Morgunblaðið - 08.12.2000, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 2000 57
vemdað umhverfi. Sigurður fór ekki
varhluta af því. Lífið var stundum
erfitt á barnaskólaárunum og þegar
unglingsárin nálguðust. Þá var gott
að eiga athvarf hjá hlýrri og góðri
móður. En enn var samt stutt í glettni
og græskulaust gaman hjá Sigurði.
Sigurður hafði mikinn áhuga á dýr-
um og urðu hestarnir honum mikill
yndisgjafi. Fljótlega fór hann að til-
einka sér tamningar og hafði hann
þar góða fýrirmynd í Bjarna, elsta
bróðurnum.
Er faðir okkar lét af prestsskap
vorið 1975 og flutti í Kópavoginn var
Sigurður aðeins 16 ára gamall. Lífið í
borginni var honum lítt að skapi.
Sveitin átti sterk ítök í Sigurði. Var
næstu tvö sumur í sveit hjá Bjama, á
Þorláksstöðum og á Ferjubakka í
Borgarfirði. Árið 1978 réð hann sig til
starfa að Flugumýri í Skagafirði til að
fást við tamningar þai- og á Ulfsstöð-
um. Það var metnaðargjarn og eftir-
væntingarfullur ungur maður sem
lagði leið sína í Skagafjörðinn, Mekku
hestamanna. Ekki var laust við að
móðii- okkar hefði nokkar áhyggjur af
því hvernig litla drengnum reiddi af,
en þær reyndust óþarfar.
Hann kynntist ungri konu, Dóru á
Víðivöllum. Þau fóru saman í bænda-
skólann á Hólum, þar var honum
veitt Morgunblaðsskeifan íyrir tamn-
ingar. Þá vomm Uð sannarlega stolt
af litlabróður.
Sigurður kvæntist Dóm og nú fóm
í hönd góðir tímar. Þau hófu búskap á
Víðivöllum hjá tengdaforeldrum
hans, Gísla og Unni. Metnaðurinn var
mikill. Oft var hugsað stórt. Borað
íyrir vatni, breytt og bætt, færðar út
kvíamar í hestamennsku og þar fram
eftir götunum. Ungu hjónin vom vel
studd af tengdaforeldrum Sigurðar.
Ferðimar suður vora fáar, mörgu
þurfti að sinna í sveitinni og þar var
gott að vera.
En hratt flýgur stund. Árin í
Skagafirðinum urðu 18. Þau Dóra
skildu og Sigurður flutti suður. Sig-
ui-ður vann áíram við tamningar.
Hann dvaldi um hríð í Þýskalandi, á
bæjum á Suðurlandi auk þess sem
hann vann fyrir sér í Reykjavík við
tamningar og fleira.
En nú var ekkert sem fyrr. Sigurð-
ur átti erfiðara með að gefa af sér í
starfi og einkalífi en áður. Það fannst
honum sjálfum. Allt of oft var hann
ósáttur við sjálfan sig og fannst getan
ekki sem skyldi. Undir niðri lá í fjötr-
um mikill metnaður og rík samvisku-
semi.
En hugurinn dvaldi enn við það
sem Sigurður kunni best, hestana og
tamningamar. Hestamir vora vinir
sem kunnu að meta leiðbeiningar. Og
í haust kom hann daglega í heimsókn
til mín í um tvær vikur og sat við
tölvuinnslátt. Skráði þá aðferð sem
hann hafði tileinkað sér í mörg ár við
fmmtamningu hesta. Gekk hann frá
greinargóðum leiðbeiningarbæklingi
um þetta efni. Hann hafði haft aðferð-
ina í kollinum og verið að punkta hjá
sér. Vildi hafa þetta aðgengilegt.
Nú er Sigurður farinn í sína hinstu
ferð. Ef til em hestar í himnaríki get-
ur hann í gleði riðið um víðáttur þar
sem engar hindranir verða á vegi
hans.
Megi trú á algóðan Guð og minning
um góðan dreng veita þeim styrk sem
sárt syrgja í vanmætti sínum.
Karl Magnús.
Mig langar að að minnast hans Sig-
urðar, mágs míns, með nokkmm orð-
um. Hann hefur kvatt þetta líf langt
um aldur fram. Þegar ég kynntist
honum var hann rétt á áttunda ári,
brosmildur og hress drengur, yngst-
ur af litlu strákunum, eins og þeii-
vom kallaðir af eldri bræðmnum.
