Morgunblaðið - 28.10.1987, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. OKTÓBER 1987
Betzy Kristín Elías
dóttir — Minning
Fædd ll.júní 1945
Dáin20. október 1987
Yfir góðviðrisdögum haustsins
hefur hvílt dimmur skuggi, veik-
indastríð Betzyar, og nú er komið
að kveðjustundinni. Fyrir tæpu ári
fylgdum við kærri vinkonu okkar,
Randý Þórarinsdóttur, þessa sömu
leið og við fylgjum dóttur hennar í
dag. Þetta eru þung spor.
Bjargfastur hluti tilverunnar á
mínum uppvaxtarárum á Hamra-
felli voru tengslin við foreldra
Betzyar, Randí og Elías Kristjáns-
~3on. Þau stóðu með okkur í blíðu
og stríðu og vöktu yfir velferð okk-
ar systranna sem aðrir foreldrar.
Betzy hafði sem bam verið mikið
á Hamrafelli og litu foreldrar mínir
á hana sem fósturdóttur, en þegar
ég man fyrst eftir er hún komin á
fermingaraldur. Ung að árum gift-
ist hún Kristjáni Friðjónssyni og
eignuðust þau 2 böm, Randí Þór-
unni og Elías Öm. Eftir um 10 ára
sambúð hér heima og erlendis slitu
þau samvistir og vann þá Betzy
hörðum höndum með dyggri aðstoð
foreldra sinna að því að eignast
húsnæði og byggja upp heimili fyr-
ir sig og bömin. Henni var mikið í
mun að standa sig vel í vinnu og
ekki síður að halda öllu í röð og
reglu heima fyrir, var félagslynd
að eðlisfari, gestrisin og góð heim
að sækja.
Mikið áfall var þegar Elías faðir
hennar féll skyndilega frá sumarið
1980, en aftur birti og síðla árs
1981 giftist hún eftirlifandi manni
sínum, Haraldi Haraldssyni. Greini-
legt var að hamingjusólin skein í
heiði yfir sambandi þeirra og sendi
þeim lítinn' geisla, dótturina Guð-
björgu Kristínu, sem nú sér á bak
móður sinni nýorðin 4 ára. Eftir
að Guðbjörg fæddist hittumst við
Betzy oftar og bárum saman bækur
okkar við bamauppeldið, enda báð-
ar þá meira heima við en áður.
Augsýnilega naut hún hinna
breyttu aðstæðna í lífi sínu, sagðist
aldrei hafa haft það eins gott.
Bjartsýn og samhent hófu þau
hjónin byggingarframkvæmdir við
hús í Grafarvogi. Halli og faðir
hans, báðir góðir smiðir, vildu vinna
verkið sem mest sjálfir og notuðu
til þess frístundir enda virtist tíminn
nógur.
En á vordögum 1986 barði vá-
gesturinn mikli að dyrum og eftir
skurðaðgerð hófst baráttan við
verki og vanlíðan með óbifanlegum
stuðningi Halla og bamanna. Utlit-
ið var gott þar til í maí sl. að
meinið tók að vaxa á nýjan leik og
læknavísindin fengu ekki við neitt
ráðið. Síðustu vikumar á Landspít-
alanum vom sérlega erfiðar, en
Halli sat hjá henni tímunum saman
og allir reyndu að létta henni byrð-
ina eftir því sem hægt var.
Við að fylgjast með hetjulegri
baráttu Betzyar hef ég öðlast meiri
lífsreynslu en á margra ára skóla-
göngu. Vandamál hversdagsins
blasa við frá öðru sjónarhomi.
Elsku Halli, Guðbjörg, Randí og
Elías, Hamrafeilsflölskyldan sendir
ykkur, Þorgeiri og fjölskyldu og
öðmm aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frl
(V. Briem.)
Guð blessi minningu Betzyar
Kristínar Elíasdóttur og hafi hún
þökk fyrir samfylgdina.
Guðný Margrét Ólafsdóttir
Hvers virði er traugt og góð vin-
átta?
Þessi hugsun sækir á huga minn
þessa síðustu haustdaga þegar ég
sé á bak einni af mínum tryggustu
vinkonum. Alltaf var jafn gott að
sækja hana heim — fallegt heimili
og hlýtt viðmót brást aldrei þegar
ég kom til hennar. Stundimar sem
við sátum saman og ræddum sam-
eiginleg áhugamál liðu alltof fljótt.
