Úrval - 01.04.1977, Qupperneq 49

ÖSHÖLMAR DÖNÁR
47
næstum útdauðar dýrategundir, þar
á meðal storkurinn, finna hér öruggt
hæli. „Óshólmar Dónár eru einstætt
landsvæði, ósnortin og óhamin
náttúran í stöðugri sköpun,” segir
hinn þekkti sænski náttúrufræðingur
dr. Kai Curry-Lindahl.
Ferð mín um óshólmana hófst við
hafnarborgina Tulcea í Rúmeníu,
sem ber augljósan austurlenskan
svip. Þar settu herlið rómverja eitt
sinn búðir sínar, og slavneskir og
tyrkneskir herkonungar hafa hvað
eftir annað lagt undir sig þennan
2600 ára gamla bæ, þar sem Dóná
greinist í þrennt út yfir óshólma-
svæðið, — að ógleymdum töturum.
Nyrsta kvísl Dónár, Chilia, myndar
landamæri Rúmeníu og Rússlands.
Miðkvíslin heitir Sulina og sú syðsta
St. Georghe.
I Tulcea hitti ég hinn dugmikla
landkönnuð Alexandru Mihailenu,
sem starfar við óshólmasafnið í
Tulcea. ,,í mínum augum eru
óshólmarnir ein stór rannsóknarstofa
— óskadraumur sérhvers náttúru-
könnuðar,” sagði hann við mig
meðan við þeyttumst í hraðbáti ofan
Sulina kvíslina, grugguga og ólgandi,
i áttina að hjarta ósahólmanna. þegar
við höfðum lagt þriðjung Sulina að
baki, gengum við á land í
smábænum Crisan, þar sem við
fengum okkur samastað á hóteli, sem
orðið er vinsælt meðal sportveiði-
manna, fuglafræðinga, ferðamanna
og könnuða hvaðanæva að.
Næsta morgun lögðum við Alex-
andru af stað til að kanna óshólma-
svæðið. Við fórum um borð í lotka,
fiskibát með eintrjáningslagi, sem var
útbúinn með árum og utanborðsvél,
og við stýrið var veðurbitinn
fiskimaður, Ivan, sem einnig átti að
vera ieiðsögumaður okkar. Það var
farið að halla sumri, og í morgunsárið
var loftið svalt yfir lognkyrru vatninu.
Við vorum fljótlega komnir í hvarf
bak við pílvið og reyrgresi, og mér
fannst ég vera hér sem óboðinn
gestur. En það fannst Alexandru
ekki. Hann klappaði saman lófunum
f hrifningu, þegar hann sá fyrstu
skarfana létta sér í silfurglitrandi
busli móti rísandi morgunsólinni.
,,Nú hefst dagurinn í óshólmun-
um,” sagði hann.