Honum fannst forvitnilegt að tala við
þessa stelpu sem kom í heimsókn
með bróður hans, einhver spenna yfir
þessu. Við Sigurður áttum eftir að
verða mestu mátar og var hann alltaf
þakklátur ef stungið var að honum
einhverju h'tilræði. Hann hafði líka
gaman af því að gleðja okkur og
fyrstu jólin okkar kom hann með jóla-
pakka sem innihélt pottalepp sem
hann hafði heklað sjálfur og var mjög
stoltur af, þetta gladdi okkur mikið.
Ekki leið á löngu þar til fjölgaði í
kotinu hjá okkur og var hann þá fljótt
liðtækur að líta eftir frænku sinni.
Sérstaklega var hann ánægður þegar
hann fór með okkur á landsmót
hestamanna að Skógarhólum, þá orð-
inn tólf ára og gætti Guðrúnar í tjald-
inu svo við gætum skoðað mannlífið
um kvöldið. Þar áttum við saman
skemmtfiega helgi.
Arín liðu. Við fluttum vestur á ísa-
fjörð. Guðrún og Kristján fluttu frá
Reynivöllum í Kópavoginn er Rrist-
ján, faðir Sigurðar, lét af embætti en
þá vora Guðmundur og Sigurður enn
í foreldrahúsum. Við fluttum aftur í
Kópavoginn um svipað leyti svo stutt
varð á milli okkar.
Sigurður var mikið fyrir sveitina
og langaði ekki að vinna í bænum er
skólagöngu lauk svo hann fór að leita
fyrir sér og vann um tíma á Ferju-
bakka í Borgarfirði við ýmis sveita-
störf. Hann kom dag einn til okkar og
sagðist vera búinn að ráða sig norður
í Skagafjörð til að sjá um hesta sem
hann hafði mikið yndi af enda hafði
hann mikið verið á hestum frá unga
aldri því tengdafaðir minn átti mikið
af hestum og þeir bræður. Okkur
leist bara vel á þetta, það væri gott að
fara í nýtt umhverfi og víkka svolítið
sjópdeildarhringinn.
í Skagafirðinum kynntist Sigurður
mörgu góðu fólki og hringdi svo í okk-
ur og sagðist vera trúlofaður henni
Dóra á Víðivöllum. Við vorum nú ekki
sein að drífa okkur norður ásamt
Guðmundi og Jónínu til að hitta stúlk-
una og var það hin skemmtilegasta
ferð. Fengum við góðar móttökur á
Víðivöllum. Þama var Sigurður að
tengjast miklu indælis fólki sem tók
vel á móti honum.
Sigurður og Dóra fóm svo bæði að
Hólum og luku þar búfræðinámi og
hófu fljótlega búskap með foreldmm
Dóm. Þau giftu sig og bömin fædd-
ust, fyrst Gísli og þremur ámm
seinna Kristján en fimm ámm seinna
fæddist Lilja og mætti hún í fertugs-
afmæli Karls Magnúsar, rétt mánað-
argömul. Annars var ekki mikið um
ferðalög hjá okkur í Skagafjörðinn,
ekki nema eitthvað mikið stæði til, en
alltaf var jafn-vel tekið á móti okkur.
Sigurður kom líka sjaldan suður svo
fjarlægðin var mikil.
Dóra og Sigurður skildu sumarið
96. Sigurður flutti suður og vann hér
við ýmis störf en mest við tamningar.
Þá jukust aftur samskiptin enda við
aftur orðin nágrannar og stutt að
skokka á milli. Það æxlaðist svo þann-
ig að Gísli sonur hans flutti til okkar
en farið var að fækka í heimili. Hann
stundar nám í Menntaskólanum við
Sund og er á líkum aldri og frænd-
systkini hans er búa í heimahúsum.
Sigurður var mikill náttúmunn-
andi og naut sín best úti, ríðandi á
góðum klár. Þegar hann kom suður
fór hann stöku sinnum upp að Fossá
til að vera úti í náttúmnni, með öðr-
um eða í einvera. Þá var gengið upp á
Reynivallaháls og rifjuð upp fyrri
kynni við náttúra sveitarinnar.