Við bjuggum í sama húsi í nokk-
ur ár. Bömin okkar voru á svipuðum
aldri og leiddi það til þess að sam-
gangur á milli heimila okkar varð
mjög mikill. Það var alltaf hægt
að leita til hennar ef eitthvað lá á
og leysti hún vandann ef hún mögu-
lega gat. Ég get ekki fullþakkað
henni alla þá hlýju, vinsemd og
tryggð sem hún veitti okkur svo
ríkulega af. Þessar minningar verða
aldrei frá okkur teknar þó Betzy
sé ekki hjá okkur lengur.
Einnig er mér einkar hugleikinn
sá vinskapur sem foreldrar hennar
sýndu bömunum okkar. Þessi vin-
átta er svo samofín öðrum minning-
um að hugur minn dvelur hjá þeim
líka. Þökk sé þeim.
Fyrir um einu og hálfu ári veikt-
ist Betzy af þeim sjúkdómi sem
hvað erfiðast reynist nútíma
læknavísindum að ráða við. Barátt-
an var ströng, allt var reynt til að
fá hjálp og bata, hún þráði svo
sterkt að fá að komast heim og
dvelja lengur hjá ástvinum sínum —
bömunum sínum og eiginmanni,
sem allt gerðu til að létta henni
þunga og erfiða sjúkdómslegu.
Elsku Halli, Randí, Elías og Guð-
björg, ég bið algóðan Guð að gefa
ykkur styrk í sorg ykkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Guð blessi minningu minnar
kæra vinkonu.
Jóhanna
í dag, miðvikudaginn 28. októ-
ber, fer fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík útför Betzyar Kristínar
Elíasdóttur, sem andaðist 20. þessa
mánaðar í Landspítalanum eftir
erfíð veikindi.
Betzy fæddist hér í borginni hinn
11. júní 1945 og var því enn í blóma
aldurs, þegar kallið kom til hennar
eða aðeins 42 ára að aldri.
Foreldrar hennar vora hjónin
Randí Þórarinsdóttir, hjúkranar-
fræðingur, og Elías Kristjánsson,
birgðastjóri hjá Pósti og síma. Elías
er látinn fyrir allnokkrarp árum en
Randí andaðist fyrir einu ári.
Ekki er okkur, sem þessar línur
ritum, kunnugt um öll æviatriði
Betzyar enda munu aðrir gera þeim
skil. Hún starfaði í mörg ár í Út-
vegsbanka íslands.
Úr foreldrahúsum hlaut hún í arf
trygglyndi, viðmótshlýju, hjálpsemi
og gestrisni en alls þess nutum við
hjónin í ríkum mæli er við heimsótt-
um Betzy og fjölskyldu hennar.
Arið 1981 var mikið hamingju- og
sólarár í lífi Betzyar en 5. desem-

Innihandríð
Árfell smíðar falleg Ihníhandrlð fyrlr stiga, með
langböndum, renndum eða belnum pllárum. Smekkleg
stlgahandrlð eru helmlllsprýðl og áralöng reynsla
okkar trygglr vandaða framlelðslu. Þú velur llt og lög-
un, vlð mælum og gerum verðtllboð sá þess óskað.
Hafðu samband tímanlega — Góðir grelðsluskllmálar
Haflð samband vlð söluaðlla:
IBÚÐIN ÁRMÚLA 17a
BYGGINGAWÓNCJSTA SÍMAR 84585-84461
TRESMIÐJA
KAUPFÉLAGS HVAMMSFJARDAR

- t
ber það ár gekk hún í hjónaband
með eftirlifandi eiginmanni sínum,
Haraldi Erni Haraldssyni, skipa-
smið, en hann er fæddur hér í borg
14. febrúar 1941. Haraldur rejmdist
Bezty alla tíð mikil stoð og stytta
ekki síst í erfíðum veikindum henn-
ar.
Við hjónin minnumst margra
góðra stunda á heimili þeirra hjóna
og barna þeirra. Betzy átti frá fyrra
hjónabandi tvö böm, Randí Þóranni
Kristjánsdóttur, fædda 13. febrúar
1965, en hún fetar í fótspor ömmu
sinnar og er að nema hjúkranar-
fræði við Háskóla íslands, og Elías
Öm Kristjánsson, fæddan 1. ágúst
1966, en hann er að nema tölvunar-
fræði við Iðnskólann í Reykjavík.
