Morgunn - 01.06.1946, Qupperneq 35

MORGUNN
25
rigning ofan í moldviðri þekkingarhrokans, sem þykist fær
um að neita öllu, sem hann skilur ekki. Mér finnst, að það
eigi að fylla oss lotning fyrir þeirri tilveru, sem vér erum
settir í, tilveru, sem er svo óendanlega miklu margbrotnari,
dularfyllri og dásamlegri og hátignarlegri en mannkynið
hefur dreymt um. Mér finnst, að það eigi að koma oss til
að taka af hjarta undir með sálmaskáldinu eyfirzka:
Ég fell í auðmýkt flatur niður
á fótskör þína, drottinn minn —“
1 dag erum vér að hugleiða söguna af því, hvernig engil-
veran birti Jósef í draumi vitneskju um þá hættu, sem
hvorki hann né María vissu, að vofði yfir lífi litla barns-
ins. 1 sambandi við það og önnur guðspjöll þessa helgi-
dags komst ég inn á að tala um spádóma, sem eru margvís-
legir og finna má ýmsar skýringar á, en vegna þess, að
guðspjallið gefur sérstakt tilefni slíks, talaði ég aðallega
um spádóma, sem menn fá í vöku og svefni fyrir milligöngu
ójarðneskra afla, og margir menn leggja þann biblíulega
skilning í, að þeir séu eitt dæmi þess, af ótalmörgum,
hvernig er stöðugt yfir oss vakað, og fyrir hjálp æðri
valda stundum afstýrt því, sem annars yrði oss að voða
og tjóni.
Mér hefur oft komið til hugar, hvort ekki sé eitthvert
samband milli þessarar fögru frásagnar og þess, hve ein-
dregið Jesú kenndi, að verndarengill væri hverjum minnsta
smælingja á jörðunni gefinn. Endurspeglar ekki sú kenn-
ing minninguna um það, hve dásamlega var yfir honum
sjálfum af englinum vakað í bernsku? Eða mun ekki María
hafa sagt drengnum sínum síðar frá þeirri undursamlegu
varðveizlu?
Yfir börnunum vakað! Minnir ekki guðspjall þessa dags
oss á smælingjana, börnin, sem í vöggunni hvíla, óttalaus
við þá veröld, sem þau eru borin í, geiglaus við þann heim,
sem er að verða heimkynni þeirra, en er fullur af hættum
og býðui' sumum mönnum næsta grýttar og erfiðar braut-