Morgunblaðið - 15.06.1996, Page 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 15. JÚNÍ1996 35
GÍSLIGUÐJÓN
G UÐJÓNSSON
+ Gísli Guðjón
Guðjónsson
fæddist i Sandgerði
14. júní 1954. Hann
lést í Landspítalan-
um 9. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Guðjón
Þorkelsson Gísla-
son, skipstjóri, f.
16. janúar 1921, d.
24. ágúst 1988, og
Mikkalína Finn-
björnsdóttir, hús-
móðir, f. 3. desem-
ber 1922. Systkini
hans eru Ólafía
Kristin, f. 23. janúar 1945, Finn-
bjöm Helgi, f. 4. september
1946, Einar Sigurður, f. 4. jan-
úar 1948, Oddný Bergþóra, f.
27. júlí 1950, Helga Herborg,
f. 11. janúar 1952, Benóný, f.
3. maí 1957, og Kristján Jó-
hann, f. 2. júni 1961.
Hinn 13. ágúst 1977 kvæntist
Gisli eftirlifandi eiginkonu
sinni, Helgu Leonu Friðjóns-
dóttur, f. 6. maí 1958. Foreldrar
Helgu eru Friðjón Sigurjóns-
son, f. 11. febrúar 1930, og
Randy Leonsdóttir, f. 2. ágúst
1939. Börn þeirra Gísla og
Helgu em: Baldvina Karen, f.
10. maí 1977, unn-
usti hennar er Guð-
bergur Ingólfur
Reynisson, f. 17.
nóvember 1971,
Randy Helga, f. 19.
mars 1979, unnusti
hennar er Óli Pétur
Pedersen, f. 15.
september 1973,
Guðjón Þorkelsson,
f. 19. desember
1981, og Mikkalína
Mekkin, f. 29. ágúst
1988.
Eftir að Gísli lauk
gagnfræðaprófi hóf
hann að stunda sjómennsku, til
að byrja með með föður sínum
á mb. Arnarborg GK-75. Hann
fór síðar í Stýrimannaskólann
í Reykjavík, þar sem hann lauk
meira fiskimannaprófi vorið
1976. Fljótlega að loknu námi
hófst skipstjórnarferill hans er
hann tók við mb. Jóni Gunn-
laugs GK 444 frá Sandgerði.
Óslitið síðan hefur hann verið
aflasæll skipstjóri, nú síðustu
sex árin á mb. Eldeyjar Súlu
KE 20.
Utför Gísla Guðjóns fer fram
frá Hvalsneskirkju í dag, og
hefst athöfnin klukkan 14.
Mig langar til að minnast elskulegs
pabba míns, Gísla G. Guðjónssonar
með nokkrum orðum. Erfíð barátta
er að baki og það er einkennilegt
að hugsa til þess, að hann pabbi
sé farinn í langt ferðalag og endur-
fundir ekki hugsanlegir fyrr en
minn tími kemur.
Þrátt fyrir erfíðan tima og mikla
sorg síðustu mánuði, er ég í hjarta
mínu glöð yfír að hafa getað létt
honum stundir á erfíðum tíma og
einnig er ég þakklát fyrir það hvað
öll fjölskyldan hefur staðið vel sam-
an. Þegar ég skrifa þessi fátæklegu
orð til að minnast pabba míns, þá
spyr ég sjálfa mig: Af hveiju er líf-
ið stundum svona ósanngjarnt?
Það er erfítt að sætta sig við að
hann elsku pabbi sé fallinn frá í
blóma lífsins, hann sem átti fram-
tíðina fyrir sér og við áttum svo
margt eftir að gera saman. En svar-
ið er auðvitað það, að maður getur
ekki alltaf ráðið ferðinni eins og
maður sjálfur óskar sér.
En minningamar eru margar og
góðar og þær mun ég varðveita í
hjarta mínu. Ég hef alltaf verið mik-
il pabbastelpa. Oft þegar hann var
að koma heim af sjónum, fór ég
með mömmu niður á bryggju til að
sækja hann og stundum hjálpaði
hann mér um borð og sýndi mér
hvemig átti að stýra skipinu. Það
var skemmtileg og eftirminnileg sjó-
ferðin sem við systkinin fómm með
honum á mb. Helga S. frá Njarðvík
til Hafnarfjarðar, þar sem sjóveikin
sagði til sín með tilþrifum. Þegar
pabbi var í fríi, áttum við margar
skemmtilegar stundir saman.
