Morgunblaðið - 17.11.1988, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. NÓVEMBER 1988
Valgeir og Mike Shepard í Stemmu. Ljósmynd/BS
Gengið í málið
Valgeir Guðjónsson, Stuðmaður
með meiru, einn á ferð
Valgeir Guðjónsson hefur lengi
veriö snar þáttur f fslenskri popp-
menningu sem Stuðmaður, en
öllu nýstárlegri er hann í hlut-
verki sólóstjörnu. Menn œttu þó
að venja sig við þá ímynd þvf
Valgeir er að vinna að sinni fyrstu
sólóplötu og hefur fullan hug á
að haida fram þeim ferli.
Rokksíðan gekk á fund Valgeirs
í ísbjarnarhúsinu gamla á Seltjarn-
arnesi, en þar er til húsa hljóðver-
ið Stemma og þar hefur Valgeir
eytt tímanum undanfarið við plötu-
gerðina.
Valgeir, er eitthvað sérstakt
um plötuna að segja?
Þetta er plata sem ég er búinn
að ganga lengi með í maganum
og höfðinu. Þetta er eitthvað sem
ég hef látið sitja á hakanum, því
það hafa alltaf verið að koma upp
verkefni sem hafa tekið frá mér lög
og kraft, en nú ákvað ég að kom-
inn væri tími til að ganga í þetta
mál og ég er reyndar furðu ánægð-
ur með útkomuna.
Er þetta þá eitthvað sem er
verulega frábrugðið þvf sem þú
hefur verið að gera fram að
þessu?
Ég hugsa að þetta sé nú ekki
verulega frábrugðið, en ég vona
að þetta sýni einhverjar nýjar hlið-
ar í bland við gamla takta.
Ertu að fá útrás fyrir eitthvað
sem þú hefur bælt inni liðin ár?
Nei, ég held ég hafi aldrei þurft
að bæla nokkuð innra með mér,
en máliö er að á þessari plötu get
ég gert það sem mér sýnist án
þess að þurfa að vera að taka til-
lit til annars fólks. Það er ég sem
ræð ferðinni, en ekki geri ég þetta
þó allt einn, ég hef mér til halds
og trausts þá menn sem ég hefði
einmitt helst vilja hafa við gerð
þessarar plötu, þá Ásgeir Óskars-
son og Björgvin Gíslason, sem
hafa lagt mér lið við útsetningar
Tónleikar
í kvöld verða haldnir tónleikar
í veitingahúsinu Rétt hjá Nonna
við Austurvöll, en nýverið lauk
miklum breytingum á húsnæði
staðarins, sem áður hét m.a.
Óðal, Kreml og Lennon.
Á tónleikunum koma fram
hljómsveitirnar Daisy Hill Puppy
Farm, Wapp, Huus og Smurf, en
þær eru allar, að þeirri fyrstnefndu
frátalinni, nýjar af nálinni. Daisy
Hill Puppy Farm hefur aftur á
móti sent frá sér smáskífuna Roc-
ket Boy, sem vakti nokkra athygli
í Bretlandi. Ljósmynd/BS
Jói í Daisy Hill Puppy Farm
samhliða því sem þeir hafa spilað.
Við sjáum um hljóðfæraleikinn í
sameiningu og við bætist að við
komumst að því að upptökustjór-
inn, Mike Shepard, er snjall bassa-
leikari sem hefur starfað sem
slíkur í sínu heimalandi. Þar var
því komin lítil hljómsveit. Síðan
komu til sögunnar tveir blásarar
og þá eru hljóðfæraleikarar upp
taldir. Blásararnir eru þeir Kristinn
Svavarsson sem leikur á saxófón
og svo Ómar Ragnarsson sepn
blístrar; tveir blásarar, saxófón-
leikari og flautaþyrill. Ég var að
leita að góðum flautara og mér var
bent á Omar, en hann hefur ekki,
svo ég viti, komið fram sem slíkur
á plötu. Mér skilst nú að hann sé
að velta því fyrir sér að gera flaut-
plötu, enda er alger eyða í íslensku
tónlistarlífi þar sem flautið er.
