Úrval - 01.05.1970, Qupperneq 52

50
ÚRVAL
gamla karlfuglsins. Hann var ekki
rekinn til baka. Og þannig syntu
fuglarnir nú með þrjá leiðtoga í
fararbroddi.
STÓRHÆTTULEGUR VARGUR
Tuttugu og tveim dögum eftir að
lagt var upp frá Grænlandi kom
hópurinn til Labrador. Sex storm-
ar í viðbót höfðu skollið á fuglana,
og við það höfðu tveir þeirra týnt
lífi. Þeir hvíldust nú eina nótt á
landi uppi, en sneru síðan suður á
bóginn og héldu ferð sinni áfram
meðfram friðuðum og fiskauðugum
ströndum Kanada. Morgun einn, úti
fyrir strönd Nova Scotia, bárust
miklir skrækir til eyrna forystu-
fuglanna þriggja. Þeir sneru sér við
og sáu, að geysimikill flokkur nýrra
geirfugla kom syndandi í átt að
hópnum.
I þessum nýja flokki voru 4300
fuglar, og var hann sá stærsti, sem
til var. Þó höfðu verið í þessum
flokki 40000 fuglar aðeins einum
áratug áður, og samt var hann þá
alls ekki stærsti geirfuglaflokkur-
inn. Annað geirfuglasamfélag, sem
hafði sínar varpstöðvar á Hamilton
Inlet eyjaklasanum við strendur
Labrador, var eitt s/inn lauslega
áætlað vera um 500000 fuglar. En á
aðeins einu ári hafði mikil plága
gengið svo á stofninn, að aðeins 200
þeirra höfðu lifað hana af.
Fyrir þessum nýja flokki fór
þriggja ára karlfugl, tveim þum-
lungurn hærri en ungi geirfuglinn.
Þegar hann krafðist þess, að fá að
verða foringi beggja hópanna sam-
einaðra, féllust hinir þrír foringjar
litla hópsins umsvifalaust á það.
Hann teygði úr sér í sjónum, skrækti
byrstur, og synti síðan af stað í
suðurátt. Eldri fuglarnir tveir ásamt
þeim unga fylgdu fáeinum fetum á
eftir, en í kjölfarið syntu hóparnir
tveir sameinaðir.
Ferðin gekk nú ágætlega, þar sem
bæði var stillt í sjó og vindar hag-
stæðir. Fuglarnir syntu í mesta lagi
mílu frá ströndinni. Stóri fyrirlið-
inn virtist ekki bera í brjósti mik-
inn ugg gagnvart bátum, og fugl-
arnir stungu sér sjaldan þótt bátar
sigldu nærri þeim.
A fjórtánda degi eftir samruna
hópanna, komu fuglarnir að Sable-
höfða, syðst á Nova Scotia. Fram-
undan lágu fimm litlir bátar næst-
um hreyfingarlausir á lygnum sjón-
um. Þegar fuglarnir komu nær, sáu
þeir, að bátarnir fjarlægðust nú
hver annan og mynduðu stóran
hálfhring, sem fuglarnir myndu
greinilega synda inn í, ef þeir héldu
óbreyttri stefnu. Stóri forystufugl-
inn hægði á sér, og taugaóstyrkur
hans kom í Ijós, er hann hnitaði
nokkra hringi á sjónum. Bátarnir
voru nú innan við 200 stikur fram-
undan.
Hinn geysimikli fuglahópur hægði
nú stöðugt ferðina, og loks stönzuðu
forystufuglarnir. Aftari fuglarnir
syntu áfram að framþyrpingunni,
sem sífellt þéttist.
Fjórir hvellir gullu við frá bát-
unum, og loftið umhverfis fuglana
fylltist af hvínandi málmögnum. Er
gamli karlfuglinn var í þann mund
að kafa, reif skörðóttur kúlubútur
burtu stórt flykki af höfði hans, og
hann hlunkaðist niður í krampa-
kenndum rykkjum. Tugir annarra