Elsku Gísli, Kristján og Liija, Dóra
og fjölskylda, Guðrún og böm og öll
hin. Þetta er mikil sorg en við eigum
líka mikið af góðum minningum og
við munum ylja okkur við þær. Elsku
Sigurðm-, þér þakka ég fyrir allt. Það
er undarleg tUfinning að kveðja þig
fyrstan, yngstan af ungu mönnunum
eins og þið kallið ykkur í dag. Gömlu
mennimir og hin systkmin geta ekki
lengur glettst við þig. En svona er líf-
ið, engin veit hvern annar kveður.
Ég bið góðan Guð að vera með okk-
ur öllum og vemda Sigurð og blessa
minningu hans.
Helga.
Hár og grannur. Fríður og vörpu-
legur. Brosið var glaðlegt og viðmótið
hlýtt. Það var kominn tengdasonur í
Víðivelli. Arin liðu. Börnin þijú komu
eitt af öðm - falleg og mannvænleg.
Heimilið stóð á gömlum merg; kyn-
slóðir eiginkonunnai’ höfðu byggt
Víðivelli. Gestrisni og rausn vora að-
alsmerki ættarinnar og ungu hjónin
urðu þar engir eftirbátar.
Sigurður bóndi var vinnusamur.
Okkur fannst hann ávallt vera að og
sjaldan falla verk úr hendi. Hann
unni Víðivöllum og virtist ekki hafa
þörf fyrir að fara víðai’. Hann átti
mikilli hamingju að fagna og skildi
það sjálfur. Hvergi var fegurra en í
Skagafirði. Hvergi var víðara til
veggja né hæma tO lofts.
Siggi var góður nágranni. Hann
var léttur í tali og brosið var glaðlegt
- ekki síst þegar leitað var aðstoðar
hans eða greiða. Siggi var greindur
og góðviljaður en vissi minnst af því
sjálfur. Áhugamálin snerast um
hesta. Það var gaman að koma tO
hans í hesthúsið og líta augum gæð-
inga og gæðingsefni. Þá fór saman
hjá Sigga einlægm- áhugi á hestum og
lítt dulið stolt á viðfangsefninu.
Þrátt fyrir breitt bros og hlýlegt
viðmót kynntumst við Sigga ekki náið
öll þau ár sem við áttum samleið í
Skagafirði. Kynni okkar m’ðu hér í
Reykjavík og þá eignuðumst við allt
annan Sigga. Þá skOdum við að bjart
bros og glaðværð lýsti ekki alltaf líð-
anþans.
f minningunni verður Siggi áfram
nágranninn góði með bjarta brosið.
Við blessum minningu hans og biðj-
um góðan guð að gæta hans og allra
þeirra sem nú eiga um sárt að binda.
Kolbrún og Snorri í Ásgarði.
Desember er genginn í garð og
dagurinn stuttur, skammdegið mOdð
þrátt fyrir einstaka veðurblíðu. Við
þessai’ aðstæður fylgjum við nú Sig-
urði Kristjánssyni til grafar. Æsku-
heimili hans var á Reynivöllum í
Kjós, þar sem hann sleit bamsskón-
um við leik og störf í blómlegri sveit.
Sigurður stundaði nám við bænda-
skólann á Hólum veturinn ’78-’79 og
að námi loknu var hann lengstan
hluta starfsævi sinnar bóndi á Víði-
völlum í Skagafirði. Sigurður kvænt-
ist Halldóm, dóttur hjónanna Gísla
og Unnar á Víðivöllum, og hófu þau
búskap þar. Sigurður féll inn í samfé-
lag Skagfirðinga og var vel liðinn.
Hann naut sín í faðmi hárra fjalla
Blönduhh'ðar þar sem hestamennska
og útreiðar hafa reynst mörgum
búmanninum kærkomin tilbreyting
frá amstri hversdagsins. Það var gott
að koma í heimsókn að Víðivöllum og
góð tilbreyting og endumæring fyrir
okkur borgarbúana að ganga með
Sigurði tO verka, hvort sem það var
að setjast upp á traktor og snúa,
moka í blásara eða tutla kýmai’. Sig-
urður og Halldóra eignuðust þrjú
börn. Þau slitu síðar samvistir. Éftir
að Sigurður flutti frá Víðivöllum
stundaði hann ýmis störf, en þó vann
hann lengst af við tamningar, enda
hestamaður góður. Sigurður átti við
vanheOsu að stríða síðustu misseri og
var sá tími honum erfiður. Hann hef-
ur nú kvatt þennan heim. Bömunum
hans: Gísla, Kristjáni og Lilju, móður
hans, Guðrúnu, og öðram aðstand-
endum vottum við okkar innilegustu
samúð.
