Morgunblaðið - 27.11.1987, Page 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, PÖSTUDAGUR 27. NÓVEMBER 1987
Auður Jónsdótt-
ir - Minning
Fœdd 15. nóvember 1897
Dáin 19. nóvember 1987
í dag, 27. nóvember, verður gerð
útför móðursystur minnar Auðar
Jónsdóttur sem varð bráðkvödd á
Hrafnistu í Hafnarfirði að morgni
19. nóvember.
Auður fæddist 15. nóvember
1897 að Jarðlangsstöðum, Borgar-
hreppi, Mýrasýslu. Foreldrar
hennar voru Jón Björnsson, bóndi,
sonur Hólmfríðar Jónsdóttur og
Bjöms Kristjánssonar, bónda,
Seljalandi Hörðudalshreppi. Móðir
Auðar var Ragnhildur Eriendsdótt-
ir, dóttir Guðlaugar Jónsdóttur og
Erlendar Guðmundssonar, bónda,
Jarðlangsstöðum.
Jón og Ragnhildur eignuðust tólf
böm. Tvö dóu í bamæsku en hin
náðu fullorðinsaldri, þrír synir og
sjö dætur.
Þijár af systrunum eru enn á lífí.
Hólmfríður, húsfreyja, Stóra-Fjalli,
Borgarhreppi. Björg, húsfreyja, og
Ólína, handavinnukennari, báðar
búsettar í Reykjavík.
Skömmu eftir síðustu aldamót
fluttust Jón og Ragnhildur búferl-
um að Ölvaldsstöðum og þar ólst
Auður upp með systkinum sínum.
Böm á þessum tíma byijuðu
snemma að hjálpa til og fengu þau
glögga innsýn í daglegt líf og störf
fullorðinna. Þau tóku þátt í fram-
leiðslustörfum og báru ábyrgð.
Bamafræðsla var ófiillkomin
miðað við nútímakennslutækni en
sú almenna gmnnfræðsla sem í
boði var nýttist til bóklegs sjálfs-
náms og í skóla lífsins þróaðist
vinnusemin og viljinn til sjálfsbjarg-
ar. Reynsla og þroski tvinnaðist
saman og myndaði þann jarðveg
sem kynslóð frænku minnar, alda-
mótakynslóðin var sprottin úr.
Þetta veganesti sem Auður fékk
úr föðurhúsum reyndist haldgott.
Hún var eftirsótt í vinnu og á
þrítugsaldri hleypti hún heimdrag-
anum og fór til Danmerkur og lauk
hjúkrunamámi frá Vejle Amts- og
Bysygehus í júní 1929. Framhalds-
námi við fæðingardeild í Arósum
og geðhjúkmn við Sindsygehospital
Middelfart lauk hún 1930. Hún
starfaði sem hjúkmnarkona við
Kleppsspítala og á Vífilsstöðum.
Hún var einnig um tíma yfirhjúkr-
unarkona á Sjúkrahúsi ísafjarðar.
Var alltaf fróðlegt að heyra frá-
sagnir Auðar úr hinum stranga
danska hjúkmnarskóla og svo starfi
og kjörum hjúkmnarkvenna á fyrri
hluta þessarar aldar og bera það
saman við nútímann.
Síðan 1940 vann hún við sauma
lengst af í Belgjagerðinni þar til
hún hætti störfum fyrir aldurs sak-
ir.
Auður giftist ekki en eignaðist
son árið 1924, Þorlák Þórarinsson.
Ólst hann upp á Ölvaldsstöðum hjá
foreldmm hennar, lærði trésmíði
og starfar nú á Hrafnistu. Þorlákur
er kvæntur Stellu Sveinsdóttur og
eiga þau einn son.
Auður bjó lengst af í Reykjavík
í leiguhúsnæði á ýmsum stöðum.
Um 1960 festi hún kaup á íbúð í
Hvassaleiti 18 ásamt Guðlaugu
systur sinni, sem þá hafði flutt frá
Akranesi. Eftir lát Guðlaugar 1972
fjutti Auður að Hátúni 10, húsi
Öryrkjabandalagsins. Fyrir nokkr-
um ámm fékk hún hjartaáfall.
