Morgunblaðið - 12.03.1991, Blaðsíða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. MARZ 1991

ft
7íL vonarog vara ef þ ú s£yldir-Pa
yfirá rziueii ijósL."
Láttu það ekki draga úr
sigurvissunni, þó ég birtist
hér ...
Viltu ræða víð mig, undir
eitt auga ...
HÖGNI HREKKVÍSI
Skírið lærisveinana
Barnaskím
- svar til Sóleyjar Jónsdóttur
Kæra Sóley Jónsdóttir. Þú ferð í
grein þinni hörðum orðum um bam-
askírn: „Fólk er blekkt í hinu allra
mikilvægasta máli, þegar kennt er
að bamaskímin sé inntökuskilyrði i
Guðsríki." Ég býst við að þú hefðir
ileppt þessari dómhörku, ef þú hefð-
r hugleitt, hvemig fagnaðarerindið
breiddist út á fyrstu öld. Það gerðist
ekki eins og í Gamla testamentinu,
þegar viðkomandi varð meðlimur
Guðs útvöldu þjóðar með umskum.
Postularnir töluðu uftr í sam-
kunduhúsum við fulltíða fólk. En það
útilokar þó ekki, að síðar var skírt
„allt heimilið". Textmn, sem þú
bendir á heldur svo áfram (Post. 16,
33): „Og var hann þegar skírður og
allt hans fólk.“ Útilokar þessi texti
lítil böm frá skím? Nei.
Síðan segir í Postulasögunni 16,.
16: „Hún (Lýdfa) var skfrð og heim-
ili hennar.“ Páll postuli skírði sjálf-
n r. Stnfanaa. na. hfiimilL hans 'aik-
i=hús 1. Kor. 1, 16). Talar Páll
postuli um það, að hann hafi ein-
Að tilheyra Jesú Drottni merkir
þjá Páli að „vera limir á líkama
hans“ (Efsusbr. 5, 30). Kirlgan er
Ifkami hans (Ef. 1, 23).
Nú má því spyija: Eigum við að
trúa því, að Jesús vi|ji ekki að böm-
in séu limir á líkama sínum? Eða
mundi Jesús, sem sýndi það að hann
var „bamavinur rnesti", hrekja böm-
in frá sér, þegar foreldrar óska þess,
að bömin þeirra verði líka Iimir á
líkama hans?
En 1 Sogu Trúarsetninga (hand-
bók B. Neunheuser IV. bindi) segir.
„Það getur verið erfítt að sanna
bamaskím beint út frá Nýja testa-
mentinu. En það eru bara engin rök
gegn gildi bama8kímarinnar og það
sannar alls ekki að hún sé í ósam-
ræmi við Heilaga Ritningu. Spum-
ingunni um þetta mál er svarað f
postullegri erfikenningu, sem túlk-
ar og greinir rétt efni Heilagrar Ritn-
ingar."
fívaó merkir pa erfikenning og
erfðavenja? Þessu má svara sem
svo, að bar komi allt fram, sem er
En ef kennivald kirly'unnar r
fella umskumina, má það þá
líka kveða upp úr og staðfei
bamaskímina, sem hvergi er bön
uð í Biblíunni?
Og hvað segir þá erfikenning
um bamaskímina? Origenes, fræ
asti biblfufræðingur 2. og 3. ald
sem fór til Rómar, Grikklands, N
austurlanda, Egyptalands og
með biblíuskóla í Palestínu, ritar
um bamaskím, að uppmni hen
sé postullegur. Og það sama se
t.d. einnig Ágústínus.
Ef við tölum um skímina er mil
vægt að hafa umskumina í hu
enda kallar Páll postuli skfrr
„umskum Krists, sem ekki er £
með höndum" (Kól. 2, 11).
Kom þá skfm í stað umskur
sem very'ulegast var gerð á 8. d«
Það er kunnugt að 3. kirkjuþing
Karþagó 268 ákvað, að leyfi
væri að skíra lítil böm fyrr t
dögum eftir fæðingu, ef hætta
talin á því að viðkomandi bam
Sambandið er skýrt.
Loks má svo segja þetta:
bamaskfmin gefur ekki réttini
inngöngu f Guðsríki, f kirkjuna
hafa nær engir kristnir menn
heyrt kirkjunni frá fyrstu öl<
Komu þeir þá ekki til sögunnar
en á 16. öld með sértrúarflokki b
fetaÉÉ^^i^^rekki annaf
Séra Jón Habets. Ég hef lesið
svar þitt til mín í Morgunblaðinu
þann 16. febrúar. Þar er ekki að
finna nein haldbær rök með barna-
skírn. Við því er heldur ekki að
búast, vegna þess að slík rök finnast
hvergi í kenningu Jesú Krists í
Nýja testamentinu. Það eru léleg
rök með barnaskírn, að gera ráð
fyrir að ung börn hafi tilheyrt þeim
heimilum, þar sem segir í Nýja test-
amentinu, að allt heimilisfólk hafí
verið skírt. Hvað skyldu þau vera
mörg heimilin á íslandi, þar sem
engin ung börn eru innan veggja?
