Morgunblaðið - 20.12.1991, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. DESEMBER 1991
JjJTlnnÆj
Jólin nálgast
Verið vel klæddyfir hátíðirnar.
Glæsilegur fatnaður.
Opið á laugardagfrá kl. 11-22.
Sunnudagfrákl. 14-18.
co
cz
<
m
co
VERSLUNARHUSINU MIÐBÆR
HÁALEITISBRAUT 58-60 S: 38050 105 RVK.
ScaniaT142H6x2 '86
Timburbíll
Scania T 82 M 4x2 '86
Kranabíll með svefnklefa (pallur)
ScaniaT142H6x2 '85
Timburbíll
Scania G 82 M 4x2 '85
Fastur pallur með vörulyftu
ScaniaP112M6x2 '84
Fastur pallur með vörulyftu
Scania G 82 M 4x2 '84
Norba sóparabíll
ScaniaR142H6x2 '81
Gámalyfta
Scania LBS1116x2 '77
Dýraflutningabíll
Scania LS111 S42 6x2 '76
Pallur með sturtu
ScaniaLBS1116x2 '76
Fastur pallur með vörulyftu
ScaniaL 85.42.4x2 '71
Pallur með sturtu, Ticokrani K54
Volvo F7 4x2 '79
Pallur með sturtu, Ticokrani
AB Berner & Co
AB Bemer & Co, Box 363, S-831 25 Östersund Sverige
Tel. +46 631172 40. Fax +46 63 11 34 16.
Verðbreytingarstuðull
fyrir áríð 1991
Samkvæmt ákvæðum 26. gr. laga nr. 75,
14. september 1981, um tekju- og eignar-
skatt, sbr. 1. gr. laga nr. 36, 2. apríl 1991,
um breytingu á þeirri grein, hefur ríkis-
skattstjóri reiknað verðbreytingarstuðul
fyrir árið 1991 og nemur hann 1,0618
miðað við 1,0000 á árinu 1990.
Reykjavík 18. desember 1991
m
RÍKISSKATTSTJÓRI
Minning:
Gunnar B. Jensson
húsasmíðameistari
Gunnar B. Jensson, húsasmíða-
meistari, lést í Landspítalanum
fimmtudaginn 12. þ.m. eftir erfíð
veikindi.
Gunnar var fæddur 27. júlí 1929
í Brekkholti við Drafnarstíg hér í
borg. Foreldrar hans voru þau Þur-
íður Þórðardóttir og Jens Eyjólfs-
son, húsasmíðameistari. Gunnar
ólst upp hjá móður sinni og að loknu
hefðbundnu skyldunámi hóf hann
nám í húsasmíði hjá móðurbróður
sínum, öðlingnum Ingvari Þórðar-
syni, sem hann mat mikils. Eftir
að námi lauk vann Gunnar við húsa-
smíðar um margra ára skeið og
aflaði sér meistararéttinda í grein-
inni. Upp úr 1960 sneri hann sér
að rekstri vinnuvéla og verktaka-
starfsemi í jarðvinhu og síðar í
húsbyggingum í Selási á landi sem
hann eignaðist að föður sínum látn-
um. Það var hér í Selásnum sem
leiðir okkar Gunnars lágu saman,
en ég hafði keypt hér íbúð og eign-
ariandskika árið 1963. Kynni okkar
Gunnars hófust við stofnun Félags
landeigenda í Selási árið 1967. Þar
var hann framarlega í flokki og
lengst af í stjórn félagsins enda
langstærstur landeigandi og liags-
munir hans miklir. Sá er þessar lín-
ur ritar kom inn í stjórn félagsins
upp úr 1970 og áttum við þar báð-
ir sæti allt til þess tíma er félaginu
var slitið vorið 1981, þegar það
hafði leyst þau mál sem það var
stofnað til að leysa, þ.e. að gera
Selásinn að byggingarlandi með
sameiningu landeigenda og samn-
ingum við Reykjavíkurborg. Ég
starfaði við fyrirtæki Gunnars
1975—76 og síðan aftur frá 1981—
1986. Þó Gunnar væri þannig
vinnuveitandi minn beint og óbeint
um margra ára skeið var hann mér
fyrst og síðast félagi og vinur. Við
Hulda minnumst með þakklátum
huga margra ferða og samveru-
stunda innanlands og utan með
Gunnari og hans ágætu konu Kol-
brúnu. Gunnar var höfðingi heim
að sækja og sparaði ekkert til að
gera gestum sínum til hæfis og var
þá sama hvort um var að ræða vini