Þegar veikindi pabba komu til,
varð mikil breyting. En aldrei kvart-
aði hann og þegar hann sá að mér
leið illa, hughreysti hann mig og
brosti og sagði að við mættum aldr-
ei gefast upp.
En elskulegi pabbi minn, nú kveð
ég þig með tárum og þakka þér
fyrir allt hið liðna. Hvíl þú í Guðs
friði og mundu að ég mun alltaf
hugsa til þín.
Hví var þessi beður búinn,
barnið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
Randy Helga Gísladóttir.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
(V. Briem)
Það er sárt að sjá eftir góðum
vini, sem fellur frá, langt fyrir ald-
ur fram. Þegar ungur maður veik-
ist og dauðinn verður óumflýjanleg-
ur, þá spyr maður, af hveiju? Hver
er tilgangurinn?
Vinur minn og mágur, Gísli Guð-
jónsson, gekk þrautagöngu, hel-
sjúkur síðustu mánuði, þar til hann
lést 9. júní sl., en hann hefði orðið
42 ára í gær, 14. júní. Þegar ég
hugsa um mannkosti hans, sem
voru í raun einstakir, vil ég trúa
því, að góður Guð ætli honum ann-
að gott hlutverk.
Þegar ég kynntist Gísla sem ung-
um dreng, dáðist ég strax að ein-
lægni hans og samviskusemi. Hug-
ur hans stóð alltaf til þess, að
standa sig vel og vera trúr því sem
honum var treyst fyrir. Þessir kost-
ir voru ætíð síðan hans aðalsmerki,
hvort sem snéri að fjölskyldu eða
starfí.
Ungur hneigðist Gísli að sjó-
mennsku enda var hún honum í
blóð borin. Hann hóf sinn sjómanns-
feril hjá föður sínum, Guðjóni Þ.
Gíslasyni skipstjóra, kunnum afla-
manni. Það kom aldrei annað til
greina en sjómennska.
Skipstjórnarprófí lauk Gísli
tæpra 22 ára og varð hann fljótlega
aflasæll og eftirsóttur skipstjóri og
það var hans starf allt til dauða-
dags.
Hann var farsæll í starfi og hafa
bæði sjómenn og útgerðarmenn, sem
hann hefur unnið með, lýst því sem
forréttindum, að njóta samstarfs við
hann. Ég átti því láni að fagna, að
kynnast betur góðum eiginleikum
hans og hæfni sem skipstjóra, þegar
hann, snemma árs 1990, tók við
skipstjórn á mb. Eldeyjar-Súlu KE
20. Hann kom með góða menn með
sér, sem sumir höfðu verið með hon-
um í skiprúmi til margra ára. Þetta
var allt svo auðvelt. Ásamt mönnum
sínum gekk hann til starfa af áhuga
og einlægni, alveg sama hvað gera
þurfti. Það var einnig mjög athygl-
isvert, hve útgerðarkostnaður, t.d.
vegna veiðarfæra o.fl., var í algjöru
lágmarki hjá Gísla og hans mönnum.
Þegar erfiðleikar steðjuðu að hjá
útgerðinni, fann maður enn betur
umhyggju hans og velvilja til lausn-
ar þeim vanda sem við var að glíma.
Én frítíminn var fyrir fy'ölskyld-
una. Gísli var umhyggjusamur fyrir
fyölskyldu sinni og vinum, sem allt-
af gátu treyst á stuðning hans. Nú
söknum við góðs vinar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir bðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Náin kynni okkar Gísla og vin-
skapur verða mér ávallt dýrmæt
minning. Fjölskyldan syrgir góðan
dreng. En mestur er missir ástkærr-
ar eiginkonu, sem stóð svo sterk
við hlið hans í veikindunum, og
barnanna, sem sárt sakna nú kær-
leiksríks föður. Móðir og systkini
lúta höfði í sorg og söknuði.