Hagstofan getur trúlega gefið svar
við Jpví.
Eg las í grein þinni: „Er þá ein-
hvern texta að finna í Nýja testa-
mentinu, sem bannar að skíra börn
eða sem segir að það megi aðeins
skíra fullvaxið fólk? Nei, slíkt segir
enginn texti.“ í Nýja testamentinu
er texti, sem segir skýrt til um það
hveija eigi að skíra, sá texti er í
Matteusar guðspjalli 28:19. „Farið
því og gjörið allar þjóðir að læri-
sveinum, skírið þá í nafni föður,
sonar og heilags anda.“ (Þýðing
1981). Aðeins er boðið að skíra þá
sem gerast lærisveinar Drottins
Jesú. Ung böm geta á engan hátt
talist lærisveinar. Fullvaxta fólk,
sem ekki er lærisveinar Jesú, á
heldur ekki að skíra. í Postulasög-
unni, 8:37, kemur fram að ekki
mátti skíra (niðurdýfingaskírn)
nema þá sem tekið höfðu trú á
Drottin Jesu.
í grein þinni stendur: „Gagnvart
þessu (þ.e. Biblían talar um. skírn
í sambandi við synd, iðrun og trú)
ÞAKKIR
Hinn 15. febrúar var ég svo
óheppin að hrasa í hálku og lær-
bijóta mig. Mín heppni var að lenda
á þessum ágæta spitala. Umhyggj-
an og þjónustan hér er hreint og
beint frábær. Allt starfsfólkið er svo
hlýlegt og hefur alltaf tíma fyrir
mann. Gefur fallegt bros og klapp
á kinn — það hefur ekki lítið að
segja þegar eitthvað amar að. Ykk-
ur þakka ég af alhug allt sem þið
hafið fyrir mig gert á Landakots-
spítala, deild 2-B. Einnig þakka ég
þeim fjölmörgu sem hafa heimsótt
mig og sent mér gjafir og blóm.
Hafið hjartans þökk fyrir allt. Guð
blessi ykkur öll.
Hulda Ingimundardóttir
ber að benda á það, að skírnin er
hrein gjöf.“ Þessi staðhæfing þín
stenst ekki og hefir enga stoð í
Nýja testamentinu. Ég les einnig:
„Ef barnaskím gefur ekki réttinn
til inngöngu í Guðsríki, í kirkjuna,
þá hafa nær engir kristnir menn
tilheyrt kirkjunni frá fyrstu öldurn."
Við vitum af Guðs Orði, kenningu
Jesú Krists í Nýja testamentinu að
bamaskím gefur engan rétt til
inngöngu í Guðs ríki. í guðspjalli
Jóhannesar, 1:12, stendur: „En öll-
um þeim, sem tóku við honum
(Jesú), gaf hann rétt til að verða
Guðs börn, þeim sem trúa á nafn
hans, sem ekki eru af blóði, né
heldur af holds vilja, né af manns-
vilja, heldur af Guði getnir." Þarna
er verið að tala um andlega fæðingu
fyrir trú, í samræmi við það sem
Jesú Kristur sagði við Nikódemus:
„Sannlega, sannlega segi ég þér,
enginn getur séð Guðsríki nema
hann endurfæðist." (Jóh.3:3).
Ég stend við það sem ég sagði
í grein minni þann 16. desember,
að það er verið að blekkja fólk í
hinu allra mikilvægasta máli, þegar
kennt er að barnaskírnin sé inntök-
uskilyrði í Guðs ríki. Það er alvar-
legt að boða lygi í nafni Drottins.
(Sjá Jeremíabók 28:15-17). Barna-
skírn er ekki framkvæmd eftir boði
Drottins, hún er aðeins mannaboð-
orð og hún gerir engan kristinn.
Kristur kenndi að menn verði
kristnir með því að trúa á hann
og fylgja honum. Kristnir menn á
fyrstu öldum tilheyrðu hinum ýmsu
fijálsu kristnu söfnuðum, og gera
vissulega enn í dag, þó svo að lítið
fari fyrir slíkum söfnuðum á íslandi.
í Biblíuþýðingunni frá 1914 er
ekki notað orðið „kirkja“ um samfé-
lag trúaðra, heldur orðið „söfnuð-
ur“. í Efesusbréfinu 1:22-23 stend-
ur: „Já, alt hann lagt undir fætur
honum og gefið hann söfnuðinum
svo sem höfuðið yfír öllu, en söfn-
uðurinn er líkami hans og fyllist
af honum, sem sjálfur fyllir alt í
öllum." Þarna er verið að tala um
hina trúuðu (sjá Efesusbréf 1:1),
en ekki þá sem tilheyra einhverri
kirkju fyrir barnaskírn og fermingu.
