Morgunblaðið - 12.06.1999, Blaðsíða 50

MORGUNBLAÐIÐ
y 50 LAUGARDAGUR 12. JÚNÍ 1999
MINNINGAR
SÆBJÖRN
JÓNSSON (BUBBI)
+ Sæbjörn Jóns-
son fæddist í
Reykjavík 8. júní
1977. Hann fórst af
slysförum þann 28.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
eru Ingunn Björg-
vinsdóttir, nemi, f.
15. nóvember 1958,
og Jón Aðalsteinn
Sæbjörnsson, vél-
stjóri, f. 9. ágúst
1957. Þau skildu ár-
ið 1988.
Sambýlismaður
Ingunnar er Ragn-
ar Thorarensen, prentari, f. 15.
janúar 1963, og eru þau búsett
f Danmörku. Sambýliskona
Jóns er Jóhanna Jónasdóttir,
leikskólakennari, f. 2. mars
1958, og eru þau búsett á
Blönduósi.
Foreldrar Jóns
eru Valgerður Val-
týsdóttir, f. 26.10.
1940 og Sæbjörn
Jónsson, tónlistar-
maður, f. 19.10.
1938. Foreldrar Ing-
unnar eni Arndís
Magnúsdóttir, hár-
greiðslumeistari, f.
12.4.1940, og Björg-
vin Haraldsson,
múrarameistari, f.
14.5.1938.
Systkini Sæbjörns
eru Björgvin, f. 3.
janúar 1979, og
Amdís Oddfríður, f. 14. ágúst
1984. Uppeldissystir: Lee Ann, f.
29. október 1985.
Minningarathöfn um Sæbjörn
verður í Dómkirkju Krists kon-
ungs, Landakoti, í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku hjartans Bubbi okkar.
Pað er svo ótal margt
sem við ætluðum að segja,
en einhvemveginn var bara
aldrei rétti timinn.
« En ef þó sérð og heyrir
hvað sálir okkar segja,
þá heyrirðu þær hvísla,
hann var of ungur til að deyja.
Þig geymir móðir hafsins,
þín gætir Guð á himnum.
Þú gestur varst á jðrðinni
í alltof stuttan tíma.
En minningin hún hfir
og lýsir gegnum tárin.
Hún lætur okkur huggast
og læknar dýpstu sárin.
v (A.H.)
Égskalvakaoggráta
afgleðiyfirþér.
Því Guð átti ekkert betra
að gefa mér.
(Davíð Stefánsson.)
Guð almáttugur geymi þig, elsku
barnið okkar.
Þín,
mamma og pabbi.
Elsku besti bróðir. Skyndilega
ertu farinn - hrifinn burt frá okkur
þegar okkur fannst lífíð fyrst vera
að byrja. Það er hræðilega erfítt að
sætta sig við og munum við sakna
~ þín sárt og mikið. Þó vitum við að
þú verður með okkur hvem einasta
dag, munt vaka yfír hverju okkar
fótspori og við heyrum þig segja:
Þótt ég sé látinn
harmið mig eigi með tárum.
Hugsiðekkium dauðann
með harmi og ótta.
Ég er svo næri að hvert ykkar tár,
snertirmigogkvelur,
þótt látinn mig haldið.
En þegar þig hlæið og syngið
með glöðum hug,
sál mín lyftist upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur,
og ég, þótt látinn sé,
tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
Takk fyrir allt, elsku bróðir okk-
ar. Við sjáumst síðar.
Þín kæru systkin,
Björgvin, Arndís og Lee Ann.
Elsku Bubbi okkar. Okkui- setur
hljóð. Hve örlögin geta verið grimm.
Hvemig er hægt að ætlast til þess
að við skiljum tilgang þess, að þú
sért hrifínn burt í blóma lífsins.
Þú leist oft inn til ömmu og afa á
Eyjó, þegar þú komst í bæinn og er
okkur einkar minnisstætt, þegar
þú komst óvænt inn um dyrnar í
haust og amma var með sauma-
klúbb. Frænkurnar og langamma
þekktu varla þennan dreng, orðinn
svona stór og myndarlegur.
