Morgunblaðið - 14.04.1988, Page 19

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 1988
19
— Nei, er það ekki í samæmi við
ástandið? Mér sýnist þú varla hafa
þrek til að standa lengur í þessu,
sagði ég og þá var manninum nóg
boðið, rauk á dyr, skellti aftur hurð-
um og hljóp út í leigubifreið, er
stóð við húsið.
Það var einnig miðvikudaginn
fyrir páska að ég sá tilsýndar góðan
kunningja á Hverfisgötunni. Hann
er á miðjum aldri og þegar ég
mætti honum var hann með stóran
plastpoka í hendi.
— Ertu að koma úr ríkinu, nafni?
spurði ég.
— Nei, ég er að koma frá heimil-
islækninum og er með magamixt-
úru í pokanum.
— Magamixtúru?
— Það gerir kryddið, nafni, krydd
í allan mat og svo hef ég drukkið
margt mjög sterkt síðan um ferm-
ingu.
— Jú, mér er nú kunnugt um það.
— Og engan mat nema þræl-
kryddaðan, nafni. Heimilislæknir-
inn útvegaði mér magamixtúruna,
nafni. Ég er búinn með kvótann
segir hann, sagði kunningi minn
og blés eins og hvalur.
— Ertu hættur að reykja? spurði
ég-
— Já, ég var nú hættur en ég
kveikti í einni hjá heimilislækninum.
Ég spurði hann hvort hann gæti
gefið mér einhver ráð til að hætta
fyrir fullt og allt.
— Og hvað sagði læknirinn?
Hafði hann einhver ráð?
— Hann sagðist geta gefið mér
eitt ráð. Ég ætti að setja eina síga-
rettu upp í mig en ég mætti alls
ekki kveikja í henni. Eg skal segja
þér svona í lokin, nafni, ég er nefni-
lega á leið í fimm bíó og er á hrað-
ferð, að þessi læknir minn reykir
tvo pakka á dag. Hvemig lýst þér
svo á, nafni, sagði kunningi minn
og skaust svo fyrir hom og inn í
Regnbogann að sjá einhveija
spennumynd ...
Áskriftarsimim er83033
Þórir S. Gröndal skrifar frá Flórída
Ráðgjöf eða ráðsala?
í íslenzkum blöðum, að und-
anfömu, sé ég aukin skrif um
erlend ráðgjafafélög. Þau em
upptekin við að „bjarga" þessu
eða hinu fyrirtækinu og jafnvel
heilum iðngreinum með undra-
ráðgjöf. Persónulega finnst mér
það alger fásinna að kalla þessi
félög ráðgjafafyrirtæki. Þau gefa
ekki ráð, heldur selja þau. Þau
era því ráðsölufyrirtæki.
Mér finnst nú, að við landar
verðum að fara varlega í það,
að láta útlendinginn vera að
ráðskast allt of mikið í stjómun
okkar eigin stórfyrirtækja. Við
eigum sjálfír fullt af viðskptajöfr-
um á heimsmælikvarða, og þar
að auki mýgrút af hámenntuðu,
ungu fólki, sem klæjar í lófana
eftir að komast að í slaginn.
Aftur á móti vantar okkur
verkafólk til að vinna störfin, sem
unga fólkið, sem nú er allt orðið
að doktoram og fræðingum, átti
að taka að sér. Okkur vantar
ódýran og duglegan vinnukraft í
frystihúsin, verksmiðjumar og
byggingarvinnuna. Sjálfír geta
svo okkar menn stýrt, setið á
fundum, farið í viðskiptaferðimar
og ráðstefnur í útlöndum, reykt
vindla og drakkið viskí.
Til að ekki verði hægt að núa
mér því um nasir, að ég hafi eitt-
hvað á móti erlendum ráðgjöfum
eða ráðsölum, ákvað ég að fá að
heyra hina hliðina á málinu. Ég
leitaði uppi hr. Smith, einn af
framámönnum Buffalo Konsölt-
ing Grúpp, sem höndlað hefir
ýmis verkefni fyrir íslendinga á
undanfömum áram.
Aðspurður kvaðst hr. Smith
hafa vitað mjög lítið um ísland
þar til fyrir nokkram áram, en
þá dvaldi islenzk (gullfalleg,
sagði hann) stúlka hjá vinafólki
þeirra í Buffalo. Stúlkan hafði
þekkt son eins af fremstu við-
skiptajöfram landsins, og þannig
hafði BKG komist í samband við
fyrsta íslenzka viðskiptamann
sinn. „Það má segja, að við höf-
um komið inn um bakdymar,"
sagði hann og hló.
