Morgunblaðið - 23.10.1982, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. OKTÓBER 1982
43
>UI
Sími7M00
Frumsýnir stórmyndina
Atlantic City

«ar»iw___iwaja a
Atlantic City var útnetnd fyrir 5 I
óskarsverðlaun í marz sl. og I
hefur hlotiö 6 Golden Globe I
verðlaun. Myndin er talin vera I
sú albesta sem Burt Lancaster I
hetur leikið í enda fer hann á |
kostum í þessari mynd. Aðal-
hlutv : Burt Lancaster. Susan |
Sarandon, Michel Piccoli.
Leikstjóri: Louis Malle
Bönnuö innan 12 éra.
Sýnd kl. 3, 5, 7, 9 og 11.
Félagarnir frá
Max-Bar
(The Guys from Max's Bar)
Aðalhlv : John Savage (Deerl
Hunter), David Morse, Diana I
Scarwind. Leikstjóri: Bichard|
Donner (Superman, Omen).
Sýnd kl. 3, 5.05, 7.10, 9.10 og
11.15.
Hvernig á aö sigra
veröbólguna
Sýnd kl. 3, 5 og 9.
Dauöaskipiö
(Deathship)

Þeir sem lifa þaö af aö bjarg-
ast úr draugaksipinu, eru bet-
ur staddir aö vera dauðir. I
Frábær hrollvekja. Aðalhlv.:
George Kennedy, Richard |
Crenna. Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 11.
Porkys
■boert gmriii| np
Ton'll bcglad
Toncimc!
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
The Exterminator
(Gereyöandinn)
Sýnd kl. 11.
Bönnuð innan 16 ára.
Being There
sýnd kl. 5 og 9.
(8. sýníngarmánuður)
| Allar með isl. texta. ■
Donald Sutherland og Mary Tyler Moore, í hlutverki foreldranna.
Redford leikstýrir Tim Hutton. En um þessar mundir fer sá síðarnefndi
með titilhlutverkið í myndinni DANIEL, sem byggð er á hinni kunnu bók
E.L. Doctorovs, The Book of Daniel.
Fjölskylda undir álagi
Kvíkmyndír
Sæbjöm Valdimarsson
IIÁSKÓLABÍÓ:
VENJULEGT FÓLK
(„Ordinary People“)
Leikstjóri: Kobcrt Redford. Hand-
rit: Alvin Sargent, byggt á sam-
nefndri skáldsögu Judith Guest.
Tónlist: Marvin Hamlisch. Banda-
rísk, gerð 1980 af Paramount Pic-
tures.
Innviðir Jarrett-fjölskyldunn-
ar eru að bresta. Yngri sonurinn,
Conrad, er nýkominn heim af
geðsjúkrahúsi eftir að hafa lent í
þeirri ægilegu lífsreynslu að
horfa á bróður sinn drukkna
fyrir augunum á sér án þess að
fá nokkuð að gert. Eftir mis-
heppnaða sjálfsmorðstilraun,
sem fylgdi í kjölfarið, reynir
Conrad að ná fótfestu í lífinu á
nýjan leik, en það gengur brösu-
lega. Hann ásakar sig í sífellu
hvernig fór og gerist æ einrænni.
Faðir hans (Donald Suther-
land) reynir að koma Conrad til
hjálpar, m.a. með því að fá sál-
fræðing til aðstoðar, en móðirin
(Mary Tyler Moore) er köld og
ákveðin og á erfitt með að
kyngja því að nokkur vandamál
sé að finna innan sinnar fjöl-
skyldu.
Þessi einlæga og tilfinninga-
næma fyrsta mynd Roberts Red-
fords sem leikstjóra, fjallar sem
sagt um efni sem allir þekkja —
samband fjölskyldumeðlima,
hvernig þeir reyna að ná saman
þegar virkilega á reynir, hvernig
sumir brotna en aðrir þroskast.
Þá kemur í ljós að sumir hafa
ekkert til að gefa, eru eingöngu
þiggjendur. Handritið er senni-
legt og skynsamlegt, væmnis-
laust og varfærnislega er farið
með brothætt efnið. Það er fín-
lega dregið saman í dramatískan
hápunkt — fjölskylduuppgjör
sem er sársaukafullt en eðlilegt
eftir aðstæðum.
Redford hefur greinilega gott
lag á leikurum. Timothy Hutton,
sonur Jim heitins Huttons, sem
skokkaði með Cary Grant á
sjöunda áratugnum í myndinni
WALK, DON’T RUN, veldur erf-
iðu hlutverki Conrads, tjáir van-
mátt hans gegn umhverfinu á
eftirminnilegan hátt. Mary Tyl-
er Morre fer með vanþakklátt
hlutverk húsmóður sem í sið-
vendni sinni, sjálfselsku og tján-
ingarskorti, stingur höfðinu í
sandinn. Moore gerir þessa óað-
laðandi persónu ljóslifandi fyrir
augum okkar.
Að mínu áliti er það samt
Sutherland sem gerir best. Hann
sannar að hann er einn besti
skapgerðarleikari vestanhafs
með yfirveguðum, hægum leik.
