Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Blaðsíða 20

18
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
manns.
Elvar sá aldrei betur en Rögn-
valdur færi þarna með alla stjórn,
aðrir skiptu sér ekki af rekstrin-
um. Ólafur sonur hans byrjaði í
þessu með honum meðan hann
var enn í skóla og gekk í öll verk
og var duglegur til vinnu. Hann
var þó farinn að stjórna með
pabba sínum áður en farið var
inní Rif. Hann sá aðallega um
bátana. Rögnvaldur kom alltaf
öðru hvoru inní Rif en Ólafur
kom þar langtum oftar. Rögn-
valdur var vel látinn atvinnurek-
andi. Allir fengu kaupið sitt og
aldrei var neina erfiðleika að sjá
með það. Þeir voru þarna vél-
stjórar í gamla frystihúsinu, Jón
Guðmundsson, Eggert Eggerts-
son, Sigurður Anton Jónsson,
Andrés Jónsson og Bjarni Þórðar-
son og síðan bættist Elvar sjálfur í
hópinn. Elvar segist ekki muna
eftir öðrum í beina-mjölsverk-
smiðjunni en Axel Guðjónssyni
sem var vélstjóri og Eggert Ingi-
mundarson var þar alltaf með
honum.
Þegar Elvar hóf störf var búið að
byggja við flökunarsalinn og mót-
tökuna, einnig frystigeymslurnar.
Honum fannst þetta ekki líta illa
út miðað við það sem gerðist þá.
Auk frystingarinnar var unnið í
salt og skreið. Saltað var og stafl-
að innan dyra í salthúsinu.
Skreiðarhjallarnir voru uppí
Hraunsskarði. Rögnvaldur átti
sjálfur Sæborgu SH sem var 38
tonna bátur, en það var Skarðs-
víkin sem spilaði mesta rullu fyrir
frystihúsið. Því alltaf var Sigurð-
ur Kristjónsson á sjó. Og svo
urðu menn bara að spila úr þessu
eftir hendinni eftir því sem fiskur
barst að landi. Hvort heldur var
fryst, saltað eða verkað í skreið.
Elvar segist aldrei muna eftir að
hann fengi ekki kaupið sitt á rétt-
um tíma. Rögnvaldur borgaði
mönnum jafnvel fyrirfram og það
oft ríflega ef hann hélt að þeir
þyrftu á því að halda. Hann
greiddi úr fyrir mörgum og marg-
ir sem hann vildi halda í nutu
mikillar velvildar hans. Þótt
Rögnvaldur væri mjög pólitískur
skipti hann sér lítið af bæjarmál-
um, taldi nóg fyrir sig að sinna
Hraðfrystihúsi Hellissands. Þeg-
ar Elvar byrjaði í gamla frystihús-
inu á Hellissandi var Sigurður
Sandhólm verkstjóri í vinnslusaln-
um. Hann var alveg ágætur karl
og þótt hann ætti það til að taka
dálítið rosalega uppí sig var hann
heiðursmaður að allri gerð og inn-
ræti.
Fyrst framan af var allt hand-
Sigurður Björnsson. Mynd: Ó.J.S.
fiakað en síðan var flökunarvélin
keypt. Hún var af Baadergerð.
En flökunarvélarnar mörkuðu
tímamót í saltfiskvinnslunni.
Eftir að Elvar kom aftur til
frystihússins u.þ.b. sem gamla
húsið brann var hann lengi vel á
vörubílnum. Hann var keyptur
árið 1981 og er í merkilega góðu
standi ennþá. Þá vann hann á
verkstæðinu við ýmiskonar við-
gerðir.
Elvar segir það sína skoðun að
það hafi verið frystihúsinu mikið
happ hvað það bjó yfir mildu af
frábæru starfsfólki, úrvalsfólki.
Eldra fólkið hérna í þorpinu vann
því vel og rétt eins og það ætti
þetta sjálft, svo mikil var tryggðin
og trúmennskan. Það gekk að
vinnu sinni eins og það hefði
aldrei gert annað og var ákaflega
góður vinnukraftur. Aldrei þurfti
að hugsa um það eða líta eftir því
og segist hann geta nefnt ótal
dæmi um slíkt fólk.
Hraðfrystihús
Hellissands í Rifi 1985
Elvar segir að eftir að frystihús-
ið var kornið inní Rif haíí það af
sjálfu sér tekið á sig annan svip.
Hann var þó ekkert til hins verra.
Þetta var nýtt hús og hlaut að bera
merki þess. Aherslurnar hlutu
líka að verða aðrar. Nú var
rækjuvinnslan hafin.
Fyrsti verkstjórinn sem Elvar
man eftir inni í Rifi hét Eyjólfur
Eyjólfsson. Hann hefur nú varla
verið lengur en í tvö ár. Þá tók
við Helgi Leifsson og hljóp í
skarðið. Síðan kom Þorgrímur
Leifsson sonur hans Leifs Hall-
dórssonar í Olafsvík og var einnig
í noltkur ár. Sigurður Björnsson
tók síðan við af honum og hefur
verið síðan. Elvar segir að nú
heiti þessir karlar framleiðslustjór-
ar og þetta sé orðin allt önnur
vinna en var. Það er orðið langt-
um léttara fyrir þá að eiga við
þetta. Nú geti þeir setið inná
skrifstofu og sinnt ýmsum störf-
um öðrum fyrir frystihúsið.
Hafa þó yfirsýn yfir vinnslusalinn.
En í salnum eru matsmenn sem
oftast eru stúlkur sem líta eftir
þessu öllu. Það var ekki viðlit hér
áður fyrr, þá þurftu verkstjórarnir
að vera vakandi yfir þessu öllu og
máttu ekki af þessu líta. Andrés
Jónsson er búinn að vera verk-
stjóri lengi og hefur raunar geng-
ið í allt sem til hefur fallið. Elvar
segir hann líldega vera búinn að
vera hjá hraðfrystihúsinu hátt í
hálfa öld, það fari a.m.k. að stytt-
ast í það. Hann er gjörkunnugur
þessu öllu saman. “Það má ekki
gleymast að tala við hann” segir
Elvar.
Fvrsti vélstjórinn sem Elvar man
eftir í Rifi var Baldur Jónsson, síðan
hætti hann og þá kom Böðvar
Jónsson í Rifi og eftir það segir hann
sig og Ragnar Ágústsson frá Máva-
hlíð vera búna að vera að braska í
þessum vélum. Ragnar Ágústsson
kom ftá Hraðfrystihúsi Ólafsvíkur
þegar það lagði upp laupana. Elvar
segist ekki eiga nema góðar minning-
ar frá vinnu sinni fyrir Hraðftystihús
Hellissands og Rögnvald Ólafsson og
Ölaf son hans. Það væri eins og