Morgunblaðið - 31.03.1995, Blaðsíða 6

6 FÖSTUDAGUR 31. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
SKÓLASTARF AÐIMÝJU
Nemendur í grunn- og framhaldsskólum komnir í skólann eftír sex vikna hlé
Ekkihægt
að finna
betri lausn á
skólalokum
Skólastarf var komið í fullan gang í grunn-
og framhaldsskólum í gær. Skoðanir yngri
bamanna á því að vera komin í skólann
aftur vom skiptar. Hinir eldri lýstu hins
vegar einróma yfír ánægju sinni með að
tæplega sex vikna verkfalli væri lokið.
MÉR sýnist, miðað við
stöðuna, að ekki hafi
verið hægt að fínna
betri lausn á skólalok-
um. Ég nefni að útskriftinni seink-
ar ekki nema um nokkra daga í
vor,“ segir Margrét Rósa Joc-
humsdóttir, nemandi á líffræði-
braut Menntaskólans í Hamrahlíð,
um áætlun um lok vorannar í skól-
anum. Berta Hannesdóttir, vin-
kona Margrétar og nemandi á
nýmálabraut, tekur í sama streng.
Hins vegar segist hún hafa heyrt
að einhveijir nemendur væru
óánægðir með að hafa ekki verið
veitt tækifæri til að hafa áhrif á
skipulag námsins fram á vor.
Anna Pála Stefánsdóttir, þriðja
vinkonan og nemandi á nýmála-
braut, segist hafa verið að vinna
í pylsuvagninum í Laugardal í
verkfallinu. Þó ekki hafí verið um
fulla vinnu að ræða segist hún
ekkert hafa lært. Einhvem veginn
ekki komið sér að því. Engu að
síður sagðist Anna Pála ekki
reikna með að verkfallið hefði
áhrif á námsframvindu hennar.
Hún ætli að útskrifast úr skólan-
um um næstu jól og verkallið hafí
líklega ekki áhrif á þá áætlun.
„Allt sett á fullt“
Berta tekur undir með Önnu
Pálu um að hún hafi ekki komið
sér að því að læra í verkfallinu.
„Enda voru fréttimar ekki beint
uppörvandi. Alltaf verið að tala
um að viðræðumar væm aftur
komnar á byrjunarreit,“ segir
hún.
Hún segist hafa á tilfinningunni
að fáir hafí tekið lærdóminn alvar-
lega í verkfallinu. Hinir hafí hins
vegar tileinkað sér allt námsefnið
og myndu líklega sleppa tveimur
frjálsum kennsludögum, laugar-
dögum. Aðra tvo laugardaga væri
hins vegar skyldumæting.
Þegar spurt er hvemig sé að
byija í skólanum segist Anna hafa
á tilfinningunni að hún hafí verið
í skólanum í gær. Berta segist
svolítið hafa verið farin að sakna
krakkanna en síður námsins. Hún
segist hafa átt erfítt með að ein-
beita sér í fyrsta tímanum því
hana hafí langað til að spjalla
betur við vini sína um hvað þeir
hafí verið að gera í verkfallinu.
Margrét Rósa sagðist þvert á
móti ekki hafa átt erfítt með að
einbeita sér enda hafí allt verið
sett á fullt og enginn tími hafí
verið til að hugsa um annað.
Margrét Rósa segist hafa haft
það gott í faðmi fjölskyldunnar á
Akureyri í verkfallinu. Hún segist
lítið hafa lært enda sé hún að ljúka
námi með fáar einingar. Berta er
í sömu aðstöðu. Hún segist ætla
að hætta í tveimur áföngum án
þess að það hafí áhrif á útskrift
í vor. Berta og Margrét Rósa segja
mjög algengt að nemendur sleppi
einstaka áföngum. Nokkur dæmi
séu um að nemendur hafí hætt.
Á sjó í verkfallinu
Þröng var á þingi á göngum
Menntaskólans við Sund þegar
blásið var til nemendafundar í
hádeginu í gær. Mitt í þvögunni
ræddu þrír félagar í fyrsta bekk
málin. Davíð Sigþórsson segist
hafa verið svo heppinn að fá skips-
pláss í verkfallinu. Hann var á
Haraldi Kristjánssyni á ýsu- og
karfaveiðum suðvestur af Reykja-
nesi. Ekki segist hann hafa látið
vinnuna aftra sér frá því að sinna
náminu og tekið allar skólabæk-
umar með út á sjó. Samt segist
Davíð ánægður með að vera kom-
inn í skólann og koma aftur stöð-
ugleika á líf sitt. Hann segir áætl-
un um námslok líklega skástu leið-
ina í stöðunni.
