svæði. Og á þessu
svæði er lögregluforinginn öllum
þegnunum allt, sem nöfnum tjáir að
nefna. Orð hans eru lög. Hann er
lögregluforingi, dómari, sækjandi,
verjandi og fangavörður. Hann er
einnig heilsugæzlustjóri, búnaðar-
og skógræktarsérfræðingur, land-
könnuður, kortagerðarmaður og
hjúskaparráðgjafi. Hann virðir skil-
yrðislaust fyrirmælin um „vinsam-
lega landkönnun og samskipti við
hina innfæddu“. „Svarið skothríð
með skothríð!“ sagði einn lögreglu-
foringi við menn sína. „En samt
ekki fyrr en þið hafið verið drepn-
ir!“
A ævilöngu flakki mínu um ger-
valla jörðina hef ég séð hina ólík-
legustu menn sýna hugrekki sitt á
hinum ólíkustu stöðum. En það væri
vissulega erfitt að finna dæmi um
skilyrðisiausara hugrekki en þessir
lögreglumenn sýna stöðugt dag eftir
dag og ár eftir ár í þeirri sömu ver-
öld og forfeður okkar þekktu fyrir
10.000 árum.
MANNDRÁP í SKYNDI
Ættflokkarnir í þessu „landi, sem
tíminn gleymdi“ eru geysilega ó-
líkir, allt frá örlitlum dvergum til
stoltra og hnarreistra mann, sem
eru 6—7 fet á hæð. Þeir ganga með
villigaltarvígtennur í nefinu, og hafa
þeir stungið þeim í gegnum miðs-
nesið. Þeir ganga naktir að undan-
skildu graspilsi, er nefnist „sporr-
an“ og hálskeðjum úr alls konar
kúlum, skeljum og hundstönnum.
Höfuðbúnaður þeirra er gerður úr
marglitum paradísarfuglsfjöðrum,
svo að hann líkist helzt regnboga.
Einnig eru þar fjaðrir af cassowary-
fuglum og marglitum páfagaukum.
Andlit þeirra eru máluð eldrauð