Morgunblaðið - 14.04.1988, Qupperneq 51

51
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 1988
Sveinjóna Vigfús-
dóttir - Minning
í dag verður til moldar borin amma
mín, Sveinjóna Vigfúsdóttir.
Lát ekki öldur hafsins skilja okkur að, og
árin sem þú varst hjá okkur verða að minn-
ingu. Þú hefur gengið meðal okkar og
skuggi anda þíns hefur verið ljós okkar.
Heitt höfum við unnað þér. En ást okkar
var hljóð og dulin mörgum blæjum.
En nú hrópar hún á þig og býst til að standa
nakin fyrir augiiti þínu. Og þannig hefur
það alltaf verið, að ástin þekkir ekki dýpi
sitt fyrr en á skilnaðarstundinni.
Oft vill gleymast sannleiksgildi
þeirra orða, að enginn veit hvað átt
hefur fyrr en misst hefur. Eins og
endranær hafa eflaust ófáir iðrast
með sjálfum sér ýmissa sagðra og
ósagðra orða, heimskulegra gjörða
og sársaukafullra framkvæmda nú
þegar amma mín er farin frá okkur.
Eg er svo heppin að bera enga slíka
iðrun í bijósti mér. Þótt ég hefði
auðvitað viljað njóta návistar hennar
lengur þá var samband okkar aldrei
betra og nánara en undir lokin.
Við vorum ekkert sérlega nánar
þegar ég var bam, ef eitthvað þá
var ég frekar smeyk við hana oft á
tíðum, eins og bömum er tamt hafði
ég engan skilning á því að flársjúkt
fólk hefur ekki alltaf þá þolinmæði
sem það vildi hafa gagnvart litlum
ólátabelgjum. En undir lokin var ég
nær daglegur gestur hjá ömmu minni
og afa. Fyrst ef til vill meira af nauð-
syn en af áhuga, en síðar fór mér
að fínnast það ómissandi hluti af
deginum að fara þangað úr skólan-
um, slappa af og spjalla við ömmu.
Mér til svolítillar undmnar og mikill-
ar ánægju komst ég að því að inní
þessum hægfara lasburða líkama var
góðhjartaður, stórgáfaður og stór-
skemmtilegur kvenmaður.
Við gátum spjaliað saman svo
tímunum skipti, hún sagði mér frá
því þegar hún var ung að byija að
skemmta sér, frá stríðinu og fátækt-
inni og baslinu í gamla daga og
ýmsar aðrar skemmtilegar sögur.
Kannski það sem mikilvægara er að
hún reyndi að miðla mér af reynslu
sinni og þekkingu á lífinu og mann-
fólkinu. Hún gerði sér ljóst að hún
hafði ekki alltaf breytt rétt, var sífellt
að tala mig til og gefa mér góð ráð,
því hún vildi ekki að við gerðum
sömu mistök og hún. Þó við værum
ekki alltaf sammála þá var innsæi
hennar oft ótrulega mikið. Þó að ég
sakni hennar mikið er ég fegin að
þjáningum hennar er lokið. Margt
af því sem hún kenndi mér hefur
komið að góðum notum og ég mun
njóta góðs af því alla ævi að hafa
fengið að kynnast konunni, mann-
eskjunni og lífinu sem í henni bjó.
Ég þakka guði fyrir þær stundir sem
við áttum saman og ég veit að hann
hlúir vel að henni hvar sem hún er
og minning hennar mun alltaf lifa í
bijósti okkar.
Megi guð veita ættingjum og vin-
um styrk í sorg sinni, en þó sérstak-
lega afa mínum því eins og ást hans
og þolinmæði er missir hans mikill.
Fáir voru dagar mínir meðal ykkar og orð
mín enn færri. En hætti rödd mín að hljóma
í eyrum ykkar og fölni ást mín í minningu
ykkar, þá mun ég koma aftur með auðugra
hjarta og tungu, sem auðsveipari er andan-
um, og tala til ykkar.
Já, öldur mínar munu aftur falla að strönd-
inni og þó að dauðinn skilji okkur og ég sé
grafínn hinni miklu þögn mun ég samt leita
skilnings ykkar. Og ég mun ekki leita án
árangurs.
Ef nokkuð af því, sem ég hef sagt, er sann-
leikur mun sá sannleikur birtast aftur á
hreinni tungu og í orðum, sem skyldari eru
hugsunum ykkar.
(Tilvitnanir eru úr Spámanninum
eftir Kahlil Gibran.)
Anna Magga
Það er svo maigt að minnast á
frá morgni æsku ljósum,
en vorið hló við bamsins brá
og bjó þar skarti af rósum.
(Ingi T. Lárusson)
Sveina, fóstursystir mín, er látin
eftir langa og erfiða sjúkdómslegu.
Hún lést á Vífilsstaðaspítala 4. þessa
mánaðar.
Árið 1922 kom Guðný, systir mín,
með Sveinu þá tveggja ára gamla í
heimsókn til foreldra minna á Lauga-
veg 54b, þeirra Guðríðar Helgadóttur
og Jóhannesar L.L. Jóhannssonar.
