Úrval - 01.05.1970, Síða 81

VEITIÐ FRÁSKILDUM EIGINMÖNNUM . .. .
79
En í flestum tilfellum skiptir það
ekki neinu máli, hvaða álit dómar-
arnir hafa á málinu. Samið er um
90% allra skilnaðarsamninga af
lögfræðingum fyrirfram. Og konan
hefur flest trompin á hendinni,
þegar hún gengur að því samninga-
borði. Henni verður næstum því
örugglega veittur yfirráðaréttur yf-
ir börnunum, ef hún kærir sig um
þau. Þar að auki veit hún, að hún
mun fá stóran hluta af tekjum fyrr-
verandi eiginmanns síns og stóran
hluta af eignum hans, svo sem hús-
ið, bílinn og húsgögnin.
Venjulega er alls ekki gert ráð
fyrir því, að konan ætti að hefja
vinnu utan heimilisins, jafnvel þótt
hún hafi ágæta menntun og starfs-
þjálfun og atvinnuréttindi, sem geri
henni fært að vinna sér fyrir ágæt-
um tekjum. Tvær af þeim þrem
eiginkonum, sem ég nefndi, hafa
heldur ekki byrjað að vinna utan
heimilisins eftir skilnaðinn. En
mennirnir eru á hinn bóginn
neyddir til þess að vinna enn meira
en nokkru sinni fyrr. Fjárhagsað-
stæður þeirra allra eru erfiðar, hjá
einum reyndar mjög erfiðar, og hjá
þeim þriðja eru þær blátt áfram
hroðalegar. Fyrstu mánuðina eftir
skilnaðinn komst einn þeirra að
því sér til hryllings, meðan mesta
ringulreiðin ríkti í fjármálum hans,
að tekjur hans voru nákvæmlega
jafn miklar og upphæð sú, sem
hann átti að greiða eiginkonu sinni
mánaðarlega, en hún hafði ekki
sýnt neina viðleitni til þess að byrja
að vinna utan heimilisins. Hann
hafði því ekkert til þess að lifa á
sjálfur. Hann varð að taka heil-
mikið fé að láni, og það mun taka
hann nokkur ár að komast úr þeim
skuldum. Vandræði hans mátti að
nokkru leyti rekja til þess, að mað-
urinn verður venjulega að greiða
allan kostnaðinn við skilnaðinn,
þar á meðal málafærslulaun lög-
fræðings eiginkonunnar, þótt furðu-
legt sé. Og honum gefst ekkert
tækifæri til að ræða við lögfræð-
inginn fyrirfram um málafærslu-
laun þessi.
ERFIÐAR FJÁRHAGSÁSTÆÐUR
Samningurinn um eignaskiptin
getur reynzt eiginmanninum eins
þungt áfall. Flest hjón, sem hafa
verið gift í heilan tug ára eða leng-
ur, hafa safnað furðulega miklum
eignum, þótt þau eigi kann^ke ekki
mikið sparifé. Ein af þessum þrem
hjónum áttu um 50.000 dollara í
húseign og öðrum slíkum eignum.
Verðmæti eigna annarra þessara
hjóna var um 30.000 dollarar, og
þau þriðju áttu samtals um 20.000
dollara í eignum. í einu tilfelli fékk
eiginkonan helming eignanna, í
öðru tilfelli mestallar eignirnar og
í þriðja tilfellinu allar eignirnar.
Hvers vegna? Það fór bara á þann
veg í samningaumræðunum. Frá-
skilin kona þarf hús til þess að ala
börnin upp í. Og þurfi hún á húsi
að halda, þarf hún líka húsgögn,
já, og einnig bíl. Einum af þessum
þrem vinum mínum varð líka svo
að orði eftir skilnaðinn: „Ég er al-
gerlega eignalaus maður. Allt, sem
ég nurlaði saman á 15 árum, er
horfið.“
Annar var ekki síður beiskur.
„Sko, ég var búinn að borga húsið