Skírnir - 01.01.1911, Qupperneq 35

Sægróður íslands.
35
lega mikil. Þeir vaxa mjög þétt og þekja stór svæði
fram með ströndunum, og óhætt mun að fullyrða að gróð-
ur þessi umkringi allar strendur landsins að undantekn-
um sandströndum Suðurlands. Brúnu þörungarnir eru
langmestir fyrirferðar í djúpgróðrinum og sé farið eftir
efnismagni standa þeir þar efst á blaði. Mest kveður að
þara- og marinkjarna. Þarategundir eru hér allmargar
og flestar stórvaxnar. Þalið deilist í »rót«, legg og blað.
Blaðið er óskift á sumum tegundum (beltisþari), en marg-
klofið að endilöngu á öðrum tegundum (hrossaþari)
o. fl.).
Þara- og kjarnagróðrinum má líkja við skóga. Teg-
undir þessar gnæfa hátt yflr mararbotninn. Leggirnir
lyfta blaðinu frá botni og verða því gildari sem blaðið
verður stærra. Blaðið marar í sjónum og hreyfist með
honum fram og aftur. A botninum er venjulegast all-
mikill gróður milli þaraleggjanna; eru það heizt rauðir
þörungar, er þar vaxa. Rauðu þörungarnir o. fl. vaxa
einnig á sjálfum þaranum, einkum á gömlum þaraleggj-
um. Leggirnir eru því oft alrauðir alt frá rót og upp að
blaði. Þess utan vaxa og allmargar tegundir á blaðinu,
einkum þó litlir brúnþörungar. Að þessu leyti líkist þara-
gróðurinn skógi. Þar er undirgróður og svarar hann t.
a. m. til grasa- og lynggróðurs í birkiskógunum. Minni
þörungar vaxa upp eftir öllum þaraplöntunum á svipað-
an hátt og skóflr og mosar á gömlum birkistofnum. Und-
irgróðurinn vex í skjóli þarans, auðvitað er þó ekki um
storma að ræða niðri í sjónum, en þarinn dregur úr birtu
og öldugangi, og í grunnum sjó getur það oft komið að
góðu haldi. Vel mætti því kalla þaragróðurinn sæ»skóga«;
en ekki væri til neins að ætla sér að sækja þangað
efniviö.
Þaragróður nær niður á 30—40 metra dýpi. Jurt-
irnar eru þó talsvert breytilegar eftir því hvort þær vaxa
grunt eða djúpt. Talsverður munur er og á útliti teg-
undanna fyrir andnesjum, eða þar sem vont er í sjóinn,
3*