Morgunblaðið - 28.10.1987, Blaðsíða 45

gangast og það eru mennimir sem
geta bundið enda á það.“
Við reyndum að láta okkar ekki
eftir liggja. Á unglingsárunum
fengum við brennandi pólitískan
áhuga. Við urðum herstöðvaand-
stæðingar, verkalýðssinnar, rauð-
sokkur. Kvöld eftir kvöld sátum við
saman, spurðum, spjölluðum, leit-
uðum svara, lausna, vonar.
Og líf okkar leið áfram og færði
okkur gleði, sársauka og reynslu,
sem við deildum allar þíjár. Við
urðum ungar konur, sem kynntust
ástinni, við eignuðumst bömin okk-
ar og einnig dauðinn hjó okkur
nærri.
í gleði og sorg leituðum við tvær
til Svövu.
Svava var svo vitur. Hún bar
mikla elsku til allra manna, djúp
og mild ró hennar, hógværð og
þroski, varð okkur sá bmnnur sem
við sóttum styrk í, ráð og leiðsögn.
Óeigingjöm á sinn eigin tíma og
sína eigin krafta gaf hún okkur það
dýrmætasta og besta sem við gát-
um þegið, innilega og folskvalausa
vináttu.
Hin seinni ár, með auknum
þroska, bættist nýr tónn inn í djúpa
vináttu okkar. Þessi nýi tónn var
ást og þakklæti yfir að eiga hveija
aðra að, og vissan um að svo myndi
áfram verða um aldur og ævi. Við
ætluðum að eldast saman, verða
gamlar konur saman.
Elskulegu hjartans vinkonu okk-
ar, Svövu, þökkum við fyrir allt.
Fýrir vináttu hennar, tryggð, visku
og heiðarleika. Við emm báðar
auðugar manneskjur að hafa átt
hana að. Það verður aldrei frá okk-
ur tekið.
Elsku Pétur, Gummi og Gulli
litli. Hugir okkar og bænir em hjá
ykkur á þessari erfiðu stundu.
Margréti, móður Svövu, systkin-
um hennar og tengdafólki vottum
við innilegustu samúð okkar.
Ragga og Hildur
í byijun síðustu viku átti ég lítinn
bróður og tvo litla frændur inni í
Kleppsholti glaða og káta. Hún
mágkona mín, hún Svava, gætti
þeirra og gaf þeim styrk. I dag á
ég tvo litla frændur, sem misst
hafa svo mikið og einn bróður, sem
hefur misst lífsakkeri sitt. Hún
Svava, mágkona mín, er dáin.
Svava fæddist í Reykjavík 21.
ágúst 1955 og var því 32 ára er
hún lést. Hún var alin upp hjá for-
eldrum sínum, Margréti Tómas-
dóttur og Guðmundi Magnússyni
verkfræðingi, næstelst fimm systk-
ina. Þau bjuggu inni í Kleppsholti
og Svava trúlofaðist honum Pétri
Tyrfingssyni, bróður mínum, aðeins
16 ára gömul og fór eins og hann
í Menntaskólann við Tjömina. Þau
vom svo ósköp ung þegar þau eign-
uðust hann Guðmund Svövuson, 6.
desember 1972. Bæði luku þau
stúdentsprófi 1974.
Már, elsti bróður Svövu, varð
heimagangur á Ásveginum og besti
vinur Péturs, bróður míns, á skóla-
ámm þeirra í Menntaskólanum við
Tjömina. Þrenningin, Pétur, Svava
og Már, var á þessum ámm óijúfan-
leg, gekk í sama skólann og brallaði
margt með vinum sínum og skóla-
systkinum. Troðnar slóðir vom ekki
famar með hugðarefnin og vom
háfleyg og hápólitísk eða hámenn-
ingarleg. Þessi hópur var fullur af
lífi. Mér er Svava einkum minnis-
stæð frá þessum ámm, því að á
ámnum 1974 til 1981 skildu nokk-
uð leiðir. Hún var í miðjum hópi
góðra vina, sáttasemjarinn og miklu
þroskaðri en aldurinn sagði til um.
Stúlkan, sem aldrei bjó til nein
vandamál, frekar að hún leysti
vanda hinna.
Eftir stúdentspróf kenndi hún
ásamt Pétri við bamaskóla Súða-
víkur, veturinn 1974 til 1975. Þar
dvöldust þau með vinum sínum,
Hildi og Bjama, sem líka kenndu
þar.
Haustið 1975 og til vors 1978
stundaði Svava nám við Háskóla
íslands í sagnfræði og almennri
bókmenntasögu. Haustið 1978
fluttist fjölskyldan til Svfþjóðar og
bjó í Lundi næstu þijú árin og þar
stundaði hún nám í hagsögu og
bókmenntum.