Sighvatur Arason segist aðal-
Iega hafa verið að slappa af í verk-
fallinu. Mest lítill tími hafí farið í
skólalærdóminn. Honum fínnist
fínt að vera kominn aftur í skól-
ann. „Annars lét maður sér bara
leiðast heima,“ bætir hann við og
tekur fram að gott sé að hitta
aftur kunningjana. Þegar Sighvat-
ur er spurður hvort hann hafi orð-
ið var við að margir neméndur
hafí hætt segir hann að einn úr
sínum bekk hafí ekki mætt um
morguninn. Brottfallið sé líklega
meira úr áfangaskólunum. Þeir
tapi einni önn á því að hætta en
nemendur í bekkjarskólum eins og
MS heilum vetri.
Hörður Svansson segist, eins
og Sighvatur, aðallega hafa verið
að slappa af í verkfallinu. Samt
hafí hann unnið aðeins í Hagkaup
og lært svolítið. Þó sagði hann að
lærdómurinn væri vart svo mikill
að hann gagnaðist honum þegar
skólinn hæfíst. Hann sagðist halda
að fleiri en færri hefðu lítið sem
ekkert lært. Honum fannst ágætt,
samt ekkert frábært, að var kom-
inn aftur í skólann. Um andann í
skóianum sagði hann að nemendur
hegðuðu sér svolítið eins og þeir
væru að koma aftur í skólann eft-
ir jólafrí. Þyrftu að heilsa hver upp
á annan og spyrja hvað hafði drif-
Skiptar
skoðanir
SKOÐANIR 9 ára nemenda í
Hlíðaskóla voru skiptar á því
hvort gott væri að vera komin
í skólann aftur. Ein stúlkan
lýsti yfír ánægju sinni með
að læra heima. Onnur sagðist
hins vegar svo óheppin að
bæði pabbi hennar og mamma
væru kennarar. Hér sjást
nokkrar stelpur af stelpna-
borðinu í myndmennt. Þær
eru frá vinstri: Þorgerður
Ólafsdóttir, Elísabet Mar-
geirsdóttir, Sigrún Magnús-
dóttir, Helga Sveinbjörnsdótt-
ir, Helga Björg Jónsdóttir,
Kristín Osk Sigurðardóttir og
Anna Ósk Traustadóttir.
Mikið sofið
EGGERT Þór Ólason og Embla Kristjánsdóttir
höfðu mikið sofið í verkfallinu.
Aftur í skólann
VINKONURNAR Margrét Rósa Jochumsdótttir, Anna Pála Stef-
ánsdóttir og Berta Hannesdóttir voru ánægðar með að vera
komnar aftur í skólann.
Skiljum kennara
ÞREMENINGARNIR Sighvatur Arnmundsson, Davíð Sigþórsson
og Hörður Svansson sögðust hafa skilning á baráttu kennara.
ið á daga hinna í verkfallinu. Um
kjarabaráttu kennaranna voru
þremenningarnar sammála um að
þeir hefðu aðeins verið að beijast
fyrir sínu. Þeim þætti barátta
þeirra eðlileg þó hún hafí kannski
ekki skilað miklu.
„Sofið og hangið
í Tónabæ“
„Ég hef mest sofið og hangið í
Tónabæ," sagði Eggert Þór Óla-
son, í 9. E.S í Hlíðaskóla, í gær.
Þó hann segist hafa hitt flesta
vini sína í Tónabæ segist hann
hafa verið orðinn svolítið þreyttur
á verkfallinu í lokin. „Manni fannst
svona eftir fjórar vikur kominn >
tími á þetta,“ segir hann. Hann
segir ágætt að koma í skólann og
læra svolítið en er óánægður með
að þurfa að vera í skólanum á
laugardögum. Heldur hefði hann
viljað að tekið væri meira af pá-
skafríinu.
Embla Kristjánsdóttir, í 9. B.S.
í sama skóla, segist eins og Egg-
ert Þór hafa sofíð mikið og verið
í Tónabæ. Síðan segist hún hafa
verið svolítið á skíðum. Hún segist
ekki hafa litið í bók allan tímann
og svo hafí líklega verið um flesta,
a.m.k. fyrst eftir að verkfallið
hófst. Krakkarnir hafi verið farnir
að hafa áhyggjur þegar langt var
orðið liðið á verkfallið.
Embla segir að sér hafi fundist
erfitt að mæta aftur í skólann.
Hún hafi kviðið fyrir þvi að vera
búin að gleyma og geta ekki lært.
Henni fínnst út í hött að kenna á
laugardögum. Betra hefði verið
að stytta páskafríið meira. „Sumir
krakkarnir hafa sagt við kennar-
ana: „Af hveiju eru þið að stytta
fríin okkar. Þið fóruð í verkfall en
ekki við,“ segir Embla. Engu að
síður segist hún halda að innst
inni viti krakkarnir betur og hafi
skilning á baráttu kennara.