Morgunblaðið - 20.11.1986, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. NÓVEMBER 1986
45
Hröð handtök söltunarstúlknanna fylla hverja tunnuna á fætur ann-
arri.
„Skiptumst á að vera á viktinni."
„Meira líf í
kringum síldina“
„Við skiptumst á að vera hér á
viktinni." Hólmfríður Guðjóns-
dóttir viktar síldartunnurnar hjá
Norðursíld og segir að 141 kíló
eigi að vera i trétunnunum en
146 í plastinu.
Hún segist hafa unnið í fískinum
í átta ár. „Það er miklu meira líf í
kringum síldina, það getur verið
erfitt að salta en það er mun betur
launað. Og svo kynnist maður
mörgu nýju fólki."
„Tek síldarsöltun fram yfir
venjulega fiskvinnu.“
„Með pallíettur
í hárinu“
SIGURBJÖRG Jónsdóttir hjá
Norðursíld segist hafa unnið oft
í síldinni og tekur síldarsöltunina
fram yfir aðra fiskvinnu. „En
þetta er erfið vinna og menn
þurfa að leggja mikið á sig við
þessa vinnu.
Mig langar að taka það fram að
það eru svo til eingöngu konur sem
vinna við söltunina, karlmenn líta
ekki við þessu. Eg er alveg viss um
að ef konur hættu að vinna við
síldarsöltun, þá yrði ekkert saltað
í landinu.
Það er meira líf og fjör í kringum
þetta en venjulega fiskvinnu, en
þetta er líka óþrifalegt, við erum
t.d. vanar því að vera með síldarpal-
líettur í hárinu!"
„Fórum einn daginn upp í 1600
tunnur.“ Siguijón á viktinni.
í síldinni
í sumarfríinu
„Það eiga að vera 129 kílo í plas-
tunnunum en 139 kíló í trétunn-
unum“ segir Sigurjón Ólason þar
sem hann viktar hveija tunnuna
á fætur annarri hjá Vertökum.
Hann segist hafa tekið þátt í
síldarævintýrinu hér áður fyrr og
geti ekki hugsað sér að missa af
sfldartsöltuninni. Sigutjón vinnur
hjá Vegagerðinni, en er í síldinni í
sumarfríinu. „Hvort ég vilji frekar
vera hér en á sólarströnd? Já, ég
líki því ekki saman!"
-Hvað viktar þú margar tunnur
á dag?
„Venjulega 7-800 tunnur, einn
daginn fórum við þó upp í 1600
tunnur."
Síldin fryst í Hraðfrystihúsi Eskifjarðar, en þaðan fer hún á Japans-
markað.
Ingibjörg Heiðdal
„Alltaf gaman
að salta“
„Ég hef verið í síldinni frá þvi í
haust, það er alltaf gaman að
salta“ segir Ingibjörg Heiðdal
hjá Strandasíld.
Ingibjörg kom í sfldina á Seyðis-
fjörð eftir að hafa búið í Reykjavík
um tíma. Ingibjörg er frá Seyðis-
fírði og síldin togar í hana aftur á
heimasióðimar. „Það er hægt að
hafa talsvert upp úr þessu ef menn
eru duglegir."
„í lagi að grípa í þetta“
„Ógeðslegt og
hundleiðinlegt“
HLYNUR ODDSSON er einn af
örfáum karlmönnum sem voru
við sildarsöltun hjá Strandasíld.
Hann segist hafa gripið i þetta
að gamni sinu.
„Það er allt í lagi að grípa í
þetta, en þetta er ógeðsleg vinna
og hundleiðinleg" segir hann um
leið og hann sópar sildunum ofan
í tunnu.
Jónborg Valgeirsdóttir
„Skemmtilegra
að skera“
„Ég kvíði alltaf svolítið fyrir
áður en síldarsöltunin hefst“ seg-
ir Jónborg Valgeirsdóttir hjá
Norðursíld sem sker sildina æfð-
um höndum.
„Þetta er meira lýjandi en venju-
leg fiskvinna, en þegar sfldarsöltun-
in er hafín finnst mér virkilega
gaman að þessu. Þetta er erfið
vinna, skemmtilegra finnst mér að
skera sfldina og salta en heilsalta.“
Aldis Kristjánsdóttir
„Ekki skemmtilegra
í síldinni“
„Ég hef saltað síld árum saman.“
Aldís Kristjánsdóttir hjá Norð-
ursíld gefur sér tima til að lita
upp úr síldarsöltuninni smá
stund.
Hún segist vinna í fiski jöfnum
höndum og það sé ekki skemmti-
legra að vinna við sfldarsöltun en
vinna venjulega fiskvinnu. „En það
er meira upp úr þessu að hafa, það
er fljótlegra að heilsalta sfldina en
skera hana og salta en gaman að
fást við þetta ef við erum með góða
sfld.“
Texti: Valgerður Jónsdóttir
Ljósmyndir: Jón Thoroddsen