Morgunblaðið - 26.11.1996, Blaðsíða 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 26. NÓVEMBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Gunnar Héðinn
Valdimarsson,
flugvirki, fæddist í
Reykjavík 5. október
1920. Hann lést á
heimili sínu hinn 15.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðrún Árna-
dóttir, f. 22.9. 1883,
d. 24.12. 1960; og
Valdimar Kr. Árna-
son, pípulafirninear-
meistari, f. 1.11.
1888, d. 4.7. 1967.
Gunnar var næstelst-
ur fimm systkina.
Elstur var Kristinn
Sigurgeir, f. 24.12. 1918, látinn.
Árni Eyþórs, f. 18.2. 1922, maki
Þóra Gyða Gunnlaugsdóttir.
Samfeðra Hörður Lárus, f. 17.1.
1913, látinn, og sammæðra Ásta
Árný, f. 30.6. 1910, látin.
Hinn 12. október 1946 kvænt-
ist Gunnar Þorgerði Bjarnadótt-
ur frá Húsavík, f. 24.8. 1925.
Foreldrar hennar voru Guðbjörg
Hallgrímsdóttir og Bjarni Stein-
grímsson. Börn Gunnars og Þor-
gerðar eru: 1) Guðrún Jóna, f.
■r 1947, maki Birgir M. Birgisson,
börn þeirra eru Kristín Þóra, f.
1964, maki Óðinn V. Grímsson,
Valdís Guðrún, f. 1967, sambýlis-
maður Kári V. Hjörvarsson, og
Helgi Bjarni, f. 1972. 2) Hall-
grímur Valdimar, f. 1948, maki
Kristbjörg A. Sigurðardóttir,
börn þeirra eru Rakel Steinvör,
Nú þegar bróðir minn, Gunnar,
er fallinn frá, reikar hugur minn til
--ieimilis foreldra okkar og æsku-
áranna á Vitastíg í Reykjavík, þar
sem við ólumst upp ásamt eldri
systkinum okkar, Ástu og Kristni,
sem eru bæði látin. Hörður, hálf-
bróðir okkar bræðra, einnig látinn,
ólst upp hjá móður sinni.
Við bræðurnir áttum okkar leik-
félaga í nágrenninu og leikvellir
okkar voru fjörurnar neðan Skúla-
götu, gamla góða Rauðarártúnið og
umhverfið þar í kring. Oft var dund-
að við að veiða smáfisk á Kvöldúlfs-
bryggjunni á góðviðrisdögum.
Þó aldursmunur okkar Gunnars
bróður væri ekki mikill, leit ég alltaf
á hann sem stóra bróður og naut
þess á æsku- og uppvaxtarárum
okkar; alltaf var hann reiðubúinn
*®að vernda og rétta litla bróður hjálp-
arhönd ef þörf var á, og ekki síður
eftir að foreldrar okkar og systkini
voru fallin frá.
Á uppvaxtarárum okkar Gunnars
bróður var algengt, að drengir innan
við fermingaraldur væru sendir í
sveit á sumrin; var Gunnar nokkur
sumur í sveit, m.a. á Kirkjubæ á
Rangárvöllum, hjá hjónunum Val-
gerði og Eyjólfi, sem þá bjuggu þar.
Skemmtileg tilviljun, að einn tengda-
sona Gunnars bróður á ætt sína að
rekja til þeirra hjóna.
Snemma hneigðist hugur Gunnars
bróður að þeirri starfsgrein, sem
hann vann við allan sinn starfsferil.