Þetta skyldu menn athuga vel. Þeg-
ar ég tala um „kirkjunnar menn“,
á ég við þá, sem stóðu fyrir því
fyrirkomulagi, sem nú þekkist í
þjóðkirkjum. Það er á margan hátt
ólíkt því, sem hinir fijálsu kristnu
söfnuðir viðhafa.
Ég les lokaorðin þín, séra Jón
Habets: „Þröngsýni kæfír og veldur
sundrungu í hjörð Guðs.“ Þessu er
ég innilega sammála. En hvað er
þröngsýni? Þröngsýni er fólgin í því
að sjá ekki sannleika Guðs Orðs
fyrir erfíkenningum manna. Það
væri sannarlega dásamlegt ef allir
sanntrúaðir vildu sameinast um að
hafa Guðs Orð að leiðarljósi og
meta boðorð Drottins Jesú meira
en mannasetningar. Jesús Kristur
sagði í Jóhannesar guðspjalli 14:15:
„Ef þér elskið mig, þá munuð þér
halda boðorð mín.“
Sóley Jónsdóttir,
Akureyri.
Víkveiji skrifar
Athygli þjóðarinnar beindist
mjög að formannskjöri á
lands fundi Sjálfstæðisflokksins um
helgina. Og ekki að ástæðulausu.
Þetta var í fyrsta sinn í sögu flokks-
ins, sem varaformaður bauð sig
opinberlega fram gegn formanni
og í fyrsta sinn í sögu flokksins,
sem formaður er leitar eftir endur-
kjöri er felldur úr embætti. Þar að
auki áttust við tveir helztu forystu-
menn Sjálfstæðisflokksins hin síðari
ár.
Hins vegar er þetta ekki í fyrsta
sinn, sem kosið er á milli tveggja
sterkra forystumanna í Sjálfstæðis-
flokknum. Slík kosning fór fram á
landsfundi 1971 milli þeirra Geirs
Hallgrímssonar og Gunnars Thor-
oddsens. Þá var kosið um það, hvor
þeirra skyldi verða varaformaður-
Sjálfstæðisflokksins. Geir átti að
baki glæsilegan borgarstjóraferil
eins og raunar Davíð nú og gegndi
því embætti í rúmt ár í viðbót eftir
þann landsfund. Gunnar átti einnig
að baki glæsilegan borgarstjórafer-
il, hafði unnið einhvem mesta sig-
ur, sem þá fóru sögur af í borgar-
stjórnarkosningunum 1958, verið
fjármálaráðherra frá 1959 til 1965,
frambjóðandi í forsetakosningum
1968 og jafnframt gegnt stöðu
sendiherra í Kaupmannahöfn og
síðar starfi hæstaréttardómara um
skeið. Þetta varð að vonum hörð
kosningabarátta og afar tvísýn en
henni lyktaði, sem kunnugt er, með
sigri Geirs.
Gunnar Thoroddsen varð hins
vegar varaformaður Sjálfstæðis-
floksins aðeins fjórum árum síðar
á landsfundi 1975. Þá hafði Jóhann
Hafstein látið af formennsku sökum
heilsubrests og Geir tekið við.
Magnús Jónsson hafði verið kjörinn
varaformaður flokksins með honum
en lét af því starfi einnig vegna
heilsubrests.
Það er því ekki í fyrsta sinn nú,
að fyrrverandi varaformaður Sjálf-
stæðisflokks telur við því starfi á
ný, þótt lengri tími hafí liðið frá
því að Gunnar lét af því starfi og
tók við því aftur en frá því að Frið-
rik Sophusson lét af því og tók við
því aftur. í tilviki Gunnars voru það
10 ár en u.þ.b. eitt og hálft ár hjá
Friðriki.
Mikil spenna var á landsfundin-
um nú vegna formannskjörs
ins en andrúmsloft hefur áður verið
rafmagnað á þessum fundum. Auk
fyrrnefndrar kosningar um vara-
formann 1971 er landsfundurinn
1981 mörgum minnisstæður en þá
fór fram eitt allsheijar uppgjör
flokksins við Gunnar Thoroddsen
vegna stjórnarmyndunar hans í árs-
byijun 1980. Það uppgjör stóð í
heilan dag á landsfundinum og
minnist Víkveiji þess, að þáverandi
forsætisráðherra hreyfði sig ekki
úr sæti sínu allan daginn nema til
þess eins að fara í ræðustól.
XXX
að er hins vegar umhugsunar-
efni, hvað návígi sjónvarpsvél
anna er orðið mikið á fundum sem
þessum. Þeir, sem eru í aðalhlut-
verkum á slíkum fundi verða að
búast við því, að hver svipbrigði í
andliti þeirra, þegar úrslit liggja
fyrir séu send inn á heimili fólks.
Þetta er miskunnarlaus veröld.