Goðasteinn - 01.03.1970, Qupperneq 32

Gömul sendibréf
Geymd sendibréfa er mikils virði fyrir sögurannsóknir, þótt
nota beri þau með varúð, ekki sízt fyrir þá sök, að „aðgát skal
höfð í nærveru sálar.“ Eitt einfalt sendibréf getur brugðið birtu
á rökkvað svið, þó ekki sé nema í því að tjá sig aðeins með orð-
um eða í því að tjá hversdagsverk. Hér er þá fyrst bréf frá norð-
lenzkum bókbindara, Jóni Sæmundssyni, til Hákonar Espólíns
stúdents á Yztugrund, skrifað 20. nóv. 1824:
„Veleðla Herr Studióse. Kært þakklæti fyrir tilskrifið, enn þar
innlagðar 8 arkir var ég ráðalaus og vissi ei, hvört ég átti að
sauma það inn í skinn, eins og ykkar skólakver eru oft, eður ég
átti að binda það í spjöld, og það réði ég af, þó ljótt sé skinnið
utan um; ég átti það ei betra til í þetta sinn, og bið ég yður samt
vel virða. Ágjöfin er 2 fiskar gamlir, og tek ég þá út ihjá yður
kannski, cf ég kcm til yðar. Ég fæ hjá vður eitt Smáritið, cf það
væri eitthvað bezta Guðsorðið.
Hefðu þér átt hægt með, girnti mig að biðja yður tveggja bóna:
Sú fyrri: Mig langaði til að fá stafrófið með stórskrifuðum stafa-
nöfnunum, því hitt var svo smátt hjá yður, að ég sá eigi að lesa
það. Þó langaði mig meir til að ná sjálfri tölunni en þorði það
ei; ég var so hræddur ég mundi pára rangt. Enn þá eru tölunöfnin.
Ég vildi ágirnast það þess vegna, að ég á dönsku, þýzku og
látínsku töluna, enn mig vantar þá grísku og þessa, og er þetta
samt óþarfi fyrir mig, gamlan, lasinn og sjóndaufan að ágirnast
þetta.
Ég læt skinn utan um kverið, af Vídalínspostillu, og bý um
sem bezt og forsigla það. Væri mér kært, ef þér gætuð sent mér
30
Goðasteinn