Elsku Helga og fyölskylda, megi
góður Guð styrkja ykkur í sorg-
inni. Elsku Gísli, hvíl þú í Guðs friði
og hafðu þökk fyrir trausta vináttu
og kærleik.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja í friðarskaut.
(V. Briem)
Jón Norðfjörð.
Ég var sjö ára þegar pabbi minn
dó og mér þótti mjög vænt um
hann. Hann var mjög sterkur og
ég var mjög glöð með það. Mamma
var líka mjög sterk og ég var glöð
með það að fá að heimsækja pabba
og mömmu og mér þykir mjög
vænt um þau.
Kveðja frá
Mikkalínu Mekkin.
„Horfin, dáin hetjan unga“. Þessi
ljóðlína kemur fram í huga minn
nú, er ég kveð hinstu kveðju kæran
frænda minn og vin, Gísla G. Guð-
jónsson, sem lést 9. þ.m. eftir hetju-
lega baráttu við illvígan sjúkdóm.
Við slík örlög grúfir sorgin þung
og sár yfír ástvinahópnum, sem
mikið hefur misst. En mitt í skugga
harms og trega bijótast nú fram,
líkt og ylgeislar júnísólar, sem flæða
um landið, bjartar og hlýjar minn-
ingar um drenginn hugljúfa, sem
hér er kvaddur.
Gísli móðurbróðir minn var ekki
aðeins góður frændi, heldur einnig
sannur vinur í raun. Þetta fékk ég
best að reyna, er ég þurfti að tak-
ast á við erfíð vandamál í lífi mínu.
Traustur, nærgætinn og skilnings-
ríkur, kvatti hann mig og studdi.
En það var einn af hans fágætu
eðliskostum að hugsa fyrst og
fremst um líðan annarra, um sjálfs
síns líðan var hann fáorður og
kvartaði aldrei á þungri þrauta-
göngu síðasta áfangann hér á jörð,
og kvaddi að lokum með þeirri reisn
og hugprýði, sem hetjum einum er
gefið.
Þessi fátæklegu kveðjuorð nú,
er leiðir skilja, eiga að færa hjart-
kærum móðurbróður innilegasta
þakklæti mitt fyrir ómetanlega dýr-
mæt kynni. Guð blessi minningu
hans. Ég get ekki lokið þessum lín-
um, án þess að minnast með þakk-
læti, aðdáun og virðingu þess mikla,
fórnfúsa kærleika, sem Helga eigin-
konan trausta sýndi frænda mínum
helsjúkum. Hún vék varla frá hon-
um uns yfir lauk. Þetta var harm-
sár en fagur endir á farsælli sam-
leið þeirra hjóna.
í gegnum Jesú helgast hjarta,
í himinin upp ég líta má.
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ ég að reyna og sjá.
Hryggð er myrkrið sorgar svarta,
sálu minni hverfur þá.
(Hallgr. Pétursson)
Ég bið algóðan Guð að hugga
og styrkja eiginkonu, böm og móð-
ur við þennan mikla missi og djúpu
sorg. Drottinn blessi ykkur öll.
Jóhanna Sólrún.
Það er með söknuði og trega, að
ég kveð elskulegan mág minn, Gísla
Guðjón Guðjónsson.
Það var þungbær raun, þegar
hann greindist með illvígan sjúk-
dóm í október 1995. Erfiðir tímar
fóru í hönd, en á aðdáunarverðan
hátt hélt hann ró sinni og æðru-
leysi. Hann var staðráðinn í því að
beijast til þrautar og gefast ekki
upp. í baráttunni nutu sín hans
góðu kostir, yfírvegun og kjarkur.
Hversu erfiðar sem aðstæður gátu
verið, þá brást hann við af ábyrgð
og festu. Gísli var allra hugljúfí,
hlýr, góður og traustur. Hann var
gæfumaður og átti yndislega konu,
Helgu Leónu Friðjónsdóttur og
eignuðust þau fyögur böm. Alltaf
var gott að koma og heimsækja þau
í Norðurtúnið. Mikil kærleikur og
samheldni ríkti þar á milli. Helga
var Gísla sterka stoð í veikindum
hans, styrkur hennar var honum
ómetanlegur.