Skömmu seinna fluttist hún að
Hrafnistu í Hafnarfírði og dvaldi
þar til æviloka. Á Hrafnistu var
Auður ánægð og þar leið henni vel.
Auður var sjálfstæður persónu-
leiki. Hún safnaði ekki veraldar
auði en kappkostaði að vera sjálf-
bjarga. Hún flíkaði ekki tilfínning-
um sínum og gat orðið snöggyrt
ef henni fannst á sig gengið.
Gmnar mig að lífsreynsla hennar
á yngri ámm hafi mótað skelina
sem hún brá oft fyrir sig og átti
til að draga sig inní. Eðlislæg hjálp-
semi hennar sýndi sig ef hún vissi
einhvem þurfa aðstoð og að hún
gæti orðið að liði.
Einhvem veginn var það sjálf-
sagt að hún kæmi og stundaði
foreldra sína á banabeði þeirra. Þau
dóu bæði í heimahúsi sem á þeim
tíma var algengt.
Árið 1948, þegar lítil frænka
hennar þurfti að fara til Danmerkur
í hættulegan uppskurð, tók hún sér
frf úr vinnu og fór með föður telp-
unnar, honum til aðstoðar.
Hún heimsótti oft og liðsinnti
lasburða fólki sem vom orðnir ein-
stæðingar í ellinni. Þetta gerði hún
í kyrrþey og vildi sem minnst um
það tala. Þannig var Auður.
Auður var meðal há vexti, vel á
sig komin, beinvaxin og létt í spori.
Hún var lengst af hraust, enda
meðvituð um gildi góðrar heilsu.
Hún fór í gönguferðir, lærði sund
á efri ámm og gerði líkamsæfingar
meðan heilsan leyfði. Hún dvaldi
oft á Heilsuhælinu í Hveragerði sér
til hressingar og tilbreytingar og
ætlaði hún að dvelja þar nú um
jólin svo sem hún hafði oft gert
áður.
Að eðlisfari var frænka mín fé-
lagslynd. Hún nýtti vel tækifærin
sem henni bauðst í félagsstarfí aldr-
aðra, bæði ferðalög og samkomur.
Hún las alltaf mikið og hafði gott
minni. Eftir að sjónin bilaði hlust-
aði hún á útvarp og hljóðbækur sér
til ánægju. Hún fylgdist vel með
dægurmálum og myndaði sér
ákveðnar skoðanir.
Það var sama hvar Auður bjó eða
hvort hún bjó þröngt, alltaf hafði
hún auka rúm tilbúið, beinlínis til
■ Dóttir okkar,
HILDUR MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR,
andaðist 25. nóvember.
Rannveig Gunnarsdóttir, Sigurður Tómasson.
t
Eiginmaöur minn, faðir okkar og tengdafaðir,
HELGI VIGFÚSSON
fyrrverandi kaupfélagsstjóri,
Breiðumörk 8, Hveragerði,
veröur jarðsunginn frá Selfosskirkju föstudaginn 27. nóvember
kl. 13.30.
Jónína Aldfs Þórðardóttir,
Helga Kristfn Hjörvar, Gfsli Jón Helgason,
Sigrún Heigadóttir, Vigfús Helgason,
Magnús Helgason, Sesselja K. Helgadóttir,
Jóhanna B. Helgadóttir, Steinunn Helgadóttir,
Óskar H. Helgason, Friðmundur H. Helgason,
Sigrföur R. Helgadóttir, Jón L. Helgason,
Selma Haraldsdóttir, Þórunn Á. Haraldsdóttir
og fjölskyldur.
t
Faðir okkar.
MAGNUS SIGURÐSSON,
Valhöll,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Landakirkju laugardaginn 28. nóvember
kl. 11.00.