Foreldrar Sveinu bjuggu þá í næsta
nágrenni við okkur við kröpp kjör
með stóran hóp bama. Þegar að
kveðjustund kom vildi sú litla alls
ekki fara og varð það úr, að hún ílent-
ist hjá okkur með samþykki móður
sinnar. Sveina varð brátt eftirlæti
allra á heimili okkar, falleg stúlka,
vel gefin og glaðlynd. Á tíunda ári
varð hún fyrir fyrsta veikindaáfall-
inu, þá varð hún alvarlega veik af
hryggberklum. Hún lá þá nærri ár á
bakinu í gipsi á Landakotsspítalan-
um. Þetta varð að sjálfsögðu þung
raun fyrir hana, þótt gert væri það,
sem hægt var til þess að stytta henni
stundimar. Móðir mín fór næstum
daglega til hennar og dvaldi hjá henni
allan heimsóknartímann, sem þá var
frá 3—5. Berklaveikin batnaði við
leguna og Sveina gat haldið áfram
sinni skólagöngu.
16 ára hóf hún nám hjá mér í
hárgreiðslu og innritaðist um svipað
Ieyti f Iðnskólann. Rétt áður en hún
lauk námi veiktist hún aftur af berkl-
um og nú í fæti. Lá hún um tíma á
Landakoti og þar tók hún hluta af
iðnskólaprófi sínu rúmliggjandi. Með
dugnaði og þrautseigju öðlaðist
Sveina sín iðnréttindi þrátt fyrir
heilsuleysi.
Árið 1943 giftist Sveina eftirlif-
andi manni sínum, Vilhjálmi Schröd-
er. Þau eignuðust 6 böm, sem öll
eru á lífi. Síðustu árin bjó Sveina við
langvarandi heilsuleysi og reyndist
Vilhjálmur konu sinni frábærlega vel
í þeim miklu erfiðleikum.
Ég þakka tiyggð og vináttu mér
og mínum til handa, allar ánægju-
stundimar á heimili þeirra hjóna og
ekki síst þakka ég Sveinu, systur,
fyrir natni hennar og hjálpsemi við
móður mína á síðustu æviárum henn-
ar.
Votta ég eiginmanni og bömum
innilega samúð.
Ragnheiður Jóhannesdóttir
Nú er Sveina mín látin. Hún gekk
undir því nafni meðal ættingja og
vina. Oft getur dauðinn verið líkn
þegar um langvarandi veikindi er að
ræða. Sveina var búin að vera sjúkl-
ingur í mörg ár en síðustu mánuðina
dvaldi hún á sjúkrahúsi helsjúk og
þrotin að kröftum og lést í Vífils-
staðaspítala 4. aprfí sl.
Ég veit að hefði hún getað talað
þá hefði hún vilja þakka manni sínum
og bömum fyrir allar stundimar sem
þau sátu hjá henni og reyndu að
gera þennan tíma bærilegan eins og
hægt var.
Eg get ekki rakið lífsferil hennar,
því ég er ekki nógu kunnug honum,
en kýs heldur að taka upp þráðinn
þegar leiðir okkar lágu fyrst saman
fyrir 26 árum þegar dóttir hennar,
Helga, og sonur minn, Sigurður,
felldu hugi saman og framhald af
því var gifting. Núna búa þau í Ástr-
alíu og eiga þijú böm.
Og nú veit ég að Helga mfn hugs-
ar til móður sinnar með þakklæti og
trega í huga. En því miður er hún
ekki hér á landi á þessum degi. Ég
veit að hún er með hugann hjá ykk-
ur og ekki síst hjá föður sínum og
systkinum og eitt er víst að þau hjón
og böm þeirra senda ykkur hlýjar
kveðjur.
Sveina átti 6 böm, elst er Helga,
næst kemur Anna, síðan Fríða. Vil-
hjálmur, Jóhannes og Guðrún. Öll
þessi böm hafa stofnað heimili nema
Jóhannes sem býr heima hjá föður
sínum.
Sveina var góð og gjöful kona sem
vildi gera öllum gott. Ef hún vissi
af einhveijum sem illa var á vegi
staddur þá var það hennar yndi að
greiða úr þeim vanda, en hún stóð
aldrei ein í neinu því maður hennar,
Vilhjálmur, þessi ljúfi drengur, stóð
eins og bjarg við hlið hennar.
Það er svo geysilega margs að
minnast en efst í huga mínum er
þegar dóttir hennar og tengdasonur,
með yngsta bam sitt, dóttur, komu
frá Astralíu fyrir tveimur árum og
sú litla var fermd hér. Þá snerist
allt hjá Sveinu um að guð veitti henni
þá gleði að verða frísk og geta verið
við ferminguna. Henni varð að ósk
sinni og naut dagsins með okkur.
Dagurinn leið eins og ljúfur draumur.
Nú að leiðarlokum langar mig til
að þakka henni góð kynni sem aldrei
bar skugga á og um leið að þakka
samfylgdina.
Við Guðmundur sendum þér, Vil-
hjálmur, bömum ykkar, tengdaböm-
um og bamabömum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Svala Eggertsdóttir
RÉTTARHÁLSI 2
SÍMI 8 38 33
Hvít CORSICA hreinlætistæki frá
Sphinx í setti á frábæru verði.
J. ÞORLÁKSSON &
NORÐMANN H.F.
HREINIÆTI
ER OKKAR FAG
ÖISALA
á alls konar húsgögnum
m
Eldhúsborð og stólar
Kaffistofuhúsgögn
Skxifstofustólar
Borðplötur og borðfætur
Vínil- og tauáklæði
o.m.fi.
STEINAR
STÁLHÚSGAGNAGERÐ
Smiðjuvegur 2 • 200 Kópavogur • Sími 46600