Eftir að hafa lokið iðnskólanámi í
^bifvélavirkjun, fór Gunnar bróðir til
Bandaríkjanna og lauk þar námi í
flugvirkjun, kom heim árið 1946 og
hóf þá störf hjá Flugfélagi íslands,
síðar Flugleiðum, í maíbyijun 1946,
og starfaði þar sem flugvirki og flug-
vélstjóri allttil ársins 1989. Skömmu
eftir heimkomuna frá Bandaríkjun-
um giftist Gunnar Þóru sinni og
bjuggu þau á Vitastig í húsi foreldra
okkar, þar til þau fluttu á Háaleitis-
braut.
f. 1969, maki Þor-
steinn Þorbergsson,
Gunnar Þór, f. 1979
og Arnar Sigurður,
f. 1981. 3) Drengur,
f. og d. desember
1949. 4) Guðbjörg
Kristín, f. 1953,
maki Björn Guð-
jónsson, sonur
þeirra Guðjón Orn,
f. 1980. 5) Margrét
Árný, f. 1956, maki
Eyjólfur Ingimars-
son, börn þeirra eru
Ester Inga, f. 1983,
Harpa Sif, f.. 1987
og Berglind Osp, f.
1989. 6) Gunnar Ragnar, f. 1959,
maki Björg G. Gísladóttir, börn
þeirra eru Hallgrímur Heiðar,
f. 1983 og Svanfríður Hlín, f.
1990. Sonur Bjargar er Björn
Blöndal, f. 1979. Barnabarna-
börn Gunnars og Þorgerðar eru
fimm talsins.
Gunnar fór til flugvirkjanáms
1.8. 1944 í Cal.Aero. Tech í Kali-
forníu. Hann hóf síðan störf hjá
Flugfélagi íslands, síðar Flug-
leiðum hf., 1. maí 1946 og starf-
aði þar óslitið í 43 ár. Hann var
einn af frumkvöðlum í sinni
starfsstétt, vann bæði sem flug-
virki og flugvélstjóri. Einnig var
hann einn af stofnendum Flug-
virkjafélags Islands.
Utför Gunnars fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Eftir að við bræður fluttum af
Vitastíg, hann austar í bæinn, ég
vestast í Vesturbæinn, og störf okk-
ar ólík, hann flugvélstjori og ég sjó-
maður og fjarverur oft langar frá
heimilinu okkar, létum við aldrei hjá
líða að hittast eins oft og mögulegt
var. Ávallt var þá fagnaðarfundur,
við höfðum frá svo mörgu að segja,
m.a. ferðum okkar í lofti og á sjó.
Ég get ekki látið hjá líða að minn-
ast á þátt Þóru mágkonu minnar í
lífi Gunnars bróður. Dugnaður henn-
ar var mikill við uppeidi fimm
hraustra og duglegra barna, þegar
heimilisfaðirinn var mikið fjarver-
andi vegna starfs síns sem flugvél-
stjóri á millilandaflugvélum Flugfé-
lags íslands.
Gunnar bróðir átti sumarbústað í
Skorradal þar sem hann naut þess
að dvelja á sumrin í fríum sínum.
Var hann, ásamt fjölskyldu sinni,
búinn að rækta talsvert landsvæði
kringum bústaðinn. Þar sem áður
var að mestu gróðurlítið land er nú
orðið fallegt gróðurmikið skóglendi.
Gunnar bróðir átti við erfið veik-
indi að stríða undanfarin ár, en bar
sig vel og sýndi mikinn dugnað.
Þóra mágkona studdi vel við hann
í þessum veikindum og eins börn
þeirra hjóna og tengdabörn.
Þrátt fyrir veikindi Gunnars bróð-
ur héldu þau hjón upp á gullbrúð-
kaup sitt hinn 12. október sl. Voru
öll börn þeirra, ásamt Qölskyldum
sínum og nánustu vinum, saman-
komin á heimili þeirra hjóna í Ár-
skógum 6. Naut hann þess að hafa
alla fjölskylduna samankomna á
þessum merkisdegi þeirra hjóna.
Þakkaði hann Þóru sinni mjög inni-
lega öll þeirra samveruár og eins
börnum sínum og tengdabörnum
fyrir alla þá hlýju og umhyggju, sem
þau hafa alla tíð sýnt honum.
Við Gyða og dóttir okkar kveðjum
kæran bróður, mág og frænda,
þökkum honum samveruna og fyrir
allt sem hann gerði fyrir okkur.
