Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Side 28

26
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
VETAL VIÐ GUÐJÓN BJARNASON
Flestir bæjarbáa þekkja Guðjón
Bjarnason, einnig þekktur sem
Gaui Bjarna. Hann gerði við bíla
og rak ásamt fleirum bifreiða-
verkstæðið Berg hér í Olafsvík í
um 20 ár. Hann verður 81 árs á
þessu ári og hann man því vel
tímana tvenna eða jafnvel þrenna
um það sem skeð hefur hér í bæ.
Hann var góðfúslega við beiðni
blaðsins um viðtal en sagði jafn-
firamt að hann hefði frá engu að
segja.
Hvar ert þúfæddur Guðjón ?
Ég er fæddur 18. október 1917
að Böðvarsholti í Staðarsveit. For-
eldrar mínir voru Bjarnveig Vig-
fúsdóttir og Bjarni Nikulásson.
Við vorum sjö systkinin, tvær
systur og fimm bræður og einn
uppeldisbróður, Friðrik Lindberg.
Mér var vart hugað líf þegar ég
fæddist svo að það var kallað á
Kjartan Þorkelsson frá Kálfárvöll-
um til skýra mig skemmri skírn
sem kallað var en það rættist sem
betur úr því.
Hvemig var með skólagöngu
þína?
Mín skólaganga var nú ekki
löng frekar en margra fleiri barna
á þessum tíma. Ég var aðeins einn
vetur í skóla og var hann á Blá-
feldi og þá var ég 13 ára gamall.
Foreldrar mínir voru með búskap
og ég var að vinna að því með
þeim eins og hin systkinin mín.
Það var talsvert mikið fjör í sveit-
inni á þessum árum. Mikið af
ungu fólki. Eitt ball á ári hjá
hverju ungmennafélagi. Það var
ball á Fáskrúðarbakka, Görðum,
Stapa og svo á Brimilsvöllum.
Stundaðirþú eitthvað sjó-
mennsku áþessum ámm?
Böðvar og Geir bræður mínir
sem voru eldri en ég, höfðu áður
farið á vertíð í Sandgerði. Arið
1935 fer ég þangað og ég var alls
11 vertíðir í Sandgerði. Ég ræð
mig fyrst á vélbátinn Stuðlafoss,
eigandi og skipstjóri Eyjólfur
Jónsson og við vorum á bragga á
salthúsloftinu Haraldarmegin en
hásetar voru flestir Siglfirðingar.
Saltað var í húsinu beint undir
vitanum. Flatningin fór fram á
planinu íyrir utan. Fiskinum var
skipað uppá handvagni og ekin
inn í hjólbörum. Beitningin fór
fram rétt fyrir ofan bryggjuplönin.
Bjóðunum var ýtt upp og niður á
sporvagni og
annars borin á
höndurn.
Við vorum
átta í landi.
Sameiginlega
var í fyrstu róðr-
unum gengið í
verkin en svo
skipti landfor-
maður verkum ,
fjórir í söltun og
fjórar í beitn-
ingu og ég lenti
í beitningu.
Veturinn leið
tíðindalaus þó oft í landlegum
heyrðust háværar raddir á göng-
unum við braggana og hellt væri
niður úr nokkrum vatnstunnum,
var það ekki tiltökumál að sækja
bara vatn í morgunkaffi upp í
brunn í Efra- Sandgerði og fylla
svo á tunnuna á eftir.
Hvemig vom launakjörin á
þessum ámm?
Launakjörin þessa vertíð voru
fullt fæði og ein króna á skippund
en það er fimmhundruð pund
uppúr salti. Eftir vertíðina fékk ég
fimmhundruð og fimmtíu krón-
ur. Vertíðarnar voru hver annarri
lík. Flatt var úti og saltað inni.
Oftast var hægt að leggja sig eftir
hádegið áður en báturinn kom í
land nema fyrir þann sem vakta
átti hann. Vaktmaðurinn átti síð-
an að vekja mannskapinn og taka
á móti endanum. Nú var farið að
nota bíla til að keyra upp bjóðin
og fiskin og varð sú breyting á að
við vorum sjö í landi. Þegar fyrsti
fiskbíllinn kom upp gátu fjórir
byrjað að gera að en hinir þrír
lönduðu. Svo voru á sumum bát-
um tveir stakir menn (tvílembing-
ar) og voru þeir uppá einn hlut.
Arið 1938 eru komin hlutaskipti
og skipt í 23 staði. Þá voru komn-
ir stærri bátar, lengri lína og meira
aflaðist.
Vom ekki oft landlegur?
Það kom oft fyrir. I janúar og
febrúar 1938 gaf í 37 róðra og
það aflaðist vel. Eftir þessar góðu
gæftir voru líka frátök í þrjár vik-
ur og þá var vel þegið að geta sof-
ið. Á meðan þessari hrota hélst
rifum við upp á hverjum degi eftir
beitningu svo óupprifin fiskur