og kunningja eða smáfugla og flæk-
ingsketti. Þó Gunnar ynni lengst
af langan vinnudag átti hann sín
áhugamál útan vinnunnar. Hann
stundaði skíði með félögum sínum
í Jósefsdal á yngri árum og nú aft-
ur síðari árin með konu sinni og
fjölskyldu bæði eriendis og hér
heima og var mjög leikinn skíða-
maður. Þá skal síðast en ekki síst
geta þess sem var hans helsta tóm-
stundagaman nú síðustu árin en
það voru fjalla- og jeppaferðir á vel
búnum jeppum og fjallabílum. Ég
held að Gunnari hafí hvergi liðið
betur en í hópi góðra vina og félaga
á fjöllum þegar glatt var á hjalla,
sagðar sögur og iagið tekið og greip
hann þá oft í gítarinn, enda mjög
söngelskur. Gunnar var mikill
gæfumaður í fjölskyldulífi. Hann
og kona hans, Kolbrún Svavarsdótt-
ir, fluttu hingað í Selásinn árið
1966 eftir að þau höfðu gert upp
og endurnýjað Selásdai, sumarhús
sem faðir Gunnars hafði reist hér
árið 1933, og hefur heimili þeirra
staðið þar síðan. Þeim varð fjögurra
barna auðið. Elst er Aldís, f. 1959,
gift Sigurði Þorsteinssyni og eiga
þau tvo syni; Gunnar Þór, f. 1964,
í sambúð með Ingibjörgu Björns-
dóttur, eiga þau tvö börn; Rut, f.
1966, á hún eina dóttur; Dagný
Erla, f. 1971, í sa.mbúð með Auð-
uni Ragnarssyni. Áður átti Gunnar
dótturina Helgu, f. 1950, sem bú-
sett er hér í borg. Ég vil að leiðar-
lokum þakka Gunnari vini mínum
það sem hann var mér og minni
fjölskyldu. I okkar huga mun minn-
ing hans tengd glaðværð og birtu.
Elsku Dollý, börn og barnabörn
við Hulda biðjum góðan Guð að
styrkja ykkur á sorgarstund. Megi
minningin um góðan dreng lifa í
hjörtum ykkar.
Jóhannes Óli Garðarsson
Nú er genginn góður drengur.
Gunnar B. Jensson vinur okkar óg
félagi laut lögmálum náttúrunnar.
Náttúrunnar sem hann unni svo
mjög. Náttúrunnar þar sem við átt-
um svo margar góðar stundir sam-
an.
Fyrir 4 árum er við félagarnir
leituðum að sjötta manninum í leið-
angurinn „yfir jöklana þijá“ vissum
við ekki hvílíkan öndvegismann við
höfðum fundið fyrr en seinna. Þessi
maður varð að vera völundarsmiður
til viðgerða, skapgóður umfram allt,
tilbúinn að taka áhættur ef þörf
krefði, hafa reynslu í ferðalögum,
eiga öflugt ökutæki er hann þekkti
út og inn. Við urðum að geta tre-
yst á hann og hann á okkur. Já,
vonir okkar með Gunna Jens rætt-
ust og langt umfram það.
Hann, sem var elstur okkar, var
mjög áhugasamur fyrir öllum nýj-
ungum og fyrstur til að framkvæma
ýmsár nýjar aðferðir og gera sér
grein fyrir þýðingu þeirra í alvöru
fjallaferðanna. Nægir þar að nefna
kraftgírinn, spindillegur, GPS-tæk-
ið, 44“ felgufráganginn o.fl. Gunni
var brautryðjandi. Alltaf best búinn.
Allt sem hann tók sér fyrir hend-
ur gerði hann af kostgæfni og af
miklu æðruleysi. Þó að manni fynd-
ist stundum allt vera í járnum var
alltaf ró yfir Gunna. Hann hafði
reynslu sem við höfum ekki. Hafði
lært að meta manngildið ofar öllum
aurum. Fáir hafa haft slíka víðsýni
sem Gunni. Það var sama hvort
heldur var húsasmíði, vélaviðgerðir,
verklegt eða tæknilegt, lítið eða
Minning:
Edith Clausen
í dag, föstudaginn 20. desember,
kl. 10.30 verðður rausnarkonan
Edith Clausen (fædd Andersen) til
grafar borin frá kapellu Fossvogs-
kirkju.
