Skógræktarritið - 15.12.1998, Side 44

15. mynd.) Næfurdrafna (Arthopyrenia
punctiformis) á berki ilmbjarkar á Hall-
ormsstað 1993.
16. mynd. Ljósaskegg (Usnea subflori-
dana) á birkigrein í skóginum í Steina-
dal í Suðursveit árið 1997.
17. mynd.) Elgshyrna (Pseudevernia
furfuracea) á grein frá Steinadal sem
Hálfdán Björnsson á Kvískerjum sendi
Akureyrarsetri Náttúrufræðistofnunar
til greiningar 1997.
flekki á trjáberkinum, en auðþekkt
frá birkiskáninni á askhirslunum.
Birkitargan er þéttsetin fremur
smáum (1-2 mm), disklaga, dökk-
brúnum eða nær svörtum ask-
hirslum með hvítum barmi. Þótt
birkitargan sjáist hér og hvar um
landið, þá er hún hvergi eins
áberandi eins og á Fljótsdalshér-
aði, þar sem hún er sums staðar
ein aðalskófin á birkinu. En hún
er víðar algeng á Norðaustur-
landi, t.d. í Aðaldalshrauni.
Ein allra algengasta hrúður-
flétta á birki er líklega næfur-
drafna (Arthopyrenia punctiformis)
sem þó lætur lítið yfir sér og taka
fæstir eftir henni (15. mynd). í út-
liti hennar er ekkert sem minnir á
fléttu. Það eina sem sést af henni
á yfirborði trésins eru smáir, svart-
ir punktar sem eru dreifðir um
börkinn. Þessir punktar eru í raun
upphleyptir og með góðri stækk-
un má sjá að þeir hafa örlítið gat í
toppinn. Með því að skoða sneið
gegnum þá í smásjá má sjá að
þeir eru í raun askhirslur með ask-
gróum. Fléttan sjálf ergrafin niður
í börkinn og ekki sýnileg utan frá,
en þörungalag hennar kemur fram
á smásjársneiðum sem gerðar eru
af berkinum.
Birkiskógar í dölum á
Suðausturlandi
Síðan Degelius var hér á ferð hef-
ur komið f ljós að sumar þeirra
tegunda sem hann saknaði frá
íslandi, eru raunar til hér en eru
afar takmarkaðar í útbreiðslu. Þær
42
SKÓGRÆKTARRITIÐ 1998