Goðasteinn - 01.03.1970, Síða 89

vildi leita af sér allan grun, hvort hún leyndist ekki einhvers
staðar í hvarfi af húsum. Hljóp hann í spretti kringum bæinn,
en stúlkan var horfin, líkt og jörðin hefði gleypt hana.
Öðru sinni sá Bjarni kynjakonu og að því sinni undir Eyja-
fjöllum. Hann var að vorlagi í þurrkatíð að ríða neðan frá
Hvammsleirum og upp um Hafurshól á veginum fyrir vestan
Hvamm. Hafurshóll er klettaborg, klofin í þrjá hluta. Á flötinni
milli hólanna var kona að tína aukatöð í svuntu sína. Hún var
fallega búin, í dökku pilsi, hvítri upphlutsskyrtu og upphlut. Kom-
in var hún á efra aldur. Hún leit upp frá verki sínu og á veg-
faranda. Ekki bar Bjarni kennsl á hana. Hann átti aðeins nokkr-
ar hestlengdir ófarnar til konunnar, er honurn varð litið í aðra
átt, og það var nóg til þess, að ekki sá af henni síðan tangur
nc tetur.
Skrifað cftir Bjarna Bjarnasyni 1936.
;;Hárið greiðir móti mér”
Jóhann Einarsson, fæddur 1884 á Vatnsleysuströndinni, ólst
upp suður á Stafnesi. Einu sinn, þegar hann var að reka fé upp
úr fjörunni hjá Básendum, sá hann konu sitja þar undir kletti og
greiða kolsvart hár sitt niður fyrir hné. Hún hvarf Jóhanni, þeg-
ar hann var rétt kominn að klettinum. Ofan í þennan klett var
skál með vatni, sem aldrei þraut, og fengu ferðamenn sér þar
oft svaladrykk. Magnús Guðnason steinsmiður vildi kaupa klett-
inn, en Hákon á Stafnesi sagðist ekki selja hann, hvað sem í
boði væri.
Iðulega sá fólk skip koma að landi og lenda, þar sem enginn
gat lcnt. Einu sinni var stúlka að leika sér að skeljum fyrir of-
an garðinn í Krókvelli í Garði. Sá hún þá konu koma ríðandi
í söðli á rauðum hesti, fallegum. Hún reið við svo fallegt beizli,
að stúlkan hafði aldrei séð neitt slíkt. Konan benti stúlkunni að
koma til sín og gaf henni hálsfesti, sem á enn að vera til.
Sögn Jóhanns Einarssonar.
Goðasteinn
37