Morgunblaðið - 20.12.1991, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. DESEMBER 1991
53
var hún þessi litla stelpa, með þessi
glitrandi augu?
Þetta voru mín fyrstu kynni af
Guðbjörgu Björnsdóttur Bjarman.
Hún var þá nýflutt í Skagafjörðinn
ásamt móður sinni og bróður. For-
eldrar hennar eru Unnur Benedikts-
dóttir Gröndal og Björn Sveinsson
Bjarman.
Síðar varð hún nemandi minn í
5 ár og þá kynntist ég henni nán-
ar. Hún var hvers' manns hugljúfi
og brosið hennar blíða hafði þau
áhrif að öllum leið vel í návist henn-
ar. Hún var iðin og samviskusöm í
námi og við kölluðum hana stundum
„gömlu konuna með pijónana sína“,
því að henni féli sjaldan verk úr
hendi.
Að loknu skyldunámi hélt Guð-
björg til náms í Menntaskólanum á
Akureyri. Þar kynntist hún eftirlif-
andi manni sínum, Teiti Gunnars-
syni frá Hjarðarfelli. Að námi loknu
settust þau að í Reykjavík.
Svo þegar aðventu- og jólaljósin
lýsa upp svartasta skammdegið og
ljósanna hátíð er í nánd, kemur
helfregnin, Gullý frá Víðivöllum er
dáin. Hve þungt er slíkt högg.
Gullý, sem aðeins var 37 ára, er
hrifin brott frá eiginmanni og þrem-
ur ungum börnum. Hver er tilgang-
ur þessa lífs? Hún sem enn átti svo
margt ógert. Við slíka fregn finnst
manni sem sól sígi í ægi á dagmál-
um.
En milli fjörs og feigðar er að-
eins eitt fótmál. Gullý er okkur
horfin, en þó er hún okkur nær.
Við munum aldrei gleyma þessari
góðu stúlku, með glitrandi augun
og brosið blíða. Minninguna getur
enginn frá okkur tekið. En svipti-
byljir mannlegar tilveru eru utan
þess sjónmáls, sem þekking okkar
nær til.
Ég votta ljölskyldu hennar mína
dýpstu samúð. Bið þess að faðir
ljóss og lífs veiti ykkur styrk.
Veginn fram undan þekkjum við
ekki, en megi minningin um ástvin-
inn horfna verða ykkar leiðarljós.
Helga Bjarnadóttir
Guðbjörg Bjarman, Gullý, var
bróðurdóttir Steinunnar konu
minnar, heimagangur og heimilis-
föst um tíma á bernskuárum hjá
henni og ömmu sinni og alnöfnu
meðan þær áttu heima á Akureyri,
síðar heimilisvinur og aufúsugestur
hjá okkur hér syðra, hjartfólgin
frænka og vinkona dætra okkar.
Hún var fyrir skemmstu komin
úr ferðalagi með systur sinni þegar
lát hennar bar að á snöggu auga-
bragði. Jól í vændum og undirbún-
ingur friðsællar fagnaðarhátíðar
hafinn hjá þriggja barna móður í
blóma lífsins á nýja heimilinu henn-
ar sem hún var enn að skapa með
þeim og manni sínum, góðum dreng
og vönduðum. Frá æskuárum hafði
hún unnað tónum og notið þess að
tjá lífsgleði sína og tilfinningar í
söng, fyrst með skólasystkinum sín-
um fyrir norðan, seinna með Skag-
firsku söngsveitinni. Hljómar að-
ventunnar voru teknir að fylla loft-
ið og ljósin að kvikna. Hvað var
þá eðlilegra en gera sér vonir um
að þau mundu víkja á bug svart-
nættinu sem þessa skammdegis-
daga kemst nær því en nokkru sinni
ella um ársins hring að kaffæra
okkur í botnlausum brunni sínum?
Og þá þetta högg, þetta þunga
högg. Fyrsti afmælisdagur yngri
drengsins að kvöldi kominn og
móðir hans gengur til hvílu, ofurlít-
ið þreytt, en sæl yfir ástvinaauði
sínum, heimili og fjölskyldu. Ný
verkefni kalla alls staðar á hana.
Hún er staðráðin í að takast á við
þau. Eftirvæntingin liggur í loftinu
og lífið bíður. Og svo er Gullý auk
alls annars viljug, hjálpfús og tillits-
söm við aðra og telur ekki eftir sér
að gefa þeim af sjálfri sér og tíma
sínum. En hún vaknar ekki aftur,
og óhugnanlega raunsönn og áleitin
gerast nú orð Jóhanns Siguijóns-
sonar:
Bak við mig bíður dauðinn
ber hann í hendi styrkri
hyldjúpan næturhimin
helltan fullan af myrkri.