Um jólin varstu hjá okkur og
•• fórst svo á sjóinn eftir áramótin,
alla leið á „flæmska hattinn". Síðan
höfum við ekki séð þig, en þú
hringdir til ömmu frá Kanada í
kringum afmælið mitt, þann 12.
apríl síðastliðin, og þótti okkur svo
ósköp vænt um að heyra í þér og
hlökkuðum til að sjá þig. Þú varst
loksins á heimleið, með stór fram-
tíðarplön en þér var ætlað annað
og stærra hlutverk, elsku vinurinn
okkar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guú þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(ÞýðyS. Egilsson.)
Minningin lifir um góðan og ynd-
islegan dreng. Guð geymi þig.
Þín amma og afi á Eyjó.
Þegar við fréttum að þú elsku
fallegi drengurinn okkar Sæbjörn
værir farinn frá okkur að eilífu,
setti okkur hljóða. En þegar við
fórum að átta okkur fór að rifjast
upp fyrir okkur þegar við sáum
þig fyrst og vissum þá hvað sú til-
finning er að vera orðin afi og
amma með þá ábyrgð sem því
fylgir. Síðan urðu frændsystkinin
fleiri en auðvitað varst þú alltaf
elstur af þeim svo við afi og amma
fylgdumst mest með þínum
þroska og uppvexti sem gaf okkur
ánægju og lífsþrótt til að skilja hin
sem komu á eftir þér. En tíminn
líður hratt og áður en við vissum
af varst þú orðinn stóri myndar-
legi drengurinn okkar og farinn
ungur að árum, að takast á við
náttúruöflin með því að gerast sjó-
maður. Þar varst þú til fyrirmynd-
ar, vinsæll meðal vinnufélaga,
duglegur til staría um borð og
sýndir kjark og þor til að takast á
við hafið. Þá skyndilega 21 árs
varstu gripinn af hafinu frá okkur
öllum, hvernig er hægt að skilja
þetta, ungi og hrausti drengurinn
okkar horfinn. Þetta sýnir okkur
hve stutt er milli lífs og dauða og
hætturnar eru margar við störf á
hafínu, en þetta er hlutskipti sem
enginn getur skilið nema Guð
einn. Það er okkar einlæga ósk að
Guð geymi þig og varðveiti fyrir
okkur sem misstum þig svo
snöggt og allt of fljótt. Guð blessi
þig, elsku Sæbjörn okkar, og varð-
veiti. Guð blessi systkini þín, for-
eldra og aðra aðstandendur sem
hafa misst svo mikið, þú verður
alltaf ljósgeislinn okkar í minning-
unni um þig.
Þegar brotnar bylgjan þunga,
brimið heyrist yfir fjöll,
þegar hendir sorg við sjóinn,
syrgir, tregar þjóðin öll,
vertu ljós og leiðarstjama,
lægðu storm og boðaföll,
líknargjafinn þjáðra þjóða,
þegar lokast sundin öll.
(Jón Magnússon.)
Afí og amma, Skúlagötu.
Elsku Bubbi minn.
Eg bjóst aldrei við því að ég
þyrfti að kveðja þig svo snögglega,
en mig langar til að minnast þín
með nokkrum orðum. Ef ég hefði
bara fengið tækifæri til að segja þér
í eigin persónu hversu mikil áhrif
þú hafðir á mig og hvað sá tími sem
við eyddum saman í æsku er mér
mikilvægur. Svo lítið sem ein kveðja
eða jafnvel faðmlag hefði breytt svo
miklu, þessir hlutir virtust svo sjálf-
sagðir en hafa nú verið hrifsaðir
burt eins og ekkert sé. En þetta er
mitt tækifæri til að útskýra fyrir
þér hversu sérstakur maður þú
varst og minna þig á að þú munt lifa
að eilífu í minningu okkar sem eftir
standa. Eg veit að þessi skilaboð
skila sér til þín og að þú fylgist enn-
þá með okkur. En nú hefur þú verið
kallaður til æðri starfa og tekinn frá
okkur hinum sem eigum enga ósk
heitari en að þú hefðir getað verið
lengur í návist okkar og fengið að
skreyta heim okkar með þínum ein-
staka hætti. Þú með þessa sterku
persónutöfra lýstir upp hvem þann
stað þar sem þú staldraðir við.