Að leiðarlokum sækir sorg á
hugann, en jafnframt þakklæti fyr-
ir einlæga vináttu og góðar minn-
ingar. Það er sárt að sjá á bak
góðum dreng í blóma lífsins. Elsku
Helga, megi góður guð styrkja þig
og börnin, Karenu, Randý,, Gauja
og Mikku í þessari miklu sorg.
Mikku, móður Gísla, votta ég einn-
ig innilega samúð við fráfall ást-
kærs sonar, svo og systkinum,
tengdaforeldrum og öðrum að-
standendum.
Nú legg ég augun aftur,
ó guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir iáttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Guð blessi minningu Gísla Guð-
jónssonar.
Sigurbjörg Ólafsdóttir.
Nú hjartans kveðjur samúðar ég sendi
því sorgin víkur allri gleði á braut
en líf vort allt það er í herrans hendi
sem hjálpar okkur best í hverri þraut.
Já, hugga Drottinn, ástvinina alla
þú einn átt frið sem huggun getur veitt
lát inn í myrkrið geisla fagra falla
sem fjötrum sorgarinnar geti eytt.
Kæri vinur, ég þakka þér fyrir
allar okkar góðu stundir til sjós
og lands, þú kenndir mér margt
sem reynst hefur mér vel í mínu
starfi.
Elsku Helga, börn, móðir oa»
systkini, við Erla vottum ykkur
okkar dýpstu samúð. Megi fallegar
minningar um góðan eiginmann,
föður, son og bróður verða ykkur
styrkur.
Að lokum þökkum við þér fyrir
allt og allt.
Við biðjum að þér ljóssins englar lýsi
pg leiði þig hin kærleiksrika hönd.
í nýjum heimi æ þér vörður vísi
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum Guð að geyma
þín göfga minning okkur heilög er.
(G.E.V.)
Kæri vinur, hvíl í friði.
Drottinn, gef dánum ró, en hinum
líkn sem lifa.
Björn.
Mig langar til að minnast í fáum
orðum vinar okkar, Gísla Guðjóns-
sonar skipstjóra. Fyrstu kynni mín
af Gísla voru á bryggjunni í Njarð-
vík, en þá hafði ég nokkrum dögum
áður keypt vélskipið Fönix KE, síð-
ar Bergvík VE, sem Gísli var skip-
stjóri á. Gísli hafði áhyggjur af þvá^
að nú yrði hann skipslaus, þar sem
skipið hefði verið selt til Vest-
mannaeyja. Fullvissaði ég hann um
að svo yrði ekki, hann fengi góðan
aðlögunartíma, enda reyndist það
okkar happ hvað Gísli var lengi
með Bergvíkina.
Það var gott að gera út skip
undir skipstjórn Gísla. Hann fór
vel með bæði skip og veiðarfæri.
Hann var hreinskiptinn og lét líka
vita ef hann var óánægður með
hlutina. -<*.
Þegar við fréttum af veikindum
Gísla vonuðumst við til að þær erf-
iðu læknismeðferðir, sem hann
gekkst undir, bæru árangur, en sú
von brást.
Elsku Helga og börn, við Jóna
biðjum góðan Guð að styrkja ykkur
á sorgarstund.
Sigurður Ingi Ingólfsson.
t
Maðurinn minn,
ÞÓRODDUR TH. SIGURÐSSON
fyrrv. vatnsveitustjóri,
lést í Landspítalanum 14. júní.
Fyrir hönd vandamanna,
Kristfn Guðmundsdóttir.
t
tengda-
Eiginkona mín, móðir okkar,
móðir og amma,
KRISTÍN FRIÐRIKSDÓTTIR,
Grenimel 10,
Reykjavík,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 13. júní.
Útförin verður gerð frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 20. júní
kl. 15.00.
Valdimar Hergeirsson,
BrynjaTomer, Ragnar Sigurðsson,
Ragnar Þór Valdimarsson, Brynja Baldursdóttir,
Alda Björk Valdimarsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vináttu við andiát og útför eigin-
manns míns og bróður,
KRISTJÁNS SYLVERÍUSSONAR,
Álftamýri 42.
Sólborg K. Jónsdóttir,
Ólöf Sigurborg Sylveríusdóttir
og aðrir aðstandendur.