Gegn ofurvaldi harms og myrk-
úrs teflir hugurinn fram myndum
um sól og vor.
Gullý á fimmta árinu í heimsókn
hjá afa og ömmu sinni og föðursyst-
ur á Hamarstíg 2 með Benna bróð-
ur sínum. Þá sá ég hana fyrst á
stigaganginum framan við eldhús-
dyrnar og man enn hve mér þótti
hún fallegt barn, döggeyg, kankvís
og prúð.
Svo líða árin, og litla stúlkan frá
því forð.um sem nú á heima á Víði-
völlum í Blönduhlíð hjá móður sinni
og seinni manni hennar, sem reynd-
ar var bræðrungur Björns föður
hennar gerist nemandi í Mennta-
skólanum á Akureyri og kynnist
þar Teiti Gunnarssyni frá Hjarðar-
felli í Miklaholtshreppi. Úr sama
bekk og hann var líka unnusfi einn-
ar frænku hennar sem dökk er yfir-
litum eins og hún. 011 voru þau
jafnaldrar, og þegar þeir urðu stúd-
entar aðeins á undan frænkunum
vildi svo til að við Steinunn vorum
stödd á Akureyri vegna stúdentsaf-
mælis og korrium þar að sem hópur
nýstúdenta beið eftir hefðbundinni
myndatöku í fögrum lundi á Syðri-
brekkunni. Ein dóttir okkar sem
þá var orðin ellefu ára, en nú er,
búsett í Lundúnum, var að rifja það
upp í símtali við móður sína á dög-
unum þegar hópurinn var að stilla
sér upp og gleðin skein á vonar-
hýrri brá. Það rifjaðist upp fyrir
okkur öllum hve vinina dreymdi þá
sælt og hve unnustarnir sem við
sáum þá í fyrsta sinn voru svip-
hreinir og prúðir með hvítu kollana
og stöllurnar sem horfðu á þá raða
sér upp ánægðar með sinn hlut.
Tólf árum seinna varð Gulli tíu-
ára stúdent, ég tuttugu og fimm,
og við skemmtum okkur á Akur-
eyri við glaum og gleði í góðra vina
hópi í Golfskálanum á Jaðarsvelli
þar sem dansinn dunaði og hver
júlíárgangur jós af brunni minning-
anna og stofnaði til kynna við hina
á þeim tíma árs sem Norðurland
er vafið vorbjörtum degi allan sólar-
hringinn og aðeins skyggir um lág-
nættið.
Orðið var áliðnara sumars þegar
við Nunna komum í heimsókn til
Unnar og Gísla á Víðivöllum eina
kvöldstund með Sólheimahjónum,
Röddu og Gunna. Gullý var þá ekki
heima, en öllum nálægt samt, því
þetta var sumarið sem hún gifti
sig, og því sveif andi söngs, von-
gleði og birtu yfir vötnunum eins
og alls staðar þar sem hún fór. Og
einnig yfir Héraðsvötnum. Bakk-
arnir voru grænir, síðsumarbirtan
mild og friðsælt í fjallanna skjóli
þegar „Kvöldið er fagurt“ ómaði
þar í kyrrðinni út um stofugluggana
á Víðivöllum. Og eru nú á fáum
árum þrjú farin sem þar sungu eða
hefðu getað tekið undir.
Á þeim slóðum átti og eignaðist
Gullý margs konar rætur, en það
átti hún vitaskuld einnig í Reykja-
vík þar sem hún ól börn sín og þar
sem heimili hennar og starfsvett-
vangur varð eftir að þau hjón komu
heim frá námi í Lundi. I Lundi kom-
um við Nunna í heimsókn til þeirra
að sumarlagi fyrir meira en áratug
og nutum gestrisni og skemmtunar
í garði þeirra. Óteljandi eru þær
stundir sem fjölskylda mín átti með
henni og fjölskyldu hennar hér
syðra, bæði heima hjá okkur, henni
sjálfri eða öðrum úr hinum fjöl-
menna frændgarði ættingja og
tengdafólks. I því sambandi minn-
umst við þess á Smiðjuveginum
þegar Gullý beitti sér fyrir því að
öll hin mörgu systkinabörn konu
minnar færðu henni mikla gjöf í
þakklætisskyni fyrir hennar skerf
til þess að láta ekki rofna þann
hring frændsemi, vináttu og minn-
inga sem við finnum nú hvers virði
er þegar einn úr hópnum er án fyrir-
vara kvaddur á brott og sárt syrgð-
ur.