Edith sleit barnsskónum í Dröbak
í Noregi, en árið 1937 kom Heriuf
Clausen með glæsikonuna norsku
með sér alkomna til Islands og með
í för var dóttir hennar, Elísabeth
(Lísa), sem þá var á sjöunda ári.
Herluf gekk Lísu í föðurstað og.
ættleiddi hana. Hjónin Edith og
Herluf voru einstaklega samrýnd,
hvort heldur var í leik eða stríði.
Þau voru áræðin og stórhuga og
keyptu m.a. jörðina Lund í Lundar-
reykjadal og byggðu hana upp.
Einnig reistu þau í hólmanum ynd-
islegan lund, sumarlund sem þau
héldu eftir að þau seldu sjálfa jörð-
ina. Bústaðurinn stóð á Grímsár-
hólmanum og þangað voru vel-
komnir margir góðir gestir og
margir voru laxarnir dregnir úr
Grímsá.
Ég undirrituð þakka alla þá gest-
risni sem foreldrum mínum og fjöl-
skyldu var sýnd af hálfu þeirra
hjóna. Þar að auki eignaðist ég
ævilangan vin í dóttur þeirra Edith
og Herlufs, Lísu. Þau hjónin ólu að
miklu leyti upp dótturson sinn,
Herluf B. Gruber, því má í raun
segja að þau hafi alið upp tvær
kynslóðir.
Ég veit að hinum megin bíður
Edith hjartkær móttaka eiginmanns
hennar, Herlufs, en hann lést í maí
1982. Þann dag missti Edith mikið
stórt. Hann bar þess merki að vera
einn að þeim fáu sem gat gert allt.
Ekki leiddist okkur heldur á ferð-
alögum þegar hann spilaði á gítar-
inn í sæluhúsinu eða sagði okkur
nýjustu brandarana. Fáir stóðust
honum snúning þar. Eða að gabba
okkur út og suður, eins óg t.d. er
hann boðaði einn okkar í viðtal á
Stöð 2, sjálfur í næsta herbergi.
Það var mikið hlegið þegar hann
lék á Togga með að þyria væri í
erfiðleikum. Hjá honum var svo oft
1. apríl. Allir munum við þetta og
margt fleira eins og það hafí gerst
í gær.
Stór var súper-jeppa vinahópur-
inn er sótti til Gunna upp á verk-
stæði á Tangarhöfða um ráðlegg-
ingar. Alltaf tók hann öllum jafnt
og var fyrstur til að gera hvetjum
manni greiða.
Ferðir eru farnar. Leiðangrar eru
í undirbúningi og okkur finnst
Gunni hafa farið allt of fljótt héð-
an. Eftir standa ljúfar minningar.
Minningar og reynsla sem við
geymum með okkur.
Elsku Dollý, Rut, Aldís, Gunnar
Þór, Dagný, tengdabörn og barna-
börn, ykkur vottum við okkar
dýpstu samúð. Guð gefi ykkur styrk
í dag og hátíðisdagana sem fram-
undan eru.
Addi, Valdi,
Gulli og Eiríkur.
Gunnar B. Jensson húsasmíða-
meistari, Selási, lést 12. desember
sl. eftir skamma en erfiða baráttu
við illvígan sjúkdóm. Eftir rann-
sóknir á liðnu sumri og skurðað-
gerð, sem fylgdi, varð ljóst, að víg-
staðan var Gunnari erfið.
Hann komst þó til þokkalegrar
heilsu um hríð og nýtti þann tíma
vel með fjölskyldu sinni. Á haust-
dögum fór svo að halla undan fæti
og ljóst var, að hveiju stefndi.
Ég kynntist Gunnari fyrir 19
árum. Hann reyndist vera hæglátur
maður og yfirvegaður í framkomu,
prúðmenni en jafnframt gæddur
einstakri kímnigáfu, sem þó var
öðrum kostnaðarlaus.
Ég er þess viss, að í hörpu hans
leyndist viðkvæmur strengur, sem
af sinni iífsgleði og lífstilgangi eins
og oft gerist þar sem hjón eru eitt.
Fari hún í friði.
Helga Guðbrandsdóttir