Sigmar Magnússon,
Kristfn Magnúsdóttir,
Jónfna Magnúsdóttir,
Bjarney Magnúsdóttir.
t
Eiginkona mín, móðirokkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SÓLVEIG SIGURÐARDÓTTIR,
Háholti 25,
Akranesi,
lést í Sjúkrahúsi Akraness 17. nóvember. Jarðarförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Hallgrímur Guðmundsson,
Gunnar L. Jónsson,
Inga Lóa Hallgrfmsdóttir,
Siguröur H. Hallgrfmsson,
Guðmundur J. Hallgrímsson,
Hallgrfmur Þór Hallgrfmsson,
Jónas B. Hallgrfmsson,
Pótur S. Hallgrfmsson,
barnabörn og barnabarnabörn
Guðrún Jakobsdóttir,
Áslaug Rafnsdóttir,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Guðný Aðalgeirsdóttir,
Minning:
*
Hafsteinn Olafsson
eftirlitsmaður
Fæddur 31. ágúst 1915
Dáinn 19. nóvember 1987
Eftir langvarandi veikindi hefur
tengdafaðir minn, Hafsteinn Ólafs-
son, kvatt þennan heim, og langar
mig að minnast hans með nokkrum
kveðjuorðum. Hafsteinn Ólafsson
var fæddur í Reykjavík 31. ágúst
1915. Foreldrar hans voru hjónin
Guðrún Ámadóttir og Ólafur
Grímsson fisksali í Reykjavík. Haf-
steinn átti 5 systkini og er eitt
þeirra enn á lífi, Gunnlaugur Ólafs-
son, sem var um árabil skrifstofu-
stjóri Mjólkursamsölunnar. Einnig
ólst upp með honum systurdóttir
hans, Sólveig Runólfsdóttir. Haf-
steinn starfaði mestalla starfsævi
sína, eða um það bil 35 ár, hjá
Mjólkursamsölunni í Reykjavík og
lengst af sem eftirlitsmaður mjólk-
urbúða. í erfiðu og erilsömu starfi
þótti hann sérstaklega samvisku-
samur starfsmaður sem fór vel með
það sem honum var trúað fyrir.
Þegar ég hugsa til baka um liðnu
árin eru efst í huga þær ferðir sem
við tengdasynimir fóram með Haf-
steini til silungsveiða. Hafsteinn var
skemmtilegur ferðafélagi og mjög
laginn veiðimaður, hann var þungur
á sér og var því ekki að leggja á
sig langar göngur á meðan á veiði-
skapnum stóð heldur fann sér
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í
Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
frekar góðan veiðistað og hélt sig
þar og kom oftast út með meiri
afla en við yngri mennimir sem
voram meira á ferðinni. Hann hafði
gaman af þessu og gerði oft góðlát-
legt grín að okkur eins og honum
var lagið, því hann hafði mjög
skemmtilegan húmor. Ég býst við
að honum hafí þótt verst við veik-
indi sín að komast ekki lengur í
veiðimennskuna sem hafði verið
hans uppáhalds tómstundagaman.
Einnig var Hafsteinn góður brids-
spilari og hafði gaman af að taka
í spil. Hafsteinn var þekktur harm-
onikuleikari hér áður fyrr og hafði
gaman af að taka í nikkuna fyrir
gesti sem að garði bar. Hafsteinn
bar þá gæfu að eignast einstaka
eiginkonu, Steinunni Lilju Sigur-
bjömsdóttur, ættaða úr Keflavík,
dóttir hjónanna Sigurbjöms Eyj-
ólfssonar útgerðarmanns og
Margrétar Einarsdóttur. Hafsteinn
og Steinunn eignuðust níu mann-
vænleg böm sem öll era á lífi og
bamabömin og bamabamabömin
era orðin mörg. Hafsteinn reisti
fjölskyldu sinni húsnæði í Eskihlið
33, og sýnir það vel dugnað hans
að koma sér upp góðu íbúðarhús-
næði með svo stóra fjölskyldu. Ég
þakka Hafsteini fyrir samverana
og bið Guð að bles^sa Steinunni í
erfíðleikum hennar. Utför Hafsteins
fer fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn 27. nóvem-
ber kl. 13.30. Blessuð sé minning
hans.
