Goðasteinn - 01.03.1970, Síða 7

Hali um aldamótin 1900. Ljósm. Sæm. S. Guðmundsson.
SKÓLINN MINN
Frásögn mín byrjar 1890. Þá var ég á fimmta ári, og á heim-
ilinu voru tveir prestar, gamli uppgjafapresturinn sr. Jón Brynj-
ólfsson og ungi presturinn sr. Ólafur Finnsson. Hann fékk Kálf-
holtsþing í ársbyrjun 1890 og var fyrsta vetur hér eystra til heimilis
í Hala. Haustið áður var varningsmaður á ferð heima og hafði
m. a. sálmabækur til sölu. Fór ég þá til föður míns og spurði,
hvort hann vildi ekki gefa hcnni Jónsu sálmabók, (en svo nefndi
cg Jónínu systur mína) eins og eldri systrunum. Það varð að ráði,
og Jónína sagði, að ég mætti syngja í bókinni eins og ég vildi.
Sr. Ólafur tók að sér að kenna Gunnari bróður mínum að lesa
og Jónínu kenndi hann kverið, en ég varð afskipt við kennsluna.
Taldi sr. Ólafur, að ég væri of ung til að læra að lesa. Var ég
heldur leið yfir þeim úrskurði. Þá var það einu sinni, að sr.
Ólafur var að búa sig til messu og varð þess var, að ég sat með
sálmabókina og söng. Hann hló þá við og sagði: „Nú syngur
Dísa með lagi en þekkir engan stafinn“. Ég brást hin versta við
og svaraði: „Ójú, ég þekki stóru stafina“!
Goðasteinn
5