Eg hef farið yfir tímana okkar
sem krakkar í huga mínum aftur og
aftur, augnablik eftir augnablik, til
að rifja upp stundir sem svo snögg-
lega urðu dýrmætari en gleði og
sorg þessa lífs. Þú varst alltaf svo
glaður og einstaklega brosmildur
og þegar ég skoðaði gömlu ljós-
myndimar mínar um daginn minnt-
ist ég þess hversu ákveðinn þú gast
stundum verið og lést engan vaða
yfir þig. Við vomm reyndar bæði
þannig og það var mjög skemmti-
leg blanda. Ég var líka svo ömgg
þegar ég hafði þig við hlið mér,
þennan Ijúfa yndislega dreng. Það
var alltaf svo gott að koma til ykkar
í Hnífsdal og eyða sumrinu þar, við
gátum endalaust fíflast og leikið
okkur. Ég átti sérstaklega auðvelt
með að láta mér líða sem einni af
ykkur og þú áttir stóran þátt í því,
því samverastundir okkar vom eins
og hjá hverjum öðmm systkinum.
Nú er bara svo mildl eftirsjá í mér,
ég get ekki sætt mig við þessa at-
burði. Núna þegar ég rita þessi orð
hinn 8. júní 1999 átt þú aftnæli, þú
hefðir orðið 22 ára og það er ekki
sanngjamt að þurfa að skrifa minn-
ingargrein um þig á afmælisdaginn
þinn. Sorgin og söknuðurinn getur
heltekið mann á dögum sem þess-
um. En við verðum að vera sterk og
hugsa til allra þeirra góðu stunda
þar sem þú varst stjama augna-
bliksins. Því minningamar em sá
hluti þessa lífs sem enginn getur
tekið frá okkur, og við verðum að
varðveita þær og geyma í hjörtum
okkar. Góði Guð viltu varðveita litla
frænda minn að eilífu og leyfa hon-
um að öðlast eilífan frið í ríki þínu.
Elsku Ingunn, Alli, Bjöggi og
Addý, megi Guð veita ykkur mik-
inn styrk í þessari sorg og hjálpa
ykkur að kveðja hann Bubba. Hvíl
þú í friði.
Þín
Arndfs (Dísa).
Elsku Bubbi frændi, ég átti ekki
von á að kveðja þig í hinsta sinn
svo ungan. Lífið er ráðgáta og til-
gangur þess óskiljanlegur þegar
þú í blóma lífsins ert hrifinn í burtu
svo snögglega og án viðvöranar.
Síminn hringir, Bubbi er dáinn,
tíminn stöðvast og við tekur ólýs-
anleg sorg okkar allra.
Ég var á fimmtánda ári þegar að
þú komst í heiminn og fylgdist með
uppvexti þínum frá fæðingu. Ég
passaði þig oft fyrstu árin og síðar
þegar ég eignaðist böm passaðir
þú fyrir mig. Þú varst yndislegur
drengur, feiminn en ávaUt ljúfur og
góður. Þú varst vinur vina þinna og
skarð það sem þú skilur eftir verð-
ur aldrei fyllt. Þú varst sólargeisli
mömmu þinnar og stóri bróðir
systkina þinna sem elskuðu þig og
dáðu.
Við hittumst síðast saman öll
fjölskyldan heima hjá mér á að-
fangadagskvöld og áttum góða
stund saman í anda jólanna. Þú
varst ekki lengur litli drengurinn
okkar, búinn að stunda sjóinn síð-
ustu árin og orðinn fullorðinn, en
frá þér geislaði sama bamslega
hlýjan sem einkenndi þig þína
stuttu ævi.
Tónlistin átti hug þinn allan og
þú komst í Mururimann í janúar og
baðst okkur að hjálpa þér að kaupa
hljómflutningstæki. Þar sá ég þig í
hinsta sinn en sé þig ekki aftur í
þessum heimi. Elsku drengurinn
minn, minningin um þig lifir áfram.
