Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.1998, Blaðsíða 42

40
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar 1998
Sigurlaug Jónsdóttir, Grund, Ólafsvík:
SJÖNUSKÓLI
Hugrenningar nemanda
Lítil, fín og lífsglöð
Á árunum 1958 — 1970 var
starfræktur í Olafsvík lítill sérskóli
sem gekk undir nafninu Sjönu-
skóli. Skóli þessi hófst um leið og
nýi barnaskólinn tók til starfa
þ.e.a.s þegar eldri álma núverandi
grunnskólahúsnæðis var tekin í
gagnið. Kennari Sjönuskóla var
heiðurskonan Kristjana Einars-
dóttir £ 25. okt. 1894 d. 30. ág.
1982. Var hún í daglegu tali köll-
uð Sjana og skólinn kenndur við
hana. Sjana var lítil kona vexti og
fínleg, ávallt vel til höfð og skart-
gripum skreytt svo unun var á að
horfa. Sjana var lífsglöð,
skemmtileg og ákveðin. Göngu-
lag hennar var vaggandi sökum
mishæðar á fótum og gekk hún
ávallt í sérsmíðuðum skóm. Snæ-
fell þar sem Sjana bjó var næsta
hús við heimili mitt Grund og var
því Sjana góður granni sem gjarn-
an leit inn í kaffisopa og sagði
skemmtilegar sögur.
Bárum við krakkarnir á Grund
mikla virðingu fyrir Sjönu, þó svo
að einhverju sinni hafi það komið
fyrir að bræður mínir ásamt öðr-
um gárungum hafi í stríðni flaut-
að fyrr inn í frímínútur og gert
Sjönu þannig grikk, en hún not-
Kristjana Einarsdóttir.
aði jafnan íþróttaflautu til þess að
ná nemendum inn úr frímínút-
um.
Nám og kennsla
Kennslan fór frant í litla,
lágreista bænum hennar, Snæfelli,
sem var bárujárnsklætt timburhús.
Allur aðbúnaður var í lágmarki
því eins og áður var getið var bær-
inn lítill og urðu nemendur að
sitja á borðurn nteðfram veggjum
í eldhúsinu og vinna á hnjám sér
það sem þurfti að skrifa. Má segja
að Sjana hafi séð um forskóla-
kennslu á þessum árum því til
hennar gengu 5 og 6 ára
börn og í flestum tilfell-
um voru börnin tvö
Sjönuskólaár og fóru að
því loknu í Barnaskól-
ann. Skólagjöld voru
lítilfjörleg og með vel-
vilja nokkurra manna í
sveitarfélaginu tókst
Sjönu að vinna að sínu
áhugamáli, en markmið
Sjönu og metnaður til
starfsins var fyrst og
fremst að börnin yrðu
læs og með það í fartesk-
inu lagði hún af stað í
þetta verkefni á fullorð-
insárum. Óskráð skóla-
námsskrá var greinileg í
Sjönuskóla þegar grannt er skoðað
því í náminu fólst flest það sem
fengist er við í dag hjá þessum
aldurshópi í skólum landsins, að
vísu í minni mæli og kannski ekki
alltaf beint af bók heldur í sögu-
formi eins og t.d. biblíusögur. Má
nefna fög eins og skrift, stærð-
fræði, lestur, kristinfræði, teikn-
ingu og söng að ógleymdri hreyf-
ingu utandyra.
Draumur um
skólatösku rætist
Skólabækur fékk Sjana að láni í
barnaskólanum og var samvinna
góð meðal þessara tveggja skóla.
Prófdómari úr barnaskólanum
mætti alltaf í sumarbyrjun ár
hvert að Snæfelli og prófaði lestur
með Sjönu. Var það mikil hátíð-
arstund því þá var nemendum
boðið til stofu. Reglur í Sjönu-
skóla voru fáar en skilmerkilegar
og samvinna og tillitssemi í háveg-
um höfð.
Eg var þeirrar gæfu aðnjótandi
að ganga í Sjönuskóla og eru
minningarnar um upphaf þeirrar
skólagöngu enn ljóslifandi. Ég
hafði lengi beðið þeirrar stundar
að fá skólatösku á öxlina og fannst
eins og röðin ætlaði aldrei að
koma að mér. Eldri bróðir rninn
og frænka gengu í Sjönuskóla og
skiptust á að nota skólatösku sem
rúmaði eklti mikið meira en lestr-
arbók, stílabók og pennastokk. Á
töskunni var litmynd af Mjallhvíti
og dvergunum sjö, sem hafði í
einhver ár heillað mig og með
þessa tösku var stefnan tekin á
Sjönuskóla haustið 1962. Þegar
taskan var komin á öxlina var fátt
annað í lífinu meira virði, þrátt
fyrir að taskan væri orðin lúin,
myndin snjáð og axlarólin hnýtt
með snærisspotta.
Sátt og samlyndi í
þrengslum
Eins og áður var getið var hús-