Minning hans mun ætíð lifa í huga
okkar.
Þú fóstuijörðin fríð og kær,
sem feðra hlúar beinum,
og lífið ungu fijóvi fær
hjá fornum bautasteinum,
ó, blessuð vertu fagra fold,
og Qöldinn þinna bama
á meðan gróa grös í mold
og glóir nokkur stjama.
(Jón Thoroddsen)
Árni, Gyða og Guðrún Gyða.
í glugganum stendur Ijós
sem logar hægt
og segir að einhver sé dáinn fyrir innan.
Fáein grenitré þegja
við stíg sem endar snöggt
í kirkjugarði í þoku.
Fugl tístir -
hver er fyrir innan?
(Edith Södergran)
Þetta ljóð lýsir tilfinningum mín-
um þegar ég stödd í Brighton fékk
fréttirnar að heiman um andlát
Gunnars tengdaföður míns.
Ég veit að Gunnar hefði ekki vilj-
að einhveija lofræðu um sjálfan sig.
Það var einfaldlega ekki hans stíll
en mig langar samt að þakka honum
samfylgdina. Það er ekki á hveijum
degi á lífsgöngunni sem maður
mætir eins góðum dreng og Gunnar
var. Hann var hreinn í lund, tryggur
og umhyggjusamur gagnvart sínum,
og viljasterkari mann þekkti ég ekki.
Hann kvaddi þennan heim með reisn
og virðingu eins og honum var einum
lagið. í bijósti mínu situr söknuður
en þó svo mikil virðing, ég veit að
sál þín geislar sem stjarna. Blessuð
sé minning þín.
Björg Gísladóttir.
Elsku afi minn. Það er erfitt að
trúa því að þú sért dáinn. Þó að
okkur hefði öllum átt að vera Ijóst
að þú varst helsjúkur barst þú þig
alltaf svo vel og aldrei heyrði ég þig
kvarta. Þú varst fæddur höfðingi,
afi, við systkinin erum alla vega
sammála um það, að hvar á jörðinni
sem þú hefðir fæðst hefðir þú orðið
höfðingi. Þú hefðir sómt þér vel sem
indjánahöfðingi, þú hafðir mikið
stolt og þessa reisn sem til þarf.
Minningarnar streyma fram.
Flestar tengjast þær Skorradalnum,
þar sem við fjölskyldan þín fengum
notið þess að hafa ykkur ömmu í
næsta bústað við okkur. Það er mik-
il gæfa í stressuðu nútímaþjóðfélagi
að eiga sér athvarf og þitt athvarf
var ótvírætt Skorradalurinn, þar sem
þú naust hverrar mínútu. Þú varst
óþreytandi við að gróðursetja og lag-
færa og ég sé þig fyrir mér í vinnu-
gallanum eitthvað að basla. En það
var ekki bara þín gæfa að eiga at-
hvarf í Skorradalnum heldur líka
okkar krakkanna að hafa náin og
góð samskipti við ömmu og afa í
slíku umhverfi. I vor varstu orðinn
■talsvert lasinn en þú ætlaðir þér að
sjá Skorradalinn og að sjálfsögðu
tókst þér það og gott betur. Þú sast
alsæll á svölunum í bústaðnum þín-
um og horfðir yfir landið þitt stolt-
ur, enda máttir þú vera það, búinn
að rækta upp mikið land og þú lagð-
ir mikið upp úr því að öll þín barna-
börn og langafabörn ættu sitt sér-
merkta tré hjá þér.
Þú varst mikill húmoristi, afi,
fluggáfaður og víðlesinn og þú hafð-
ir þínar vissu skoðanir á flestum
hlutum og lást sjaldnast á þeim,
enda fannst þér bráðnauðsynlegt að
segja þeim til er ekki vissu betur!