Þau fluttust aftur heim til ís-
lands haustið 1981 og þá kynntist
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. OKTÓBER 1987
ég Svövu aftur og nú sem ungri
konu. 1982 hóf hún störf við fyrir-
tæki föður síns og starfaði þar sem
tækniteiknari og ritari. 24. júní
1983 bættist svo fjörkálfurinn
Gunnlaugur Már, frændi minn, í
fjölskylduna. Þau bjuggu í húsi for-
eldra minna og Svava varð bjart
ljós í lífí föður míns þau tvö ár sem
hann var bundinn helsjúkur heima
áður en hann dó. Svava og hann
gátu setið og spjallað eða hlustað
á tónlist tímunum saman. Þar fór
kona laus við sjálfsdekur, sem lifði
skapandi lífí gefandi, en aldrei
kröfuhörð á okkur hin.
Guðmundur, faðir Svövu, lést
skyndilega, tæplega 60 ára, 14.
apríl 1987. í gegnum þá erfiðleika
og sorg reyndist Svava eins og allt-
af áður öllum styrk stoð.
Nú í september 1987 hóf hún
störf hjá SÁÁ við ráðgjöf fyrir að-
standendur alkóhólista. Þá fékk ég
tækifæri til að sjá hvemig hún litla
mágkona mín vann hug og hjörtu
allra þeirra sem þar starfa og koma.
Og þegar ég sá hana þar var ég
glaður og stoltur.
Að afloknum vinnudegi þriðju-
daginn 20. október kom Svava heim
til sín á Ásveginn glöð og hress og
það var svo gott á milli allra. Sjald-
an hafði lífíð leikið eins við hana
og litlu fjölskylduna hennar. Fram-
tíðin björt. Þá um kvöldið dó hún
svo undur snöggt af völdum heila-
blæðingar, sem engin boð gerði á
undan sér og enginn mannlegur
máttur réð við.
Eftir stöndum við, sem þekktum
hana, skilningsvana og innantóm.
Er þetta rétt og er lífið svona?
Vanmátturinn er alger og við héma
í Hraunbænum svo ósköp smá.
Hugurinn er hjá frændum okkar,
Gulla 4 ára og Guðmundi 14 ára.
Góðu minningamar um hana Svövu
munu gefa Pétri styrk til að gæta
þeirra.
Hugur okkar og samúð er einnig
hjá Margréti, systkinunum og ömm-
unum tveimur, sem misstu svo
mikið í vor og aftur nú.
Þórarinn Tyrfingsson
Úfín úthafsalda hefur steytt á
brimsorfínni strönd og í útfallinu
hrifíð með sér einn samferðamanna
okkar. Á lífsbraut okkar emm við
sífellt að heilsa nýjum samferða-
mönnum og kveðja aðra. Lögmál
lífsins er okkur dauðlegum mönnum
óskiljanlegt og e.t.v. er okkur það
hlutskipti ætlað að vera stöðugt að
glíma við lausn lífsgátunnar. Við
tölum gjaman um hverfulleika
lífsins, en þrátt fyrir það kemur sá
hinn sami hverfulleiki okkur jafnan
á óvart. Svo var og raunin um okk-
ur starfsfélaga Svövu Guðmunds-
dóttur, er okkur barst sú fregn
miðvikudaginn 21. október sl., að
kveðjuorð hennar kvöldið áður
hefðu verið hinsta kveðja hennar
til okkar.
Æviferill Svövu var ekki langur
í árum talinn, aðeins 32 ár. Sam-
starfs við hana höfðum við í fjöl-
skyldudeild SÁÁ aðeins notið um
skamma hríð.
Samfýlgdarmennimir hafa mis-
mikil áhrif á okkur og ræður þar
meira um persónuleika viðkomandi
en fjöldi samferðastunda. Svava
megnaði á stuttum tíma að marka
djúp spor í minningu okkar. Við
minnumst konu, sem þrátt fyrir
ungan aldur bjó yfír meiri þroska
og visku en margur nær að öðlast
á mörgum áratugum. Við sjáum
fyrir okkur konu, netta að líkams-
byggingu, bjarteyga og sviphreina.
í framkomu var Svava látlaus, en
jrfír henni hvfldi fágun, þokki og
reisn. í viðkynningu kom í Ijós mik-
il greind, einlægni, hlýja og rík
kímnigáfa. Svava var og vel að sér
um flest er einhveiju varðar.
Séra Jóhann segir í Brekkukots-
annál, að til sé aðeins einn tónn og
hann sé hreinn. Sum okkar eiga
innra með sér þennan eina hreina
tón, og hann gerir okkur að sönnum
manneskjum. Svava átti þann
hreinleika. Á stuttum ferli markaði
hún djúp spor hvar sem hún fór.
Skarð er fýrir skildi, við tregum
einstakan félaga og starfsmann.