Er eitthvað sérstakt yrkisefni
sem þú velur þér f textum?
Nei, það er engin heildarhugsun
á bak við plötuna, hún er hvorki
veðurfræðilegs né jarðfræðilegs
eðlis umfjöllunin á þessari plötu,
svo ég taki nú mið af mínum gömlu
félögum. Textarnir eru svona litlar
myndir úr tilverunni sem erfitt er
að útskýra í fáum orðum, lögin
verða eiginlega að fá að syngja
fyrir sig sjálf.
Gerir þú þér einhverjar sér-
stakar vonir með plötuna, eins
og að hún verði til þess að þú
farir að gera meira á eigin spýtur?
Ég er nú þegar byrjaður á því
með þessari plötu og það má líta
á hana sem skref á þeirri leið, en
hún breytir kannski ekki svo miklu,
hún er bara einn af þeim hlutum
sem ég er farinn að taka mór fyrir
hendur.
Þetta er þá ekkert tímamóta-
verk?
Fyrir mig er þetta náttúrulega
tímamótaverk, en ég veit ekki
hvernig verður með aðra.
Skemmtilegar hljómsveitir
verða að hafa spilaeldmóð
Strax og pólskiptin
Stutt er síðan hljómsveitin
Strax, sem kannski ætti frekar
að kalla dúettinn Strax, enda ein-
göngu skipuð þeim Ragnhildi
Gfsladóttur og Jakobi Magnús-
syni, sendi fá sér plötuna Eftir
pólsktptin. í tengslum við þá út-
gáfu Ijóstruðu vísindamenn upp
um áður óþekktar staðreyndir um
framtíð íslands, sem ekki verða
raktar hér.
Á plötunni hafa þau Jakob og
Ragnhildur sér til aðstoðar heims-
kunna tónlistarmenn í bland við
landskunna, þeirra á meðal Alan
Murphy, Preston Ross Heyman,
Busta Jones, Jón Kjell Seljeseth,
Þórð Árnason, Karl Sighvatsson
og Jóhann Ásmundsson, svo ein-
hverjir séu nefndir. Rokksíðan
mælti sér mót við Jakob, sem telst
helmingur Strax, í Ingólfsbrunni.
Vart verður annað sagt en að
platan sé með alþjóðlegt yfir-
bragð; helstu hijóðfæraleikarar
erlendir, textar með alþjóðlegar
visanir og það má halda því fram
að tónlistin taki mark af því sem
er að gerast úti í heimi, er ein-
hvað meira í aðsigi en útgáfa hér
á landi?
Ég læt öðrum hinn markaðslega
þátt eftir, en það er engin launung
á því að bæði Skífan og Steinar
hafa verið að vinna að því að koma
tónlistarmönnum á sínum snærum
á nýja markaöi, í það minnsta
sínum flaggskipum. Þetta er þó
alltaf spurning um rétt lag á réttum
tíma á réttum stað og það getur
vel verið að það sé eitthvað slíkt
á þessari plötu, eða á næstu, en
við missum ekki svefn út af þvi.
Nú heyrði ég því fleygt að þið
mynduð spila í London.
Já, það hefur verið pælt eitthvað
í þvi að spiia þar nokkrum sinnum
og þá kannski víðar, en það er
ekki endanlega frágengið.
Hafið þið þá tekið upp enskan
söng við einhver lög?
Á nokkur lög, já, til að hafa í
bakhöndinni.
Síðustu Straxplötur voru með
enskum textum, eru þetta pól-
skipti hjá Strax?