Fjölskyldan okkar eða „skríllinn
þinn“ eins og þú sagðir, getur seint
talist lágvær, því mikið líf og fjör
var ávallt þegar hún kom sanian og
þú þar fremstur í flokki. Ég held
að þú hafir valið þér ferðatímann
sjálfur, afi, því réttur mánuður er
síðan þú og amma hélduð upp á
gullbrúðkaupsafmælið ykkar í faðmi
fjölskyldunnar og við áttum saman
yndislegan dag. Sú minning er ger-
semi fyrir okkur öll.
Þú kvaddir, afi, með ömmu og öll
börnin þín og tengdabörn hjá þér
og þannig vildir þú hafa það. Þú
hélst þinni reisn fram á síðasta dag
og ég veit að þú ert þakklátur fyrir
það.
Elsku afi. Kveðjustundin er okkur
öllum erfið en þó sérstaklega ömmu
sem hefur staðið sem hetja við hlið
þér í rúm 50 ár. Þú veist, afi, að
hópurinn þinn er sterkur og sam-
heldinn og munum við styðja og
styrkja hvert annað og gæta ömmu
fyrir þig.
Menn fínna að látinn er höfðingi hér, -
- sú hugsun er jöfn fyrir alla. -
Menn finna, að bróðir og faðir það er, -
menn fínna það skarð, er svo mikið á ber,
er hlynir svo haldmiklir falla.
Vér vonum vér hittum hann handan við mar
í heimi þess góða og sanna.
Sem höfðingi, bróðir og hugljúfi þar,
hann hönd mun oss bjóða sem fyrr, er hann
var
hér meðal vor dauðlegra manna.
Já, þökk fyrir allt, sem hann auðsýndi gott,
vér innum með treganum sárum.
Vér göngum með honum til grafar á brott.
Vér getum svo lítið, - en þakklætis vott
vér færum með fljótandi tárum.
(Jón Trausti.)
Afi minn, ég kveð þig nú í þeirri
vissu að nú líði þér vel og við munum
hittast síðar. Blessuð sé minning þín.
Þín
Rakel Steinvör.
Hann afi er látinn. Hann sagðist
alltaf vera hress og ef einhver hefði
spurt hann hvernig honum liði þegar
hann var hvað verstur hefði hann
sagt: „Mér líður vel, en þér?“ Hann
hugsaði alltaf um hvernig öðrum liði
og ég minnist þess ekki að hann
hafi kvartað einu sinni. Ég man vel
eftir því að hann hafði alltaf tíma
til að tefla við mig og hann gaf mér
100 kr. í hvert skipti sem ég vann
og ég veit það núna að hann leyfði
mér að vinna.
Afi kunni best við sig í Skorra-
dalnum þar sem hann var búinn að
rækta Iandið og gróðursetja eitt tré
fyrir hvert barnabarn sem kom í
heiminn. Þegar hann er ekki þarna
verður eins og eitthvað vanti. Guð
blessi hann og veiti ömmu hjálp í
gegnum þessa erfiðu tíma. Áður en
þessir erfiðu tímar gengu í garð
hugsaði ég um styrk sem eitthvað
líkamlegt en amma hefur gefið orð-
inu styrkur aðra_ nierkingu.
Guðjón Örn Björnsson.
Elsku afí. Það er sárt að hugsa til
þess að þú sért nú búinn að yfirgefa
þennan heim og kominn á áfangastað
eftir þessi löngu veikindi. En ég get
ekki annað en glaðst þegar ég hugsa
til baka um allar þær ljúfu minning-
ar sem ég geymi um þig.
Minnisstæðust eru sumrin í
Skorradalnum þar sem þú undir þér
svo vel innan um trén þín og í faðmi
fjölskyldunnar. í öll þessi ár hafðirðu
stritað við að planta og nú eru trén
búin að mynda þennan fallega tijá-
lund í kringum bústaðinn hjá ykkur
ömmu.
Ásamt þessum áhuga á náttúru
landsins varstu algjör tækjagrúsk-
ari. Ég man eftir því þegar við nafn-
arnir vorum að hamast við að slá
grasið og þá bilaði ailt í einu sláttu-
vélin. Þú náðir í skrúfjárn og við
fórum að pikka og pota í vélina.