Við viljum þakka fyrir samveru-
stundimar, sem við fengum notið
með henni og geymum dýrmæta
minningu sveipaða fegurð mikillar
manneskju.
Ástvinum hennar öllum, en þó
séstaklega Pétri og sonunum tveim-
ur, sendum við einlægar samúðar-
kveðjur.
Starfsfólk fjölskyldu-
deildar SÁA
Og árið kom og árið leið
með eina stund,
með eina gjöf um óttuskeið:
vom eina fund.
Og aðeins þessi eina gjöf,
sú eina mynd,
er ofar harmi, ofar gröf
og ofar synd.
45
Já ofar því sem er og var
í önd mín sjálfs
er bros þitt sem þú brostir þar.
Ó bros míns álfs.
Hvorki orð né gull þú af mér fær
og einga gjöf
- utan það hjarta er heitast slær,
þess harm og - gröf.
í ljóðastað þér rún ég rist,
og rúnin þín
er þögn sú ein sem alveg víst
er eilífð mín.
(Halldór Kiljan Laxness)
Það sló þögn á hópinn þegar
okkur barst sú harmafregn að
Svava, vinkona okkar, væri látin.
Það var djúpt skarð hoggið í vin-
kvennahópinn.
Vináttusamband okkar spannaði
ekki yfír mörg ár, en oft sátum við
fram á nætur að ræða lífíð og til-
gang þess.
Við Svava töluðum oft um sorg-
ina og dauðann eftir að hún missti
pabba sinn. Við höfðum allar upplif-
að sorg og missi. Við skrifuðum í
kortið til hennar þá: „Sá sem mað-
ur elskar verður alltaf hjá manni."
— Ekki datt okkur í hug að við
ættum eftir að skrifa þau til Svövu
nokkrum mánuðum seinna.
Okkur langar svo að þakka henni
fyrir allt sem hún var okkur, fyrir
vináttu hennar og allt sem hún
hafði að gefa.
Vottum aðstandendum Svövu
okkar innilegustu samúð.
Vinkvennahópurinn,
Ingibjörg, Magnea,
María og Signý.
Birting a fmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki
eru tekin til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er
að birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfund-
ar getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú,
að minningargreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar
eru birtar afmælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er
50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
t
HULDA TRYGGVADÓTTIR,
Aragötu 16,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn 29.
október kl. 10.30.
Hörður Þorleifsson,
Hjalti Harðarson,
Egill Harðarson,
Kjartan Harðarson,
Hulda, Axel
Tryggvi Gunnarsson,
Skúli Geir Tryggvason,
Karftas Jensdóttir,
Svanhvft Guðmundsdóttir, .
Viðar, Pótur Már og Hörður Ingi.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÓHANNA STEFÁNSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Stykkishólmskirkju laugardaginn 31. október
kl. 14.00.
Fjóla Steinþórsdóttir,
Jóhann Steinþórsson,
Einar Steinþórsson,
Marfa Steinþórsdóttir,
Ólafur Steinþórsson,
börn
Þorsteinn Guðmundsson,
Elfn Siguröardóttir,
Gróta Bents,
Hannes Halldórsson,
Sigrún Sfmonardóttir,
barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
TAGE MÖLLER
hljómlistarmaður,
Skúlagötu 64,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 29. október
kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vildu minnast hins
látna er bent á Styrktarfélag vangefinna.
Margrót Jónsdóttlr Möller,
Birgir, Gunilla,
Jón Friðrik, Oddný,
Carl, Ólöf
og sonarsynir.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaöir og afi,
EMIL A. SIGURJÓNSSON
málarameistarl,
Lokastfg 6,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju í dag miðvikudaginn 28.
október kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast hans er bent á Styrkt-
arfélag vangefinna.
Margrót Guðjónsdóttir,
Guðjón Emilsson, Gunnar Emilsson,
Emilfa Emilsdóttlr, Kristján Friðsteinsson,
Gunnlaug Emilsdóttir, Svelnn Halldórsson,
Ellen Emilsdóttir, Sveinn Jónasson
og barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU ÓLAFSDÓTTUR
frá Landamótum,
Seyðisfirði.
Rebekka Stella Magnúsdóttir, Haraldur Jónsson,
Erla Magnúsdóttlr, Ingólfur Eyjólfsson,
barnabörn og barnabarnaböm.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö við andlát og útför móður
okkar,
GUÐRÚNAR BENEDIKTSDÓTTUR REYNDAL.
Erlingur Reyndal,
Dóra Reyndal,
Stella Reyndal.
Lokað
Lokað í dag, miðvikudag, frá hádegi vegna jarðarfarar
EMILS A. SIGURJÓNSSONAR.
Kristján Friðsteinsson,
endurskoðunarskrifstofa,
Síðumúla 29.