Idealið hefur vitanlega alltaf ver-
ið að vera með íslenska texta á
plötum sem gefnar eru út fyrir
íslenska áheyrendur. Það verður
að segjast eins og er að síðasta
plata var ekkii nema hálfkaraö verk
að því leyti að það gafst ekki timi
til að vinna hana til fulls. Hún var
unnin á þremur vikum í óskapleg-
um spreng, ég var raunar í öðru á
meðan og Ragnhildur var með
nýburann á arminum. Það voru til
einhverjir textar á íslensku, en
ekki allir og ákvörðun var því tekin
um að hafa allt á ensku. Valgeir
átti svo einhvern slatta af enskum
lögum og ég líka þannig að þetta
fór svona. Stefnan er samt sú að
íslenskir textar skuli þaö vera á
íslandi en enskir annars staðar.
Textahöfundar á þessari plötu
eru ýmsir.
Við ætluðum upphaflega að
koma þessari plötu út í sumar,
byrjuðum að semja i febrúar auk
þess að ný lög fæddust eftir að
vinnsla plötunnar hófst. Textarnir
taka hinsvegar alltaf lengri tíma
og við leituðum til nokkurra vina
og kunningja til að yrkja, en það
tók engu að síður of langan tíma
og því var ákveðið að fresta útgáf-
unni fram á haust. Það er þó eng-
in ástæða til að sjá á eftir því, því
textahöfundarnir voru góðir menn
eins og Sjón, Bjóla og Steinunn
Þorvalds, auk okkar, Valla og Egils.
Snúum okkur að tónlistinni. Á
plötunni eru f það minnsta tvö lög
sem hafa á sér mikið reggíyfir-
bragð, eitt lag með salsatakti og
á einum stað bregður fyrir ind-
verskum hljóðgerfli.
Þessi karabísku áhrif sem þú
nefnir, reggíáhrifin og Havanaryth-
minn, eru líklega til komin vegna
Morgunblaðið/Árni Sæberg
þess að við vorum á þeim slóðum
þegar lögin urðu til. Við vorum í
New Orleans meðal annars og þar
fékk maður tónlistina beint í æð
allan sólarhringinn og allstaðar
voru menn að spila. Það var mikil
uppljómun að koma á þennan stað
þar sem maður sá fyrir sér þræl-
ana koma í þessa tónlistardeiglu
þar sem þeirra tónlistararfur
blandaðist evrópskri tónlist og
skapaði það sem er popptónlist i
dag. Maður sá tónlistarsöguna í
nýju samhengi og í kjölfar þess
komu eflaust þau áhrif sem þú
varst að nefna inn á þessa plötu.
Nú er Egill á myndinni framan
á plötuumslaginu en hann er ekki
talinn með f Strax aftan á þvf, er
hann ekki í hljómsveitinni?
Nú hefur Egill mikið fram að
færa fyrir hljómsveitina en hans
ferill hefur færst í aðra átt, þ.e. til
kvikmynda og sviðsleiks og við
gerðum því samkomulag við hann
um það að hann væri með okkur
þegar hann gæti, en við værum
ekki bundin af fjarveru hans þegar
hann gæti ekki verið með. Strax
er þvi í raun ég og Ragga, en svo
raðast bara i kring um það eftir
því sem við á.
Er það ekki þungt í rekstri að
vera með í hljómsvertinni erlenda
hljóðfæraleikara?
Jú, víst er það. Við ætlum að
fara í hljómleikaferð á næstu
tveimur mánuðum með lágmarks
aðstoðarmenn til að spila um land
allt, og þá kannski tvisvar eða
þrisvar á dag í skólum og stofnun-
um meðal annars, og það er ekki
hægt að bjóða erlendum tónlistar-
mönnum upp á slíkt. Það er varla
aö það sé hægt að sumri til hvað
þá að vetri. Við verðum því með
íslenska tónlistarvíkinga meö okk-
ur, þá Sigurð Gröndal, Sigfús Ótt-
arsson og Baldvin Sigurðsson.
Okkur langaði að gera þetta svona
núna og vera í nánu sambandi við
áheyrendur.
Eru einhver lög á plötunni sem
þú heldur upp á umfram önnur?
