Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Side 14

12
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
Ólafur Jens Sigurðsson:
HRAÐFRYSTIHÚS HELLISSANDS
Seinni hluti: -árin frá 1950
Framkvæmdastjórn Rögnvaldar Ólafssonar.
Þáttaskil í rekstrinum
árið 1950
Það hefur áður komið fram í
fyrri þætri þessarar sögu Hrað-
frystihúss Hellissands að árið
1950 urðu ákveðin þáttaskil í
rekstri fyrirtækisins. Heimamenn
voru að mestu horfnir úr stjórn
þess og það fjármagn sem barst
því til uppbyggingar kom ekki
lengur frá heimamönnum heldur
sunnan úr Reykjavík. A aðalfundi
sem haldinn var 10. september
1950 var fyrirtækinu kosin ný
stjórn og var kosinn stjórnarfor-
maður Sigurður Agústsson alþing-
ismaður Stykkishólmi. Virðist
Sigurður sitja sem formaður í nær
tvo áratugi. Einnig voru kosnir í
stjórn þeir Haraldur Ágústsson,
stórkaupmaður úr Reykjavík,
bróðir Sigurðar, Kristján Jóhann
Kristjánsson, forstjóri Kassa-gerð-
arinnar í Reykjavík, Steingrímur
Arnason, fiskverkandi í Keflavík
og Hreinn Pálsson forstjóri BP,
Olíuverslunar Islands í Reykjavík.
Meðal varamanna í stjórn má að-
eins greina einn heimamann,
Guðmund Einarsson í Klettsbúð
en aðrir varamenn voru Óli J.
Ólason, skókaupmaður í Reykja-
vík og Steingrímur Magnússon
forstjóri Fislvhallarinnar í Reykja-
vík.
Heimamenn hafa að líkindum
verið orðnir vonlitlir um að geta
haldið rekstri fyrirtækisins áfram.
Um eins árs skeið hafði það ekki
verið starfrækt og fjármagn skorti
til að koma því aftur af stað.
Hellissandi fór hnignandi vegna
lélegra samgangna bæði á sjó og
landi. Hafnarskilyrði í Krossavík
voru slæm og vegasamband við
staðinn nánast ekkert utan þess að
fara mátti á duglegum bílum und-
ir Enni á svonefndum forvaða.
Þetta var mjög í samræmi við það
sem var að gerast í málum hrað-
frystihúsa víða annarsstaðar í
landinu. I Flatey á Breiðafirði
hafði Gísli Jónsson, alþingismað-
ur Vestfirðinga, ásamt heima-
mönnum lagt í byggingu hrað-
frystihúss sem aldrei var starfrækt
nema að nokkru leyti og það
mörgum árum eftir smíði þess.
En á þessum tíma fara að heyrast
hér vestra háværar raddir um að-
gerðir og endurbætur til að hamla
gegn fólksflótta og samdrætti. Þær
raddir náðu inn á Alþingi ísiend-
inga. Sett höfðu verið lög um
byggingu landshafnar í Rifi og
áhugi manna fyrir því að leggja
veg fyrir Jökul fór vaxandi á þess-
um árum.
Það fjármagn sem í Hraðfrysti-
húsi Hellissands lá hefur sennilega
verið dlkomið með tvennum
hætti að mestu leyti. I fyrsta lagi
höfðu heimamenn lagt mikið á sig
við að koma þessu óskabarni sínu
á laggirnar og lagt fram mikla
vinnu sem ýmist var látin falla
niður eða greidd með hlutabréf-
um sem vægast sagt voru vonar-
peningur á þeirri tíð. Neshreppur
utan Ennis hafði lagt fyrirtækinu
til fé og gengist í ábyrgðir fyrir
það og varð það síðar að hlutafjár-
eign hreppsins í fyrirtækinu sem
síðan var seld löngu síðar Kassa-
gerð Reykjavíkur. En bolmagn til
að endurreisa þetta fyrirtæki og
halda gangandi var ekki að finna
heima fyrir. Það var því ljóst að
Hraðfrystihúsi Hellissands yrði
ekki komið aftur af stað nema
með utanaðkomandi áhrifum og
afskiptum. Af stjórninni sem
kjörin var árið 1950 má sjá, að
þar sitja aðilar sem líklega höfðu
beinna hagsmuna að gteta að það
fjármagn sem í þetta fyrirtæki var
þegar komið utan þorpsins glatað-
ist ekki og höfðu jafnframt fjár-
hagslega burði til að leggja því
frekara lið ef með þurfti.
Rögnvaldur Ólafsson frá
Brimilsvöllum ráðinn
framkvæmdastjóri
Fyrri hluta árs 1950 kom Sig-
urður Ágústsson alþingismaður
Snæfellinga að máli við Rögnvald
Ólafsson frá Brimilsvöllum sem
þá var skrifstofumaður við Hrað-
frystihúsið í Innri-Njarðvík og fór
fram á það við hann að hann færi
vestur og gerði tilraun til að koma
Hraðfrystihúsi Hellissands aftur í
Rögnvaldur Ölafsson.
gang. Rögnvaldur segir svo sjálf-
ur að hann hafi verið tregur til og
það verið með hálfum huga sem
hann tók það verk að sér. Samt
lét hann tilleiðast. Hann kom
vestur um vorið 1950 til að líta á
aðstæður og hófst þegar handa við
að koma frystihúsinu aftur af stað.
Fékk hann menn frá Vélsmiðj-
unni Héðni í Reykjavík til að taka
upp og yfirfara vélabúnaðinn. En