Smith sagði Buffalo Konsölt-
ing vera búið að vinna ýmsum
fyrirtækjum mikið gagn. Hann
sagði, að ullariðnaðurinn væri nú
allur að byija að skríða saman
eftir að BKG skilaði skýrslu sinni
til forráðamannanna. í henni
væri að fínna mikinn fróðleik og
feiknarlega góðar ábendingar og
ráðgjöf. Bent væri t.d. á, að við
athugun í markaðslöndum hefði
komið í ljós, að alls staðar nema
í Rússlandi, klæjaði viðskiptavin-
ina í hörandið, þá er þeir klædd-
ust íslenzkri ullarflík.
Meðal annarra niðurstöðu-
punkta í skýrslunni væri ábend-
ing um það, að gagnlegt væri
að framleiða ullarvaming, sem
eftirsóttur væri og myndi seljast
vel. Einnig áminning um það, að
forðast bæri að hlaða upp birgð-
um af illseljanlegri vöra, og að
happasælt væri að framleiða
peysur með jafnlöngum ermum.
Hr. Smith sagðist vera mjög
spenntur og ánægður að fara að
takast á við eitt nýjasta verkefn-
ið, sem væri að gera úttekt á
rekstri flugfélagsins „Loftfélag-
ið“. Vegna þess, að langt væri í
það, að hægt væri að skila endan-
legri skýrslu, sagðist hann ekki
geta ljóstrað upp allt of mörgum
bjargráðum. Samt sagði hann,
og glotti við tönn, að eftir að
hafa flogið nokkram sinnum með
félaginu á Ameríkuleiðinni,
myndi hann stinga upp á því, að
bætt yrði við nýju farrými,
„Landa Class". Það yrði aftast í
vélinni, hljóðeinangrað frá hinum
hluta farþegarýmisins, og ein-
göngu ætlað þeim íslendingum,
sem virtust fljúga yfir hafíð til
að drekka og skemmta sér!
Fréttaritari hló ekki að þessari
sneið til íslenzkra ferðalanga og
teygðist í framan. Spurði hann
hvasslega, hvort hr. Smith hefði
ekki aðra og betri tillögur fram
að færa til að bæta rekstur flug-
félagsins. Hann sagði þá, að þeir
ráðasalar væra að hugsa um að
koma með snilldar bombu tillögu
og leggja hana fyrir stjóm félags-
ins. Hún væri sú, að því yrði
skipt í tvö flugfélög, og myndi
annað taka að sér innanlands-
og Evrópuflug, en hitt sjá um
Ameríkuflugið.
Hr. Smith sagði, að ísland
væri alveg ótrúlega góður mark-
aður fyrir ráðsölu. Þeir félagar í
Buffalo Konsölting Grúpp væra
rétt byijaðir að krafsa í yfírborð-
ið, en hefðu nú þegar tekist á
við stór verkefni og unnið mikið
gagn, að því er þeir sjálfír teldu.
„ísland nýtur nú mikilla við-
skiptavildar," sagði hann og
brosti breitt. Fréttaritari vildi
ekki láta í ljós, að hann skildi
ekki almennilega, hvað „við-
skiptavild" þýddi, svo hann vildi
nú reyna að ljúka viðtalin með
lokaspumingunni:
„Og hvaða stórverkefni era
næst á döfinni?" Hr. Smith lyft-
ist í stólnum og sagði, að félag
sitt stefndi að því að selja
íslenzka ríkinu ráð. Nú þegar
væra í undirbúningi tillögur til
ríkisstjómarinnar um ýmis svið,
þar sem BKG gæti orðið að stór-
kostlegu gagni í rekstri hins
íslenzka ríkis. Viðamesta tillagan
væri, að BKG myndi að mestu
leyti taka að sér að koma fram
fyrir hönd íslands á öllum erlend-
um ráðstefnum og þingum.
„ímyndaðu þér spamaðinn, sem
verða myndi, ef íslenzkir embætt-
ismenn og ráðamenn losnuðu við
erfið ferðalög og þingsetur í út-
Iöndum!“
Að lokum sagði hr. Smith, að
félag hans myndi einnig leggja
til, að BKG tæki að sér verkefni
þau, sem utanríkisráðuneytið nú
felur sendiráðum og ræðismönn-
um. „Við eram með skrifstofur
um heim allan, og gætu þær
auðveldlega tekið þetta að sér.
Meðal annars eram við með stóra
skrifstofu í Miami!"
Höfundur er ræðismaður ís-
lands íSuður-Flórída ogfram-
kvæmdastjóri tyá fisksölufyrir-
tæki Á Miami.