Far þú í friði,
friúur Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elsku Inga systir, Bjöggi og Addý,
Alli og fjölskylda, ættingjar og vin-
ir, megi Guð gefa ykkur allan styrk
og blessun sem til er.
Guðrún og fjölskylda.
Okkur langar með þessum fáu
orðum að kveðja Bubba frænda
sem nú er horfinn á braut.
Það er skrýtið að setjast niður og
skrifa minningargrein um einhvern
sem maður hélt að yrði alltaf til
staðar, en það verður ekki við æðri
máttarvöld ráðið, þau ákváðu að
þín væri þörf annars staðar. Ekki
gmnaði okkur það þegar við hitt-
umst um síðustu jól að það yrði í
síðasta sinn sem við sæjum þig. Við
höfðum ekki séð þig lengi og þama
gafst færi á að taka stöðuna á hvor
öðram og segja frá því sem við
höfðum verið að brasa undanfarið.
Það er margt sem kemur upp í hug-
ann þegar maður rifjar upp liðna
tíma og koma þá fram margar
skemmtilegar minningar frá upp-
vaxtarámm okkar í Hnífsdal. Þær
minningar verða dýmætari á svona
stundum og veita manni styrk.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgrímur J. Hallgrímsson.)
Elsku Ingunn, Alli, Björgvin og
Addý, fjölskyldur og vinir. Við
vottum ykkur innilega samúð okk-
ar. Megi minningin um elskulegan
son ykkar og bróður styrkja ykkur
í missi ykkar.
Björgfvin Arnar,
Guðrún og Arna.
Elsku Bubbi minn. Ég veit eigin-
lega ekki hvar ég á að byrja en mig
langar til að segja nokkur orð um
þig, frá mér til þín.
Þú varst ekki nema rétt um
tveggja ára gamall þegar ég kom
fyrst til að passa þig í Hnífsdal og
kom ég á hverju ári þangað til þú
varst kominn á unglingsár. Þú,
mamma þín, pabbi og systkini
vomð sumarfjölskyldan mín og
sagðist ég alltaf eiga tvær fjöl-
skyldur, eina á ísafirði á sumrin
og svo fjölskylduna mína heima í
Reykjavík, svo ég er nú búin að
vera nálægt þér í fjöldamörg ár,
og leit alltaf á mig sem stóm syst-
ur þína.
Ég var alltaf svo ánægð þegar
þú leitaðir til mín til að fá ráðlegg-
ingar og þegar við hittumst var
alltaf nóg um að tala en síðustu ár-
in hittumst við minna þar sem þú
fluttir til Blönduóss og varst á
sjónum. Við hittumst í fyrra í Dan-
mörku og fagnaðarlætin hjá okkur
þegar við hittumst vom þvílík að
fólk leit á okkur stómm augum.
Mikið rosalega var gaman hjá okk-
ur.
Og hvað þér þótti skrítið þegar
ég eignaðist son minn hann Fannar
Óla, þér þótti ég vera orðin svo
miklu eldri en ég var, en það
breyttist eins og skot um leið og
við fóram að tala saman. Þú fannst
að ég var gamla góða Inga.
Þú munt alltaf eiga mjög sér-
stakan stað í hjarta mínu og minn-
ingin um þig mum ætíð vera hjá
mér. Ég vona að þú sért búinn að
finna frið því það sem sorglegast
er, er að þeir deyja ungir sem guð-
imir elska og veit ég í hjarta mínu
að þú ert búinn að finna hann núna.
Þín „stóra systir“,
Inga Björg.
Ef heilsa mér vinur, þótt höf okkur skilji
með hvítnandi fóldum og svipula bylji,
um ókönnuð djúpin, með hættur og hlíf
Og háreysti og ólgu: hið daglega líf.
Hina hlýju úð, sem að hafdjúpin brúar.
Og hugina stillir til mýkri trúar,
ber bróðurkveðjan frá manni til manns,
um myrkur hins hðna, til framtíðar hans.