Ég hafði náttúrulega ekkert vit á
því sem þú varst að gera svo ég
reyndi í staðinn að segja eitthvað
gáfulegt inn á milli. Eftir að hafa
bagsað lengi yfir vélinni þá var það
alveg ótrúlegt hvernig þér tókst svo
að koma þessu gamla hrúgaldi aftur
í gang. En þetta lýsir því vel hvern-
ig þú varst. Það sem þú ætlaðir þér
að gera, það gerðirðu.
Það var aðdáunarvert að sjá þig
skríða upp brattar hlíðarnar í hvíta
vinnugallanum til að huga að litlu
plöntunum og fylgjast með vexti
þeirra.
Eftir að veikindin komu í ljós sá
maður hvernig þér hrakaði smám
saman og þolið minnkaði. Síðastlið-
inn vetur var erfiður hjá þér en þú
varst harðákveðinn í að komast í
Skorradalinn og sjá plönturnar
springa út í vor. Með gífurlegum
viljastyrk og hörku tókst þér að sjá
þetta allt saman í hinsta sinn.
Það rennur mér seint úr minni
þegar ég horfði á þig í sumar, þar
sem þú sast svo tignarlegur úti á
veröndinni og horfðir yfír gróðursæla
landareignina í sólskininu. Þú varst
sannkallaður kóngur í ríki þínu.
Öll góðmennska þín og þinn sér-
staki persónuleiki munu verða mér
minnisstæð svo lengi sem ég lifi og
það er með stolti sem ég ber nöfn
ykkar ömmu.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Ur Hávamálum)
Blessuð sé minning þín.
Gunnar Þór Hallgrímsson.
Elsku afi. Þú varst alltaf jafn íjör-
ugur fram á síðustu stundu. Við
munum helst eftir þér þegar þú fórst
með okkur frændsystkinin að gróð-
ursetja lítil tré í hlíðinni uppi í
Skorradal. Skorradalur var einn af
uppáhaldsstöðunum þínum. Alltaf
þegar nýtt barnabarn eða barna-
barnabarn fæddist keyptir þú lítið
tré og gróðursettir það. Það verður
einmanalegt þar þegar enginn afi
er að rölta á milli tijánna með staf-
inn sinn að skoða þau. En við vitum
að þú verður þar á sveimi og vakir
yfr okkur og tijánum.
Við munum sakna þín.
Rósin.
Á grænum stilk
mjúk eins og flauel
opnast hægt og rólega
og þegar hún hefur opnast alveg
fölnar hún
blöðin detta af
rósin visnar og deyr.
(Ester)
Ester Inga, Harpa Sif og
Berglind Osp.
Félagi okkar, Gunnar Héðinn
Valdimarsson flugvirki, er látinn.
Hann hóf nám í bifvélavirkjun á bif-
reiðaverkstæði Páls Stefánssonar
árið 1939 og sótti Iðnskólann í
Reykjavík á árunum 1939 til 1943
og lauk því námi með sveinsprófi í
bifvélavirkjun. I ágúst 1944 hélt
hann ásamt fimm öðrum ungum
sveinum til Bandaríkjanna til flug-
virkjanáms og innritaðist í Curtis-
Wright Institute í Kaliforníu. Þaðan
útskrifuðust þeir í desember 1945.
Þar sem þá var ekki vöntun á flug-
virkjum hjá íslensku flugfélögunum
fengur þeir Gunnar, Ásmundur
Daníelsson og Halldór Guðmundsson
vinnu hjá bandaríska flugfélaginu
Trans World Airlines með aðstoð
Agnars Kofoed-Hansen flugmála-
stjóra, sem aðstoðaði marga flug-
virkjanema um þetta leyti og síðar
GUNNARH.
VALDIMARSSON
0DEXIOH Speedlock
Vörubretta rekkar
SINDRI
HORKUGOÐIR
-sterkur í verki
BORGARTUNI 31 • SIMI 562 72 22