Fyrir minn smekk þá eru það
helst reggíættuðu lögin og svo þau
tvö sem Sjón kom nálægt,
skrímslalagið og dínósárasöngur-
inn, það eru lög sem hafa öðruvísi
uppbyggingu og það er ekki svo
gott að setja fingurinn á það hvað
það er sem gerir þau öðruvísi, þú
veist ekki í hvaða poka þú átt að
setja þau.
Eru þau lög þá vísbending um
þaö hvert þú vilt beina hljóm-
sveitinni?
Já, mig hefur langað til að gera
eitthvað svolítið ævintýralegt. Ég
er satt best að segja orðinn dálítið
leiður á þessu formi sem nú hefur
viðgengist allt of lengi. Þegar hipp-
atímabilinu lauk og diskóið tók við
var þetta komið niður i magurt
form sem var intro, vers, chorus,
vers, chorus, chorus, eða eitthvað
svoleiðis. Þó að þetta geti verið
ágætt þá er þetta voða takmarkað
fyrir eina spilandi hljómsveit eða
spunaglaða söngkonu. Ég hef vilj-
að sjá það að hljómsveit væri að
spila sértil gamans og ég hef fund-
ið fyrir því þegar við höfum verið
að undirbúa þessa væntanlega
ferð okkar.
Þannig aö þú ert aö brjótast
út úr forminu?
Já, meðvitað eða ómeðvitað.
Vitanlega er gott lag alltaf gott lag
og það hefur sitt staðlaða form,
en hinsvegar er góð músík líka góð
músík og hún þarf ekki endilega
að byggjast á einhverju litlu sætu
lagi sem allir geta lært eftir eina
hlustun. Víst þurfa flestar hljóm-
sveitir að hafa eitthvað í þá veru,
svona í bland, en skemmtilegar
hljómsveitir verða líka að hafa
spilaeldmóð.
Það heyrist á plötunni aö Ragn-
hildur hefur breytt um söngstil
og það mætti halda því fram að
hún sé farin að nota röddina eins
og hljóðfæri.
Já, hún er kannski farin að nota
rödina meira eins og einhverskon-
ar hljóðfæri, hún er alltaf að gera
tilraunir og leika sér að því að brjót-
ast úr viðjum vanans. Við erum
a.m.k mjög sammála um það að
viðhalda ævintýramennskunni og
nota röddina m.a. til spuna.
Er eitthvað sérstakt sem þú
vih segja um plötuna?
Nei, en ég vona að ef maður
getur haft áhrif á einhverja í kring
um sig þá gæti þessi plata kanski
verið einhver vísbending um leiðir
út úr hinu staðlaða formi sem svo
margir hafa verið að velta sér upp-
úr undanfarin ár.
Hver er framtíð Strax?
Hún er sú sama og framtíð okk-
ar og það er ekki gott að ráða í
hana, en við höldum áfram að
gera góða músík, betri músík, og
að flytja hana sem oftast og sem
víðast.
Plötur
frá
Takti
í upptalningu á íslenskum
plötum á Rokksíðunni fyrir
skemmstu láðist að geta útg-
áfu Takts og úr því verður
að bæta.
Taktur hefur einna helst lagt
fyrir sig geisladiskaútgáfu og
safnútgáfu í seinni tíð, en gef-
ur einnig út nýja tónlist. Fyrir
jólin kemur út geisladiskur
með Grafíkplötunni Get ég
tekið cjéns og geisladiskur
með þekktustu lögum Hljóma
í tilefni af 25 ára afmæli sveit-
arinnar, en einnig er væntan-
legur diskur með gömlum lög-
um með Hauki Morthens.
Jassplötur verða tvær, ein
plata með Guðmundi Ingólfs-
syni og félögum, sem leika
íslensk þjóðlög og eigin lög,
og önnur með Birni
Thoroddsen og kvintett hans,
sem skipaður er dönskum
jassleikurum. Til viðbótar við
þetta sendir Taktur frá sér
þriggja plötu kassa með Maríu
Markan og sönglögum Gylfa
Þ. Gíslasonar og tvær barna-
plötur.