Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Blaðsíða 78

76
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
HUGLEIÐING Á SJÓMANNADEGI
Haukur Sigurðarson í Vesturbyggð skrifar.
Ég sé ástæðu til að feitletra þessi
orð mín til þess að leggja áherslu á
meiningu þeirra. Þið megið vera
stolt af því frábæra framtaki sem
sjómannadagsráðin í Snæfellsbæ
eru með samstilltu átald sínu að
koma til leiðar. Stórglæsilegt sjó-
mannadagsblað og heil helgi með
stanslausum atburðum þar sem
þátttakendur skipta tugum bæði í
Ólafsvík og á Hellissandi er stór
biti að kyngja. Til þess að slík
dagskrá og slíkt menningarfram-
tak megi takast sem best þarf und-
irbúningurinn að vera góður og
margir að leggja óspart hönd á
plóg til þess að allt megi takast
sem best. Þetta hefur tekist svo
árum skiptir með þeim ágætum
að fullorðna barnshjartað manns
tekur alltaf kipp þegar líða fer að
vori og undirbúningur sjómanna-
dags hefst. Ég held að það sé fátt
sem heldur lengur lífi í barns-
hjartanu en einmitt sjómanna-
dagshelgin.
Drengstauli á
Skagaströnd
Allt frá því að ég fór fyrst að
muna eftir mér, þá drengstauli á
Skagaströnd, sem þá var reyndar
ekki Kántríbær heldur hefðbund-
ið sjávarþorp, og allt til síðasta
sjómannadags á ég í skúmaskot-
um minninganna myndbrot af at-
burðum þessara daga. Ég er sann-
færður um að margar þær myndir,
allt fram á unglingsárin eru ljó-
maðar ímyndunarafli hins
óþroska barns. Hætt er við að ef
þær væru kallaðar fram á pappír
eða skoðaðar af myndbandsspólu
þá færi fljótt af þeim glansinn. At-
burðirnir voru kannski ögn öðru-
vísi en manni er tamt að muna þá.
Ég vil reyndar ekki draga fram
aðra mynd af þeim atburðum en
hugur fninn geymir. Því lengur
sem barnslegri hugsun er gefið
rými í hugarskotum hins full-
orðna því lengur helst tærleiki
hugsunar í menguðum heimi
þeirrar brjálsemi sem mér finnst á
stundum vera að tröllríða öllu.
Enn þann dag í dag hlakka ég til
þessa dags þó með öðrum hætti sé
en áður. Mér hefur hlotist sú
gæfa að vera þátttakandi í undir-
búningi sjómannadagsins allt frá
unglingsárunum, með hléum þó.
Ég hef haft af því mikla ánægju og
átt ógleymanlegar stundir með
mörgum félaga minna við þann
undirbúning jafnt búandi á Hell-
issandi sem annarsstaðar.
Ég held að fátt hafi fyrr á árum
mótað eins börn í sjávarplássum
og einmitt sjómannadagurinn.
Árið um kring, stundum svo vik-
um og mánuðum skipti voru sjó-
mannsbörn alin upp af „ein-
stæðu“ foreldri og eru að hluta til
enn. Tengslin við pabbann ekki
ólík því sem gerist með helg-
arpabba skilnaðarbarns. En þó
komu þeir dagar þar sem fjöl-
skyldan sameinaðist um þátttöku
í einhverju. Þar bar að ég held
utan jólanna sjómannadaginn
hæst.
Sjómaðurinn skipar
háan sess
I tímanna rás hefur margt breyst
við sjómannsstarfið. Aðbúnaður
orðinn annar og fjarverur hjá
minni bátum ekki eins langar og
áður var. En eitt hefur þó lítið
breyst og má í raun aldrei breytast
en það er þátttaka fjölskyldunnar í
undirbúningi og atburðum sjó-
mannadagsins. Það er hverri fjöl-
skyldu og sérstaklega hverju barni
hollt að vera þar með. Allir sem
vettlingi geta valdið eiga að hjálp-
ast að við að gera þennan einstaka
dag í íslensku samfélagi sem
skemmtilegastan. Það er mikil
upphefð og „stórt verkefni“ fyrir
lítinn búk að taka þátt í að halda á
strigapokunum fyrir pokahlaupið,
að fá að halda á kaðalhönk. Ég
tala nú ekki um að taka þátt í sjó-
setningu kappróðrabáta og heim-
urinn liggur að fótum ef lánast að
taka í ár eða að fá að taka þátt í
reiptogi, tunnuhlaupi, ísáti eða
einhverju slíku. Það er næsta víst
að það fer ánægð og þreytt sál að
sofa eftir slíkan dag. Ég efast ekk-
ert um að barnshjartað í dag hefur
í engu breyst. Ævintýraþráin
og þörfin fyrir að líta upp tii
einhvers eða einhverra er til stað-
ar. Við skulum ekki gleyma því að
barni er mjög tamt að líta upp til
hins fullorðna og skipar sjómað-
urinn þar háan sess, sérstaklega í
hugum drengja. Á sjómannadegi
er dregin upp mynd af sjómönn-
um sem aðeins sést þennan til-
tekna dag ársins. Hið hversdags-
lega starf sjómannsins sem fáir
taka eftir og sumir aldrei séð eða
unnið skipar allt í einu stærstan
sess í hugum þjóðarinnar. Hinn
venjulegi sjómaður verðu allt í
einu hetja hafsins í ræðu og riti.
Ljóðabálkar eru samdir og tignar-
legum orðum er tyllt í menn. Allt
þetta glepur ómótaða sál og gerir
hana líklegri til að velja sér sjó-
mannsstarfið en ella.
Hátækni starf
En það dugar eklci að þetta sé
ímynd sjómannsstarfsins. Fræðsla
til ungmenna um mikilvægasta
starf þjóðarinnar má ekki vera
með þessum hætti. Sjómannadag-
urinn á að vera lítið brot í heil-
rænu púsluspili þeltkingar um sjó-
mannsstarfið. Menntakerfið verð-
ur að vakna til lífsins og kynna
börnum strax í neðstu bekkjum
grunnskólanna um mikilvægi at-
/VHNAOÍnX