Morgunblaðið - 06.10.1988, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. OKTÓBER 1988
13
Orð og tími
Myndlist
Bragi Asgeirsson
Velkist einhver í vafa um það,
að orðtákn og tími hafí eitthvað
sameiginlegt, skyldi sá líta inn á
sýningu listakonunnar Dagmar
Rhodius í .Nýlistasafninu.
Dagmar tekur ljósmyndir að
veðrun tímans í náttúrunni, brim-
sorfnu fjörugijóti — eitthvað sem
skírskotar til þess, að dropinn
holar steininn eins og tíminn veðr-
ar málið líkt og önnur mannanna
verk. Seinna stækkar hún þær
myndir, sem henni hugnast helst
að þjóni hinu hinu setta markmiði
og bætir við myndtáknum, einu
tveimur eða þremur, sem eiga
vísast að tákna mótun og veðrun
tungumálsins. Gijót fjörunnar er
veðrað af tímanum og liggur því
einkar vel við sem bakgrunnur
hinna blökku, fjarrænu og óbifan-
legu tákna, sem minna um sumt
á skrift Austurlanda, sem getur
verið liður í því að vísa til ijarlægð-
arinnar í tíma og rúmi.
Með þessum leik sínum mun
listakonan vilja minna á óravíddir
tímans og að baki þessarar veðr-
unar og tímans tannar liggur fa-
lið mál sjálfrar náttúrunnar. Veðr-
unin er þá táknmál náttúrunnar,
sem segir sögu, er spannar óraví-
ddir tímans og er samofín eilífð-
inni. Táknmál náttúrunnar er fjöl-
breytilegt og mjúkt, því að henni
liggur ekkert á, en hið harða tákn-
mál mannsins getur á móti virkað
sem undirstrikun þess, hve verk
hans mega sín lítils gagnvart stór-
fenglegu máli náttúrunnar.
Hver og einn getur svo beitt
hugarflugi sínu og skáldlegu inn-
sæi í að ráða í þær gátur, er lista-
konan Dagmar Rhodius leggur
fyrir sjáöldur skoðandans, en það
liggur ljóst fyrir, að þetta er hug-
myndafræðileg list út í fingur-
góma.
Hér er um þróunarsögu að
ræða — eða öilu heldur skírskotun
til eins þáttar hennar og allt er
forgengileikanum ofurselt — mál
þróast og mást út eins og allt
annað, veðrast og holast, en end-
umýjast um leið á skyldan hátt
og náttúran sjálf endumýjar sig
í sífellu af stakri rósemd og
tign.,.
Á 1 *
m iv it
■í n u
Glermyndir
Einfaldleikinn er það sem máli
skiptir í öllu undir sólinni og svo
er einnig um mannanna verk.
Þó að mörg mannanna smíða-
verk séu íburðarmikil og mikið
borið í þau en önnur sára einföld
þá er burðargrindin, sem öllu held-
ur uppi, að jafnaði háð sömu lög-
málum. Það er einungis útfærslan
sem er önnur. En þessu vill marg-
ur gleyma eða kemur einfaldlega
ekki auga á sem lætur einungis
ytra byrði hlutanna hafa áhrif á
sig. Þessi gömlu en þó síungu lög-
mál koma ósjálfrátt upp í hugann
við skoðun glermynda Höllu Har-
aldsdóttur í Gallerí List, í Skip-
holti 50B.
Eftirminnilegustu myndir henn-
ar á þessari sýningu eru einmitt
hinar einföldustu í útfærslu, lit og
byggingu svo sem nr. 1, 3, 4, 8,
10 og 11 og marka umtalsverða
framför í listsköpun gerandans.
Þær eru á allan hátt hreinni og
myndrænni mörgu öðru sem frá
honum hefur komið um dagana
og er auðséð að dvölin á verk-
stæði bræðranna Oidtmann í
Linnich hefur haft afgerandi áhrif.
Halla hefur víða komið við í
listköpun sinni og verið hér dugleg
að bjarga sér, sem er hæfileiki út
af fyrir sig í listinni, — er ég hér
að vísa til hins langa formála sýn-
ingarskrár, sem gefur ítarlega
hugmynd um hin mörgu verkefni
sem hún hefur fengið um dagana.
Á sýningunni eru einnig teikn-
ingar og vatnslitamyndir, sem má
telja einhvers konar æfingar fyrir
sjálfa glermyndagerðina. Það allt
er miklu síðra myndunum, er ég
taldi upp hér áður enda líkast sem
að hún komist ekki í sama sam-
band við efniviðinn og þegar hún
Halla Haraldsdóttir við eitt verka sinna.
vinnur í gleri, höndla ekki dýpt
hans.
En dregið saman í hnotskum
þá er enginn vafi á að þetta sé
heillegasta sýning Höllu Haralds-
dóttur til þessa.

hii f^íctci
JlU StmCUi/ l
veraívafk
TEAM hillu- og skápaeiningakerfið er stórkostlegt!
Það fæst í svörtu, hvítu og svart/grátt.
Oteljandi uppsetningarmoguleikar.
RiYKJAVÍK
umhvað
Þetta
eru skáparnir
sem fólkið
kaupir
í dag.
ííl
niíi>lö9nvííi3 i niiin
«fl08 .flflÍ9 &BÍ9 iisft .m njbn i