Skógræktarritið - 15.12.1998, Síða 12

8. mynd. Ræktun með stiklingum, júlí
1996. Mynd tekin snemma morguns og
landið er grátt af dögg. Álengdar er
gróður á þriðja sumri, vaxinn upp af
stiklingum. Hæð 150-170 cm. Víðast
hvar uxu tvær plöntur upp úr hverri
holu.
en hann er ekki einhlítur; fyrst og
fremst er hann frábært umhverfi
til þess að ungplantan ræti sig
fljótt og vel.
Allir ræktunarmenn kannast við
hinn þjóðlega íslenska barlóm
þegar skógrækt ber á góma: „Það
gerist nú ekki mikið fyrstu fimm árin."
Þetta viðkvæði stafar af því að
innfluttar ræktunaraðferðir hafa
ekki verið staðfærðar og lagaðar
að erfiðum íslenskum aðstæðum.
Við eigum að líta raunsætt á mál-
ið og viðurkenna að þrautpíndur
íslenskur bithagi þarf áburðar-
skammt til að hleypa þrótti í ný-
græðing. Við eigum líka að ætlast
til þess að nýgróður okkar sé far-
inn að vaxa eftir þrjár til fjórar
vikur, ekki eftir þrjú til fjögur ár,
og haldi því áfram af fullum
þrótti. Þess vegna notum við til-
búinn áburð strax fyrsta sumarið
og næstu tvö til fjögur sumur þar
á eftir.
Hlurverk tilbúins áburðar er að
hleypa þrótti f nýgræðinginn og
gera honum kleift að sækja lífs-
björg í rýrt umhverfi sitt af meiri
atorku en áður. lafnframt verður
ungplantan langtum harðari af
sér og þolir veðurfar og harðræði
íslensks umhverfis betur en
vannærður gróður.
Mér hefur gefist vel að nota
blákorn við skógrækt, það er fjöl-
þætt efnablanda og köfnunarefni
í hófi, en að sjálfsögðu henta
sumar aðrar áburðartegundir
eins vel, ef efnasamsetning þeirra
er svipuð. Oftast er borið á
bakkaplöntur og græðlinga þegar
tvær til fjórar vikur eru liðnar frá
gróðursetningu, en að sjálfsögðu
getur þetta verið breytilegt eftir
aðstæðum og veðurfari.
Nú stendur ræktunarmaður
frammi fyrir þeim vanda hvernig
hann eigi að bera á gróður sinn.
Hann verður að horfast f augu við
þá staðreynd að áburðargjöf og
grasvöxtur kringum ungplöntur
fara illa saman. Stundum er reynt
að leysa þann vanda með því að
gera holu með gróðursetningar-
staf og láta ögn af áburði í hana.
Þetta er afar seinlegt verk og að-
ferðin ákaflega óskilvirk. Grasið
hirðir bróðurpartinn af þeim
áburði sem í holuna er látinn og
verður enn gróskumeira og
ágengara en áður. Ef við ætlum
að ná árangri í áburðargjöf, verð-
um við að beita öðrum aðferðum
og hafa autt í kringum plöntur
okkar meðan þær eru að festa sig
f sessi. (9. mynd)
Hóflega er sáldrað kringum
10
SKÓGRÆKTARRITIÐ 1998