Skógræktarritið - 15.05.2012, Qupperneq 101

99SKÓGRÆKTARRITIÐ 2012
til 1920, er nokkuð fjallað um trjárækt og skógrækt.
Þar er m.a fjallað um tilurð garðanna við Minjasafn-
ið og Gömlu Gróðrarstöðina og trjánna sem í þeim
eru.
Árið 1898 kom Sigurður Sigurðarson, faðir ís-
lenskrar skógræktar og síðar skólastjóri á Hólum
og búnaðarmálastjóri, heim frá námi í Noregi. Með
hjálp frá Páli Briem amtsmanni kom hann á fót trjá-
ræktarstöð í Aðalstræti á Akureyri til að hægt væri
að sjá Norðlendingum fyrir trjáplöntum. Í dag geng-
ur þessi staður undir nafninu Minjasafnsgarðurinn á
Akureyri. Fræ og plöntur fluttu þeir inn frá Noregi
og prófuðu ýmsar tegundir, t.d. lerki (sem á þess-
um fyrstu árum var kallað lævirkjatré eða barrfellir,
seinna var farið að tala um lerki og þá í karlkyni, t.d.
lerkinn er hraðvaxta tré), nokkrar tegundir af greni
og furu, reyni, birki, elri og fleiri tegundir. Árið 1903
stofnaði Sigurður ásamt fleirum Ræktunarfélag
Norðurlands og strax sama ár var byrjað að planta
og rækta trjáplöntur á tilraunasvæði félagsins eða á
þeim stað sem í dag er oftast kallaður Gamla Gróðr-
arstöðin. Þó upplýsingar um innflutning á plöntum
og fræi séu ekki alltaf mjög nákvæmar má þó finna
nokkra mola í Ársskýrslum Ræktunarfélagsins.
Í ársriti frá 1904 getur Sigurður um þær tilraun-
ir sem Ræktunarfélagið gerir og getur meðal annars
um sáningu á norsku birkifræi sem var sáð í Gömlu
Gróðrarstöðinni (sjá 3. mynd). Á þessum árum var
latneska nafnið Betula odorata notað yfir þá tegund
sem í dag gengur undir nafninu Betula pubescens,
ilmbjörk, birki.
Í Ársriti Ræktunarfélags Norðurlands frá 1921-
3. mynd. Tegundum sáð árið 1904 við Gömlu Gróðrar-
stöðina.
4. mynd. Lengd árssprota á nokkrum trjátegundum í
Gömlu Gróðrarstöðinni árið 1920.
5. mynd. Lýsing Jakobs Líndals á stærsta birkinu í Minja-
safnsgarðinum árið 1916 og uppruna þess (Jakob H.
Líndal 1916).
6. mynd. Fallegt birkitré í Minjasafnsgarðinum, þó ekki
það hæsta.