Haraldur og Betzy eignuðust eitt
bam, sólargeislann í fjölskyldunni,
Guðbjörgu Kristínu, sem fæddist
8. september 1983.
Okkur, sem nú fylgjum Bezty
síðasta áfangann til hvíldar í skauti
fóstuijarðarinnar, fínnst mikill sjón-
arsviptir við hvarf hennar úr
samfélagi okkar. En það sem mest
er um vert er það, að hún skilur
eftir í hugum okkar allra, sem
þekktum hana, bjarta og hreina
minningu um persónu sem bar með
sér góðvild, hlýju og yl og gerði lífið
bjartara og betra umhverfis sig.
Gott er að minnast hennar og minn-
ingin um hana mætti verða okkur
áminning til eftirbreytni. Eftir er
mikill söknuður, enginn fyllir henn-
ar skarð, en minningin um góða,
trygga og göfuga vinkonu lýsir
okkur, sem þekktum hana best, í
myrkri og næðingi vetrarins.
Mestur er söknuðurinn hjá ást-
kæram eiginmanni hennar og
bömum, sem sjá á bak yndislegri
eiginkonu og móður, en einnig þau
eiga svo bjartar minningar um
hana, sem þau geta yljað sér við
með Guðs hjálp. Guð varðveiti þau
og blessi í sorg þeirra.
Blessuð sé minning kærrar vin-
konu.
María Kristmundsdóttir og
Guðmundur Hjálmarsson.
Sár sorg fyllir hug okkar, er við
í dag fylgjum til grafar kærri vin-
konu okkar, Betzy Kristínu EHas-
dóttur, sem lést þann 20. október
síðastliðinn.
Betzy var fædd í Reykjavík þann
11. júní 1945. Hún var dóttir hjón-
anna Randíar Þórarinsdóttur
hjúkranarkonu og Elíasar Krist-
jánssonar birgðastjóra hjá Pósti og
síma. Era þau hjón bæði látin.
Einn bróður átti Betzy, Þorgeir,
sem kvæntur er Sigurbjörgu Júlíus-
dóttur og búa þau hér í Reykjavík.
Betzy var tvígift. Fyrri maður
hennar var Kristján Friðjónsson og
eignuðust þau tvö böm. Þau era
Randí Þórann, f. 1965, nemi í hjúkr-
unarfræði við Háskóla íslands og
Elías Öm, f. 1967, nemi í tölvu-
fræði við Iðnskólann í Reykjavík.
Bæði era þau systkinin myndarleg
og vel af Guði gerð. Leiðir Betzyar
og Kristjáns skildu.
í nokkur ár starfaði Betzy við
Útvegsbankann í Reykjavík og veit
ég að hún var samviskusöm, vand-
virk og vinsæl í starfí.
Mikil var gleði okkar, er hún
bættist í fjölskyldu okkar þegar hún
giftist frænda mínum, Haraldi Emi
Haraldssyni, þann 5. desember
1981. Haraldur Örn er sonur Har-
aldar Guðmundssonar skipasmiðs,
Vesturgötu 30 og Guðbjargar Aðal-
steinsdóttur, en hún lést árið 1969.
Það duldist engum, hve ham-
ingjusöm þau vora og hve mikils
þau mátu hvort annað. Þann 8.
september 1983 fæddist þeim dótt-
ir sem skírð var Guðbjörg Kristín.
Er hún aðeins fjögurra ára, sannur
sólargeisli, skýr og tápmikil.
Betzy var fríð kona og glæsileg.
Hún átti gott með að gleðjast með
glöðum og einnig var hún full sam-
úðar með þeim sem við erfiðleika
áttu að stríða. í fari sínu átti hún
ákveðni og þrautseigju og uppgjöf
var henni fjarri skapi. Slíkir eigin-
leikar koma sér vel, þegar á móti
blæs.
Betzy veiktist og í hönd fór erfið-
ur tími, það var beðið og vonað,
en allt kom fyrir ekki. Það var kom-
ið að endalokum þessa lífs. En
Betzy stóð ekki ein. Við hlið hennar.