Snorri Aðalsteinsson,
Martha Sverrisdóttir.
Ég hitti Sigga fyrst á Víðivöllum
þegar hann og Dóra frænka mín vora
nýgift og farin að búa á Víðivöllum í
SJÁSÍÐU59.
Innilegar þakkir færum við öllum sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við fráfall og útför
JÓRUNNAR JÓHANNSDÓTTUR,
Túni,
Hraungerðishreppi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á
hjúkrunarheimilinu Ljósheimum fyrir góða
umönnun á dvalartíma hennar þar.
Stefán Guðmundsson og fjölskylda.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTJANA ÓLAFSDÓTTIR,
Garðvangi, Garði,
áður til heimilis
í Suðurgötu 37 og 12,
Keflavík
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju laugar-
daginn 9. desember kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlega bent á Sjálfsbjörg Suður-
nesjum.
Bergþóra G. Bergsteinsdóttir, Héðinn Skarphéðinsson,
Áslaug Bergsteinsdóttir, Gylfi Valtýsson,
Ásta M. Bergsteinsdóttir, Jón Vestmann,
Örn Bergsteinsson, Þorgerður Aradóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓNANNA SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Staðarbjörgum,
sem andaðist á Dvalarheimili aldraðra á
Sauðárkróki sunnudaginn 3. desember,
verður jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju laug-
ardaginn 9. desember kl. 13.00.
Bragi Jósafatsson, María Guðmundsdóttir,
Guðrún Jósafatsdóttir, Björn Arason,
Ingibjörg Jósafatsdóttir, Sveinn Friðvinsson,
Sigríður Ingimarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir fyrir vináttu og hluttekningu þá,
er okkur var sýnd við andlát og útför
ÓLAFAR INGIMUNDARDÓTTUR.
Garðar Guðmundsson, Helga Torfadóttir,
Halldór Guðmundsson,
Olga Albertsdóttir, Ágúst Sigurlaugsson,
Guðbrandur Þorvaldsson, Þuríður Óskarsdóttir,
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir sendum við öllum, sem sýnt
hafa okkur samúð, hlýhug og veitt hverskyns
aðstoð vegna hvarfs og formlega óstaðfests
andláts ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, afa, sonar, tengdasonar, bróður, mágs
og frænda,
HÖSKULDAR HILDIBRANDSSONAR,
Hrísmóum 4,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir sendum við lögreglu Árnessýslu, hjálparsveitum og
öllum öðrum, sem lögðu lið eða tóku þátt í leit. Ennfremur öllum, sem
veittu lið við þænastund 25. nóvember síðastliðinn.
Megi gæfa og farsæld fylgja störfum ykkar um gifturika framtíö.
Synja eigi góðs þeim, er þarfnast þess, ef það er i þínu valdi að gjöra
það. (Orðskv. 3.27)
Astrid Barrero Hitdibrandsson,
Alexandra Von, Sævar Freyr, Árni Þór, Þórdís Hrefna,
Kleópatra Sjöfn, Jóna Valgerður Höskuldsdóttir
og fjölskylda.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
STEFANÍA ELÍN HINRIKSDÓTTIR
frá Hellissandi,
verður jarðsungin frá Ingjaldshólskirkju laugar-
daginn 9. desember kl. 14.00.
Sætaferðir verða frá Hópferðamiðstöðinni
Hesthálsi 10 kl. 8.30.
Albert Guðlaugsson,
Guðlaugur Jakob Albertsson, Jóhanna Hallbergsdóttir,
Lára Karólína Aibertsdóttir, Þröstur Heiðar,
Þröstur Albertsson, Sóley Jónsdóttir,
Hinrik Karlsson, Ingunn Kristin Aradóttir
og barnabörn.