Margt sein rifja mætti upp um
Gullý og stundir hennar með okkur
sem þekktum hana á ekki erindi
út fyrir þann hring, en verður nú
áreiðanlega til þess að ylja mörgum
um hjartarætur og milda harm
þeirra sem næstir henni standa
þegar frá líður. Hún hafði hreinan
skjöld, og það hafði einnig fjöl-
skylda hennar í Dalhúsum 81 sem
á af henni bjarta mynd sem mun
lýsa henni út úr vetrarskugganum
þegar sumrar á ný.
Það kann að vera lítil huggun
að segja að tíminn sé hinn mikli
læknir, og í þeirri von biðjum við
hjónin, dætur okkat' heirna og heim-
an og fjölskyldur þeirra eiginmanni
og börnum Gullýar, foreldrum,
systkinum og öðrum ástvinum frið-
sælla jóla — þrátt fyrir allt — og
þess að andi guðs og auður minn-
inganna vísi þeim veg í sólarátt.
Gullý var fallegt barn. Og hún
var fögur kona. Hún var í meðal-
lagi há, en svaraði sér vel, hafði
hátt enni og hvelft og netta og fín-
lega andlitsdrætti. Hún var dökk-
hærð og dökkeygð með skæran
glampa í augum undir mjúkum
brúnabogum. En ekki var minnst
um vert þá fegurð sálarinnar sem
hún var gædd, gleðina, hlýjuna og
góðvildina. Hún sameinaði látleysi
og reisn í fasi og framkomu, liafði
afar notalega 'kímnigáfu, sagði
skemmtilega frá og var vel ritfær,
t.d. ágætur bréfritari eins og Hulda
dóttir mín, sem nú dvelst við nám
í Leeds, fékk að reyna núna á jóla-
föstunni. Gullý varðveitti allan sinn
æskuþokka til hinstu stundar,
glettnina í svipnum, hið spurula
blik, hlutnæm og opinmynnt eins
og hún biði forvitin svars við spurn
eða óráðinni gátu.
Þannig sé ég hana fyrir mér, og
þannig sá ég hana í síðasta sinn í
sunnudagskaffi heima hjá Birni föð-
ur hennar og Sveinu konu hans í
Fellsmúlanum um daginn.
Magnús Ásgeirsson oili ekki
mikið frá eigin bijósti, en sagði í
ljóði eftir æskuvin sinn sem andað-
ist langt um aldur fram.
En minning þín er mjúk og hlý
og mun oss standa nærri.
Með hveiju vori hún vex á ný
og verður ávallt kærri.
Ef lífsins gáta á lausnir til,
þær ljóma bak við dauðans þil.
Og því er gröfin þeim í vil,
sem þráðu útsýn stærri.
Með þeim orðum kveð ég Guð-
björgu Bjarman í þökk og trú.
Hjörtur Pálsson
Sjá næstu síðu.
STEINAR WAAGE
Skinnfóðraðir ökklaskór.
Litir: Svart og brúnt. Stærðir: 36-46.
Verð áður kr. 5.995,-
Verð nú kr. 4.495,-
Póstsendum samdægurs.
5% staðgreiðsluafsláttur.
DOMIIS MEDICA, KRIN6LUHNI, TOPPSKÓRINN,
Egilsgötu3, Kringlunni8-12, Veltusundil,
sími 18519. sími 689212. sími21212.
TVÆR GOÐAR
EFTl
TRYGGVA EMILSSON
ÞEKKIRÞÚHANA?
Úr ritdómi:
Óvíða hef ég lesið kjarnbetra og
fegurra mál. Það er í senn gamalt og nýtt.
Hinn aldni sagnasjóður, Tryggvi
Emilsson, getur líkt og [konanj í lok
sögunnar horft sáttur yfir farinn æviveg
enda hefur hann fremur verið veitandi
en þurfandi.
(Skafti Þ. Halldórsson, Mbl.)
X Z.loUkr \J>
FRABÆRBOK!
Úr ritdómi:
Sagan er vel skrifuð og.á fallegu kjarn-
góðu máli þar sem hvergi er slegið af.
Myndirnar sem eru í fullum litum eru
athyglisverðar og skemmtilegar.
Vafalaust á þessi saga eftir að verða
vinsæl meðal barna sem kunna að meta
ævintýri sem eru stærri en hvers-
dagsiegur raunveruleikinn.
r— . A (Sigrún Klara Hannesdóttir, Mbl.)
r 980kr. vjv

Dreifing: íslensk bókadreifing hf., Suðurlandsbraut 4, sími 686862. __
—................ ....... ...........................m