Án sjáanlegrar fyrirhafnar
breytist hann úr allt að því rolu-
legu góðmenni sem öllu jánkar í
ákveðinn heimilisföður sem að
lokum tekur af skarið og heldur
því sem hann getur.
Áður hefur verið fjallað um
handrit Sargents og þá eru allir
tæknilegir þættir í anda mynd-
arinnar, vandaðir.
VENJULEGT FÓLK fékk
Oscarsverðlaunin sem besta
mynd ársins 1980, Redford hlaut
þau fyrir leikstjórn, Hutton
fyrir bestan leik karlmanns í
aukahlutverki og Sargent fyrir
handritið.
VENJULEGT FÓLK á erindi
til flestra. Mannlegur boðskapur
hennar minnir að vissu leyti á
predikun víðsýns nútímakenni-
manns.
Þú skalt ekki girnast...
Leikstjórn og handrit: Lawrence
Kasdan. Kvikmyndataka: Richard
H. Kline. Tónlist: John Barry. Að-
alhlutverk: William Hurt, Kath-
leen Turner, Richard Crenna, Ted
Danson, J.A. Preston, Mickey
Kourke. Bandarísk, framleidd af
The Ladd Company 1981. Dreifing:
Warner Bros.
BODY HEAT - BLÓÐHITI,
dregur óneitanlega dám af þeim
myndum sem fyrst sáu dagsins
ljós á fimmta áratugnum og
kallaðar eru á fagmáli film noir
— „svartar myndir". Hér er
höfðað til efnis og boðskapar
myndanna sem fjalla gjarnan
um drungalega veröld glæpa,
svika og spillingar. Og persón-
urnar eru ámóta; ótryggar,
sjálfselskar, falskar og tilfinn-
ingasnauðar. Dæmigerðar fyrir
þennan stíl eru m.a. myndir frá
fimmta áratugnum: THE MA-
TESE FALCON, THE BIG
SLEEP, SUNSET BOULE-
VARD, THE LADY FROM
SHANGHAI og síðast en ekki
síst DOUBLE INDEMNITY, sem
byggð er á einni bestu skáldsögu
James M. Cain.
Á síðari árum hefur lítið borið
á hinni dökku kvikmynd, þó má
geta THE LATE SHOW, DIRTY
HARRY og CHINATOWN. Og
núna, uppá síðkastið, endurgerð-
ar THE POSTMAN ALWAYS
RINGS TWICE og BUTTER-
FLY, sem sýnd er þessa dagana í
Regnboganum.
Lawrence Kasdan, leikstióri
og handritshöfundur BLOÐ-
HITA, hefur valið þetta dökk-
málaða efni sem viðfangsefni í
frumraun sinni sem leikstjóri.
En Kasdan er vel kunnur hand-
ritshöfundur margra nýlegra
metaðsóknarmynda eins og
STAR WARS-myndanna og
RAIDERS OF THE LOST ARK.
Hér er hann víðsfjarri sjarm-
erandi veröld ævintýramynd-
anna, fjallar um hildarleik
slæmra tilfinninga. William
Hurt er kvensamur annars
flokks lögfræðingur í Miami,
sem af tilviljun (?) kynnist ögr-
andi eiginkonu forríks pen-
ingamanns. Með þeim takast
ástir góðar og ekki líður á löngu
uns skötuhjúin fara að brugga
þeim kokkálaða banaráð.
Er eiginmanninum hefur verið
rutt úr vegi gerast ýmsir óvænt-
ir hlutir sem ekki voru á áætlun
Hurts og eftir því sem grasið
grænkar umhverfis Turner þá
þrengist að Hurt ...
Kasdan er lipur og oft bráð-
snjall penni og „plottið" í
BLÓÐHITA er illkvittnislega
kænskulegt. Sem leikstjóri er
hann ekki síðri: skapar mollulegt
andrúmsloft losta og svika,
þokudrungað og rakt. Ófélegar
manngerðirnar reknar áram af
slæmum hvötum, græðgi, eigin-
hagsmunasemi, hatri og spill-
ingu auk óbeislaðrar löngunar í
forboðið hold.
Flókinn söguþráðurinn vefst
aldrei fyrir áhorfandanum,
Kasdan varast að hverfa of langt
frá meginþræðinum í hliðar-
skrefunum. Hann dregur upp
nokkuð skýrar persónur og
William Hurt sannar hér enn
einu sinni að hann er ein bjart-
asta vonin þeirra vestra, í slím-
ugu hlutverki kvennabósans
lögfræðingsnefnunnar sem féll
snöruna.
Kathleen Turner, sem éj
minnist ekki úr öðrum myndum
er snoppufríð og með rennilegai
skrokk en skortir dýpt til ai
skapa þá femme fatal sem leik
konur eins og Barbara Stanwycl
og Lauren Bacall gerðu fræga ;
fimmta áratugnum. Aukahlut
verk eru vel mönnuð, einkum e
Mickey Rourke trúverðugur sen
smábófinn, vinur Hurts.
Tónlist Barrys og myndatak:
Klines, eiga ríkan þátt í að skap;
það ágætisverk sem þetta fyrstí
leikstjórnarverkefni Kasdai
reynist vera. Það verður spenn
andi að fylgjast með framhald
inu.