Og þökk fyrir kveðjuna. Um hverdags höfin,
er hún hveijum manni dýrasta gjöfin,
svo langmiðið horfna ljómar á ný
I leiftursýn yfir brimreyk og gný.
(Guðmundur Böðvarsson.)
I dag langar mig til að minnast
fráfarandi vinar, hans Bubba, sem
nú hefur kvatt okkur. Bubbi eins
og ég vil nefna hann í þessari
stuttu grein var vinur vina sinna
og var allt í senn, rólegur og yfir-
vegaður og um leið hrókur alls
fagnaðar. Vinur sem vitnað var í.
Vinur sem minning býr í. Vinur
sem var traustur sem klettur en
um leið mjúkur sem dúnn þegar
þess þurfti með. Vinur sem sárt er
að kveðja. Vegir lífsins era órann-
sakanlegir og fráfall Bubba undir-
strikar enn frekar máttleysi okkar
gangvart gangi lífsins og hvernig
forlögin geta hoggið svo vægðar-
laust og skilið eftir svo stórt sár á
sálinni sem fráfall Bubba er, sár
sem grær seint ef nokkurn tím-
ann.
Leiðir okkar Bubba lágu fyrst
saman fyrir nokkram ámm þegar
hann var þá ungur í fylgd með
pabba sínum til sjós. Seinna kom
hann aftur um borð til okkar á
Nökkvann sem fullgildur háseti og
snemma kom í ljós að í Bubba bjó
sjómaður af Guðs náð og allt frá
fyrsta túr fór að móta fyrir þeim
manni, sem við sem með honum
unnum, þekktum svo vel og kunn-
um svo vel við.
Bubbi hafði allgott skynbragð á
tónlist og tónlistarsmekkur hans
fór snemma að mótast og sótti
hann mikið í verk gömlu meistar-
anna þó aðallega Jim Morrison
söngvara og lagasmiðs The
Doors. Þóttu þeir jafnvel líkir í
útliti og líkt og Jim, kveður Bubbi
þennan heim alltof snemma.
Margar voru þær stundir sem við
sátum saman uppi í brú, ræddum
og hlustuðum á tónlist. Ég á það
Bubba að þakka að tónlist-
arsmekkur minn hefur mótast af
víðara sviði og á ég honum miklar
þakkir fyrir.
Elsku Alli, Ingunn, Jóhanna,
Ragnar, Bjöggi og Addý. Ég votta
ykkur öllum mína dýpstu samúð og
samtekningu á þessum erfiðu dög-
um. Megi Guð almáttugur sefa
ykkar sám sorg.
Kári Kárason.
Það reynist mér erfítt að skrifa
þessa grein um vin minn Bubba
sem hvarf svo skyndilega langt
um aldur fram. Ég kynntist
Bubba fyrst þegar hann hóf störf
um borð í Nökkva Hu-15 fyrir um
2 áram, þó ég hafi þekkt hann lítil-
lega áður því faðir hans er vél-
stjóri um borð og hafði ég tala við
hann áður, en ekki kynnst honum
fyrr en hann byrjaði á Nökkvan-
um. Bubbi var tónlistarunnandi af
líf og sál og það voru ófáir disk-
arnir sem við hlustum á meðan við
vorum saman á vakt. Hans helsta
átrúnaðargoð var Jim Morrison í
The Doors og átti hann alla diska
með þeirri hljómsveit. Mér fannst
alltaf gott að tala við hann um allt
milli himins og jarðar og hann var
vinur vina sinna. Ekki minnst ég
þess að hafa séð hann reiðan, ef
hann var ósáttur vegna einhvers
þessi ár sem við vorum saman á
sjó og ef eitthvað var að angra
hann talaði hann bara um það. Ég
kveð þig, kæri vinur, og þakka þér
fyrir þær stundir sem við áttum
saman.
Elsku AIli, Ingunn, Jóhanna,
Ragnar, Björgvin og Addý. Ég vil
votta ykkur mína dýpstu samúð og
megi góður guð veita ykkur styrk
og sáluhjálp á þessum sorgartím-
um.
Sævar H. Einarsson.