Sigþór Guðmundsson
í dag fer fram, frá Fríkirkjunni
í Reykjavík, útför afa okkar, Haf-
steins Ólafssonar. Hann hafði átt
við langvarandi veikindi að stríða.
Þrátt fyrir 8 ára veikindi sýndi afi
alltaf mikinn lífsvilja.
Nú situr afí ekki lengur í stólnum
sínum við gluggann þar sem hann
gat fylgst með komu okkar í Eski-
hlíðina. Við minnumst góðu stund-
anna þegar við hittumst öll heima
að geta hýst skyldmenni sem vora
gestkomandi í borginni. Frænd-
systkinum á unglingsaldri sem
komu til dvalar í Reykjavík var slíkt
athvarf dýrmætt. Hún taldi ekki
eftir sér að taka skólapilt í fæði eða
opna hús sitt fyrir mér tvítugri
frænku sinni sem á tímabili dvaldi
flest kvöld og frídaga hjá henni.
Miðlaði hún mér af reynslu sinni
og leiðbeindi mér við saumaskap,
en hún var vel verki farin. Hefur
mér síðar orðið æ ljósara hvers virði
þetta var fyrir mig.
Síðari árin fylgdumst við oft að
í ferðum, oftast í Borgarfjörðinn
ýmissa erinda. í þessum ferðum var
Auður ævinlega veitandinn hvort
heldur var um að ræða hressingu
á áningarstað eða samvera í bílnum.
Hún var skemmtilegur ferðafélagi
og fróð um landslag, bæi og at-
burði tengda leið okkar.
Hún unni æskustöðvunum, það
lét hún í ljós og hafði ánægju af
að hitta skyldfólk sitt. Stundum var
líka gengið að grafreit látinna ætt-
ingja í kirkjugarðinum á Borg á
Mýram. Þessar ferðir vora mér
mikils virði og höfðum við ráðgert
næstu ferð á nýju ári þegar veður
leyfði.
En nú er Auður lögð af stað í
ferðina löngu og hefur upphaf þeirr-
ar ferðar áreiðanlega verið henni
mjög að skapi.
Hún gerði sér glögga grein fyrir
heilsufari sínu og kveið hún því einu
að þurfa ef til vill að vera upp á
aðra komin, það hefði orðið henni
erfitt.
Að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti að hafa kynnst og
þegið vináttu þessarar frænku
minnar. Það hefur gert mig auð-
ugri.
Blessuð sé minning hennar.
Unnur
hjá afa og ömmu og afi dró upp
harmonikkuna og spilaði af sinni
alkunnu snilld. En afi okkar var
þekktur harmonikkuleikari á sínum
yngri áram.
Okkur er öllum ógleymanleg sú
stund, einn sunnudaginn fyrir
þremur árum, þegar öll fjölskyldan
kom saman í Eskihlíðinni hjá afa
og ömmu og átti þar góða stund.
Við það tækifæri vora teknar mynd-
ir af okkur öllum saman, og er
þessi stund björt í minningunni.
Okkur fínnst afi hafa verið ríkur
maður að eiga okkur öll 22 bama-,
böm og 3 bamabamaböm. Afí átti
yndislega konu, Steinunni Lilju Sig-
urbjömsdóttur, sem hugsaði afar
vel um hann í veikindum hans. Allt-
af fór amma hvem dag og dvaldist
meiri part dagsins á Borgarspítal-
anum þar sem afi lá síðustu tíu
mánuðina.
Elsku amma, við eigum þig eftir
og biðjum guð að styrkja þig.
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert
bresta. A grænum grundum lætur hann
mig hvílast, leiðir mig að vötnum, þar sem
ég má næðis njóta. Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir nafns
síns. Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt, því þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig. Þú býr
mér borð frammi fyrir fjendum minum; þú
smyr höfuð mitt með olíu; bikar minn er
barmafullur. Já, gæfa og náð fylgja mér
alla æfídaga mína, og í húsi Drottins bý ég
langa æfi. (23. Davíðssálmur)
Kveðja frá afabömum
og langafabörnum