Úrval - 01.05.1970, Side 101

99
HÁRMLEIKURINN I TIBÉT
þeim miklum verðlaunum, sem
færðu þeim hann dauðan eða lif-
andi. Chime dulbjó sig í gamlar,
óhreinar flíkur, blússu með belti
og pils, sem er þjóðbúningur karla
í Tíbet og nefnist „chuba“. Chime
varð að fara í felur, þangað til unnt
reyndist að ákveða áheyrnartíma,
er fundum þeirra Dalai Lama og
Chime skyldi bera saman með
leynd.
Þeir hittust í litlu herbergi í Po-
talahöll. Það var lítið búið hús-
gögnum. Þar voru hvorki smjör-
lampar né jafnvel eitt einasta
Buddhalíkneski. Dalai Lama sat
þar á legubekk milli tveggja rauðra
púða. Chime sat á sessu á gólfinu
með krosslagða fætur.
Hann byrjaði á að segja frá
ferðalaginu, frá árásum Kínverja
og mannfallinu í liði sínu. Svo fór
hann að segja frá þeim hörmung-
um, sem höfðu dunið yfir Jyekun-
dohérað. Hann reyndi að segja frá
á eins rólegan hátt og honum var
unnt. Um þetta farast Chime svo
orð, er hann minnist þessa fundar:
,,Ég sagði við hann, að ég héldi, að
stjórn hans gerði sér ekki grein
fyrir því, hvernig Kínverjarnir
færu með okkur, og að hann ætti
að fá að vita, hvað alþýða manna
segði og áliti.“
Þessi frásögn varð Dalai Lama
geysilegt áfall. Hann vildi fá nán-
ari upplýsingar um ýmis atriði.
Hann var á sama máli og Chime
um það, að hryðjuverk Kínverja
væru óþolandi.
Þegar Chime hafði lokið sögu
sinni, lýsti Dalai Lama þó yfir því,
að hann væri andvígur því, að grip-
ið yrði til vopna. ,,Ég veit, hversu
fólkið þitt þjáist," sagði hann. „En
við getum aldrei losnað við Kín-
verja með valdi. Þeir kunna því að
verða því sanngjarnari, því minna
sem við setjum okkur upp á móti
þeim.“
Chime varð alveg furðu lostinn
við að heyra þessi orð. Hann flýtti
sér að segja eftirfarandi orð án
þess að hugsa sig um: „Ef til vill
vitið þér ekki allan sannleikann,
Yðar Heilagleiki. Ef til vill heyrið
þér bara þær sögur, sem ráðherrar
yðar vilja, að þér heyrið."
Chime minntist þess síðar, að
Dalai Lama „hafi ekki móðgazt
þrátt fyrir þessa getgátu.“ Þess í
stað brosti hann dapurlega til
Chime og sagði: „Ég kann að dást
að hugrekki Khambanna, en verk
þeirra valda þeim okkar oft miklu
tjóni, sem eru að reyna að finna