Úrval - 01.05.1970, Qupperneq 39

GKONA ALDARINNAR
37
egar Joan Sutherland
var tólf ára gömul, fór
móðir hennar með
hana á gamlaárs-
kvöldshljómleikana í
ráðhúsi Sydneyborgar, en slíkt var
eitt sinn föst venja hjá skozkum inn-
flytjendum og afkomendum þeirra
í þessari stærstu borg Ástralíu. —
Tónlist og hljómleikar höfðu alltaf
gegnt þýðingarmiklu hlutverki í lífi
Joan. En mikilfengleiki þessa kvölds
hafði slík áhrif á hana, að hún féll
alveg í stafi. „Mamma,“ sagði hún,
„heldurðu, að ég geti einhvern tíma
sungið hérna?“
Ókunnugum, sem virt hefðu fyrir
sér þessa stóru, klunnalegu og feitu
telpu, hefði sjálfsagt fundizt þessi
ósk hennar vera fáránleg. Hún bað
alltaf um að fa að leika hlutverk
ævintýraprinsessunnar í jólaleikrit-
inu, en skólafélagar hennar hlógu
bara að þessari beiðni hennar og
létu hana leika hlutverk aulalega
risans. En ekkjan, móðir hennar,
gat séð fyrir sér aðra Joan, Joan
framtíðarinnar. Hún svaraði dóttur
sinni á þessa leið: „Ef til vill . . .
einhvern tíma.“
Og þær ásettu sér, að þeim skyldi
auðnast að sjá dag þann renna upp.
Það var seigla og harka í Joan,
skozk seigla og harka, og því var
hún á þeirri skoðun, að það væru
aðeins „veimiltítur, sem kvörtuðu
or' V'.veinuðu." Hún tileinkaði sér
smám saman hugarrósemi, og henni
lærðist að afbera með jafnaðargeði
verkina í ennis- og kinnbeinahol-
unum, sem hún var öðru hverju
haldin af, og fremur meinlitla
stríðni skólasystkina sinna, stríðni,
sem gaf til kynna, að hún væri
„ljóti andarunginn“ í hópnum. Hún
sat dag hvern við píanóið með móð-
ur sinni, hæfileikamikilli og þjálf-
aðri mezzosopransöngkonu, þótt
ekki væri hún atvinnusöngkona,
Henni lærðist að stjórna öndun
sinni í söngnum og framkalla
hreina, ómengaða söngtóna. Hún
var oft ein og söng þá í garðinum
fyrir sjálfa sig eða fugla og önnur
dýr. Og á kvöldin hlustaði hún á
óperuplötur og plötur með rusta-
fengnum alþýðusöngvum söngleika-
kjallaranna, og tók þá óspart undir
ásamt Tom gamla frænda sinum.
Joan hætti í framhaldsskólanum
16 ára að aldri og hóf nám í verzl-
unarskóla. Hún var farin að starfa
sem ritari hjá fyrirtæki, er seldi
landbúnaðarvélar, þegar hún rakst
á auglýsingu eina í dagblaðinu The
Sydney Morning Herald. Þar var
tilkynnt, að það færi brátt fram
söngsamkeppni og ætti sigurvegar-
inn að hljóta námsstyrk. Hún ákvað
að taka þátt í samkeppninni. Það
voru 40 stúlkur, sem kepptu. Hún
var ósköp feimin og klunnaleg í
hreyfingum, klædd í heimasaumað-
an, brúnan kjól. Líklega hefur hún
verið ein af þeim óálitlegustu, hvað
útlitið snerti. En hún var þegar bú-
in að vinna námsstyrkinn, þegar
hún hóf söng sinn.